Out of Place - Art Cube Artists’ Studios Incubator 2021 
Curator: Shlomit Dror
Opening: Saturday, December 25, 2021 at
​7 pm
​Closing: Friday, January 20, 2022

خارج المكان - معرض ختام حاضنة الفنانين 2021
القيمة: شلوميت درور
الافتتاح: السبت 25 ديسمبر، 2021 الساعة 19:00
الإغلاق: الجمعة 21 يناير، 2022​

מחוץ למקום - חממה 2021
​אוצרות: שלומית דרור
פתיחה: יום שבת, 25 בדצמבר, 2021 בשעה 19:00
נעילה: יום שישי, 21 בינואר, 2022​

טליה פרי, זולות על החוף, צבעי מים על נייר, A4, 2021

Avishag Hakimi, Daniella Slonim, Chana Sonya Pekarevich, Talya Peri, Yifat Louv Ganuz, Moshe Sigel, Nadja Shkirat, Neta Zidel, Neta Moses. Noa Rich, Sagi Hackmon, Shira Ben Eliyahu, Shani Avivi, Sara Bracha Blum.

The exhibition concluding the Art Cube Artists’ Studios Incubator (2021) marks a return to an altered reality,  where pre-Covid daily routines have been replaced with new ones, bringing new meanings to both body and place. Adapting to a post-Corona reality changed the way we think about physical and mental spaces, while  the awareness towards our body and its surroundings became more sensitive and acute. The geographic limitations imposed on us and the circumstances we lived by, made us rethink the space around us and beyond. While, the physical and mental obstacles that surfaced during the continuous periods of lockdowns, made most of us work in seclusion. Not surprisingly, the themes and subject matters that occupy the artists in this lab, cajole notions of both body and place and thus are in synergy with our current beliefs and sensibilities on these specific subject matters. 

This show includes a variety of mediums– video, paintings, drawings, and sculpture- all newly made works from this recent residency, where the artists examine and raise questions about (dis)placement and the body, each in their own unique style and approach. Albeit being representational and figurative, the depictions of the body as well as site, are not specific nor identified, in fact, many are decontextualized, making reality even more distant and vague. 

In some works, these ambiguous depictions of place and body bring a sense of unease to the viewer, where interiors and exteriors, and the physical and bodiless merge. Yet, there are some works that convey calmness and composure even when the outcome is unknown. It is that tension that speaks directly to the parallels between our everyday contingencies of physical and mental obstacles at large and the artists' expressions and interests. Thus, this exhibition aims to touch on and discuss the following questions: What are the places that cause angst and distress, and those that bring a sense of calmness? And are these places internal or external, real or imaginative? Is it possible to be trapped in our own body? And what or where is the place we feel less trapped and more autonomous? 

أفيشاج حكيمي, دانييلا سلونيم, حانا سونيا باكرفيتش, يفعات لاف جانوز, موشيه سيجال, ناديا شقيرات, نيتاع زايدل, نوعا ريتش, ساغي حخمون, شيرا بن الياهو, شاني أفيفي, سارة براخا بلوم.1

​1يمثل المعرض الختامي لحاضنة استوديوهات ورش الفنانين (2021) عودة إلى الواقع المتغير، حيث تم استبدال الروتين اليومي قبل الكورونا  بآخر جديد ، مما جلب معاني جديدة لكل من الجسد والمكان. أدى التكيف مع واقع ما بعد كورونا إلى تغيير طريقة تفكيرنا في المساحات الجسدية والنفسية، بينما أصبح الوعي تجاه أجسادنا ومحيطه أكثر حساسية وحدة. القيود الجغرافية المفروضة علينا والظروف التي عشناها جعلتنا نعيد التفكير في المساحة من حولنا وما وراءها. في حين أن العوائق الجسدية والنفسية التي ظهرت خلال فترات الإغلاق المستمرة جعلت معظمنا يعمل في عزلة. ليس من المستغرب أن الثيمات والموضوعات التي يشغلها الفنانون في هذا المختبر، تملق مفاهيم الجسد والمكان، وبالتالي فهي تتآزر مع معتقداتنا الحالية وحساسياتنا بشأن هذه الموضوعات المحددة.1
 
يتضمن هذا العرض مجموعة متنوعة من الوسائط - الفيديو، اللوحات، الرسومات والنحت - جميع الأعمال التي تم إنشاؤها حديثًا من هذه الإقامة القريبة، حيث يفحص الفنانون ويثيرون أسئلة حول (عدم) التنسيب والجسد، كل منهم بأسلوبه الفريد ونهجه. على الرغم من كونها تمثيلية وتصويرية، إلا أن صور الجسد والموقع ليست محددة ولا معرفة، في الواقع، كثير منها غير مضمون ، مما يجعل الواقع أكثر بعدًا وغموضًا.1
 
