|
Carolin Müller | What is Left is a Line that Hopes to Make Sense of What it Follows
Curator: Nino Biniashvili Opening: Wednesday, April 19th, 2023 at 12:00 Closing: Friday, May 12nd, 2023 |
كارولين مولر | ما تبقى هو خط على أمل فهم ما يتبعه
القيمة: نينو بينياشفيلي الافتتاح: الأربعاء، 19 أبريل، 2023، الساعة 19:00 الإغلاق: الجمعة، 12 مايو، 2023 |
קרולין מולר | מה שנותר הוא קו המקווה למצוא היגיון במה שהוא עוקב אחריו
אוצרת: נינו ביניאשוילי פתיחה: יום רביעי, 19 באפריל, 2023 בשעה 19:00 נעילה: יום שישי, 12 במאי, 2023 |
|
Carolin Müller follows the process of re-iterative storytelling while living a life between different places. She is interested in creating a repository of fleeting moments that can capture the kinds of scenes and experiences that are fleeting but often shape her understanding of the places in which she lives. Minimal is the space in our mind that allows us to take hold of the many different things that we encounter in our daily lives. Müller’s illustrations play with the materiality of the small. The etching needle is the pen that draws. Definite lines on pocket-sized etching plates seek to capture the breath of the moment, and the repetitively printed image of the sketch invites the viewer to ponder the kinds of stories that the place captured may hold.
In this project, small plexiglass/perspex plates (5cmx8cm) are the canvas on which Müller zooms into the urban architecture on Jerusalem’s Mordekhai Ha-Yehudi Street. Traces of human and non-human interaction are captured in the drawings. Each image directly etched into the plate invites viewers to follow the line, hoping to draw a story out of the still. Each individual plate can be seen as a page in her sketchbook, which itself becomes a collection of scenes of everyday life in Jerusalem. Her work asks the audience to zoom in to the ways in which people make a life in the city by engaging their environment, and to make room for the small stories that can be read off of the urban landscape. The project presents this exploration in a collection of 12 pages in which each dry-point etching captures a different movement, breath, or aspect of life in the street. The collection will be presented in combination with newspaper snippets that were used to print the work as well as other materials involved in the printing process. The materiality and vibrancy of the newsprint presents a counter to the illustrations. The juxtaposition of different materials seek to point at the difficulty to take a breath in a city like Jerusalem. At the same time, the juxtaposition offers an opportunity to do exactly that. The work lays bare its own becoming in a way that the ink becomes the tool that tames the loudness of the newsprint so that the viewer may try to resituate their perspective. The work invites the viewer to ponder on the many meanings of these fleeting imprints. It is also an invitation to reflect on what kind of visions and views are possible in the city at a time where language, culture, and conflict are inevitably connected and re-interpreted every day. Through this juxtaposition, the work asks what is left of a line that hopes to capture what it follows. The audience is invited to follow the lines’ movements, feel their breath, and