في بعض الأعمال، تجلب هذه الصور الغامضة للمكان والجسد إحساسًا بعدم الارتياح للمشاهد، حيث تندمج التصميمات الداخلية والخارجية مع البدنية والفعلية. ومع ذلك، هناك بعض الأعمال التي تنقل الهدوء ورباطة الجأش حتى عندما تكون النتيجة غير معروفة. هذا التوتر هو الذي يتحدث مباشرة إلى أوجه الشبه بين عوائقنا الجسدية والنفسية الطارئة بشكل عام وتعبيرات الفنانين واهتماماتهم. لذلك يهدف هذا المعرض إلى التطرق إلى الأسئلة التالية ومناقشتها: ما هي الأماكن التي تسبب القلق والضيق، وتلك التي تجلب الشعور بالهدوء؟ وهل هذه الأماكن داخلية أم خارجية، حقيقية أم خيالية؟ هل من الممكن أن نكون محاصرين في أجسادنا؟ وما هو المكان الذي نشعر فيه بأنه أقل محاصرة وأكثر استقلالية؟

​

אבישג חכימי, דניאלה סלונים, חנה סוניה פקרביץ, טליה פרי, יפעת לאב גנוז, משה סיגל, נאדיה שקיראת, נטע זיידל, נטע מוזס, נעה ריץ', שגיא חכמון, שירה בן אליהו, שני אביבי, שרה בלום.1

התערוכה המסכמת את חממת האמנים של סדנאות האמנים ירושלים (2021) רומזת על חזרה למציאות שהשתנתה, שבה שגרות היומיום שקדמו להתפרצות הקורונה התחלפו בחדשות, ואלה העניקו משמעויות שונות הן לגוף והן למקום. ההסתגלות למציאות שלאחר הקורונה שינתה את האופן שבו אנו חושבים על מרחבים פיזיים ונפשיים, ואילו המודעות לגוף שלנו ולסביבתו הפכה רגישה ואקוטית יותר. ההגבלות הגיאוגרפיות שנכפו עלינו והנסיבות בהן חיינו, גרמו לנו לחשוב מחדש על המרחב שסביבנו ועל מה שמעבר לו. כל זאת בשעה שהמכשולים הפיזיים והנפשיים שצצו במהלך פרקי הסגר הממושכים כפו על רובנו לעבוד בבדידות מזהרת. אין זה מפתיע אם כן שהתמות והנושאים שהעסיקו את האמנים במעבדה זו מעוררים מחשבות על גוף ומקום כאחד וישנה סינרגיה בינם לבין האמונות והרגישויות הנוכחיות שלנו בנושאים ספציפיים אלה.1
התערוכה כוללת עבודות במדיומים מגוונים - וידיאו, ציור, רישום ופיסול - כולן יצירות חדשות משהות האמן האחרונה, במסגרתה בחנו האמנים סוגיות של מקום, גוף ועקירתו. כל אחד מהם העלה שאלות בנושא, בסגנון ובגישה הייחודיים לו. למרות שתיאורי הגוף והמקום הם ייצוגיים ופיגורטיביים, הם אינם ספציפיים או מזוהים. למעשה, רבים מהם מנותקים מהקשרם, מה שהופך את המציאות למרוחקת ומעורפלת עוד יותר.1 
אמניות ואמני החממה עסוקות ועסוקים בנושאים שנוגעים בחלק מהעבודות, תיאורים מעורפלים אלה של מקום וגוף מעוררים בצופה תחושה של חוסר נוחות, כאשר הפנים והחוץ, הפיזי וחסר הגוף מתמזגים. עם זאת, כמה מהיצירות משדרות רוגע ושלווה גם כשהמסקנה אינה מובהקת. מתח זה נוגע במישרין להקבלה בין המכשולים הפיזיים והנפשיים שבהם אנו עלולים להיתקל מדי יום, באופן כללי, לבין הביטויים של האמנים ותחומי העניין שלהם. התערוכה שואפת לפיכך לגעת בשאלות הבאות ולדון בהן: אילו מקומות מעוררים בנו חרדה ומצוקה, ואילו מעניקים לנו תחושת רוגע? והאם המקומות הללו הם פנימיים או חיצוניים, אמיתיים או נובעים מדמיוננו? האם ייתכן שנהיה לכודים בגופנו? ומה או איפה המקום שבו אנו חשים לכודים פחות ואוטונומיים יותר?1