try to imagine where their own place may be in the microcosm on the page. Carolin Müller is a scholar of performance studies, curious about the ways in which art and politics interact. As an artist, she uses the sphere of printmaking to observe, record, and reflect on the kinds of places she traverses. Academia is a peculiar field of work that has taken her from a degree in art education in Germany to study printmaking under the direction of Michael Loderstedt at Kent State University, Ohio, and Sergio Soave at the Ohio State University. Her training led to solo exhibitions in Columbus, Ohio, group projects with German artists Christian Manss, Jean Kirsten, and American artists such as Mary Jo Boyle in Columbus and in Dresden, Germany. Twice she was invited to the Rhelovice Artist Residency in the Czech Republic that was accompanied by group exhibitions. When she primarily engaged in a PhD in the Humanities in the U.S., printmaking became her medium to explore the cultural world with its differences, clashes, and ambiguities around her. Her work “Mapping Conversations”, for example, used small etchings (1cm²- 4cm²) whose imagery captures bits and pieces of re-interpreted content of experiences she has made when living abroad. Being continuously re-arranged in the printing process the underlying meaning of the individual plates is altered each time printed. Thereby the remnants of her memories are reiterated again and again opening the conversation about the universality of language and the multiplicity of meanings that can be generated from a large variety of signs in combination. |
تتبع كارولين مولر عملية تكرارية لسرد القصص وهي تتنقل في حياتها بين أماكن مختلفة. إنها مهتمة بإنشاء مخزون للحظات العابرة، والتي يمكن أن تلتقط أنواعًا من المشاهد والتجارب سريعة الزوال، ولكنها في كثير من الحالات تشكل فهمها للأماكن التي تعيش فيها. المساحة الموجودة في وعينا، والتي تسمح لنا بالتمسك بالعديد من الأشياء المختلفة التي نواجهها خلال حياتنا اليومية، هي بحدها الأدنى. تتلاعب رسوم مولر بالأهمية المادية للأشياء الصغيرة. إبرة النقش هي قلم الرسم. تسعى الخطوط الحاسمة على لوحات النقش بحجم الجيب إلى التقاط أنفاس اللحظة، ويدعو الرسم المطبوع بشكل متكرر المشاهد إلى التفكير في أنواع القصص التي قد تحتويها المساحة التي تم التقاطها.1
في هذا المشروع، لوحات صغيرة من زجاج شبكي / برسبيكس (5 سم × 8 سم) هي اللوحة القماشية التي تركز مولر فيها على العمارة الحضرية في شارع مردخاي هيهودي في القدس. تم التقاط آثار التفاعل البشري وغير البشري في اللوحات. تدعو كل صورة محفورة مباشرة على اللوح المشاهدين إلى متابعة الخط، وتأمل أن ترسم قصة من الحياة الساكنة. يمكن رؤية كل لوحة على أنها صفحة في كراسة الرسم الخاصة بها، والتي تصبح في حد ذاتها مجموعة من المشاهد من الحياة اليومية في القدس. يطلب عملها من الجمهور التركيز على الطرق التي يعيش بها الناس في المدينة من خلال الانخراط في محيطهم ، وإفساح المجال للقصص الصغيرة التي تظهر من المشهد الحضري.1 يقدم المشروع هذا التحقيق من خلال مجموعة من 12 صفحة حيث يلتقط كل نقش جاف للحركة أو التنفس أو جانب آخر من حياة الشارع. سيتم عرض المجموعة جنبًا إلى جنب مع قصاصات الصحافة التي تم استخدامها لطباعة العمل بالإضافة إلى المواد الأخرى المشاركة في عملية الطباعة. تخلق الأهمية المادية وحيوية ورق الصحف تباينًا مع الرسوم التوضيحية. يسعى الجمع بين المواد المختلفة إلى الإشارة إلى صعوبة التنفس في مدينة مثل القدس. في الوقت نفسه، يوفر التباين فرصة للقيام بذلك. يكشف العمل عن تكوينه في الطريقة التي يتحول بها الحبر إلى أداة، مما يؤدي إلى ترويض جهارة ورق الصحف بحيث يمكن للمشاهد محاولة إعادة موضعة وجهة نظره. يدعو العمل المشاهد إلى التأمل في المعاني العديدة لهذه الانطباعات العابرة. إنه أيضًا دعوة للتفكير في أنواع المشاهد والآراء الممكنة في المدينة عندما ترتبط اللغة والثقافة والصراع ارتباطًا وثيقًا وإعادة تفسيرها كل يوم. من خلال هذه المعارضة، يسأل العمل ما تبقى من الخط الذي يطمح لالتقاط ما يليه. الجمهور مدعو لمتابعة حركات السطور، والشعور بأنفاسهم ومحاولة تخيل مكانهم الخاص في الصورة المصغرة على الصفحة.1 كارولين مولر باحثة أداء، يثير فضولها العلاقات المتبادلة بين الفن والسياسة. كفنانة، تستخدم مجال الطباعة لمراقبة أنواع الأماكن التي تمر بها، لتوثيقها والتفكير فيها. الأكاديمية هي مجال فريد من النشاط قادها من لقب في التربية الفنية في ألمانيا لدراسة الطباعة تحت إشراف مايكل لودرستيدت في جامعة ولاية كينت، أوهايو، وسيرجيو سواف في جامعة ولاية أوهايو. أدى تدريبها إلى إقامة معارض فردية في كولومبوس، أوهايو، ومشاريع جماعية مع الفنانين الألمان كريستيان مان، جان كيرستن، وفنانين أمريكيين مثل ماري جو بويل في كولومبوس ودريزدن بألمانيا. تمت دعوتها مرتين للمشاركة في في جمهورية التشيك، والذي Rhelovice برنامج إقامة الفنانين رافقته معارض جماعية. عندما ركزت على درجة الدكتوراه في العلوم الإنسانية في الولايات المتحدة، أصبحت المطبوعات الوسيلة التي تبحث من خلالها في العالم الثقافي من حولها، اختلافاته، صراعاته وغموضه. على سبيل المثال، في عملها "رسم الخرائط للحوارات" استخدمت نقوشًا صغيرة (1 سم - 4 سم) حيث تلتقط الصور أجزاء وشذرات من المحتوى التي يتم إعادة تفسيرها، من التجارب التي مرت بها أثناء إقامتها في الخارج. عندما يتم إعادة ترتيب هذه اللوحات الفردية باستمرار في عملية الطباعة، يتغير معناها الأساسي في كل مرة يتم طباعتها، وهكذا تعود بقايا ذكرياتها وتطفو مرارًا وتكرارًا، والحديث حول كونية اللغة وتعدد المعاني التي يمكن اشتقاقها من مجموعة متنوعة من العلامات، بتضمينات مختلفة، تفتح مجددا.1 |
בעודה מנהלת את חייה בין מקומות שונים, קרולין מולר עוקבת אחר תהליך חוזר ונשנה של סיפור סיפורים. היא מתעניינת ביצירת מאגר של רגעים חולפים, היכולים ללכוד סוגים של מראות וחוויות שהן ארעיות, אך מעצבות במקרים רבים את הבנתה לגבי המקומות שבהם היא חיה. המרחב בתודעתנו, המאפשר היאחזות בדברים הרבים והשונים שאנו נתקלים בהם במהלך חיי היומיום שלנו, הוא מינימלי. איוריה של מולר משתעשעים עם חומריותם של הדברים הקטנים. מחט התחריט היא העט המצייר. קווים החלטיים על לוחות תחריט בגודל כיס מבקשים ללכוד את נשימת הרגע, והרישום המודפס שוב ושוב מזמין את הצופה להרהר בסוגי הסיפורים שעשוי להכיל המרחב שנלכד.1
בפרויקט זה, לוחות פרספקס קטנים (5 ס"מ על 8 ס"מ) הם הקנבס שבו מתמקדת מולר באדריכלות האורבנית ברחוב מרדכי היהודי בירושלים. עקבות של אינטראקציה אנושית ולא אנושית נלכדים בציורים. כל תמונה שנחרטה ישירות על הלוח מזמינה את הצופים ללכת בעקבות הקו, ומקווה לאייר סיפור מתוך הדומם. ניתן לראות כל לוח בודד כדף בספר הסקיצות שלה, שהופך בעצמו לאוסף של סצנות מחיי היום יום בירושלים. עבודתה מבקשת מהקהל להתמקד בדרכים שבהן אנשים חיים בעיר על ידי עיסוק בסביבתם, ולפנות מקום לסיפורים הקטנים העולים מתוך הנוף האורבני.1 הפרויקט מציג תחקיר זה באמצעות אוסף של 12 דפים שבהם כל תחריט של מחט יבשה לוכד תנועה, נשימה או היבט אחר של החיים ברחוב. סדרת העבודות תוצג בשילוב קטעי עיתונות ששימשו להדפסת העבודה וכן חומרים נוספים המעורבים בתהליך ההדפסה. החומריות והחיוניות של נייר העיתון יוצרים הנגדה לאיורים. צירופם של החומרים השונים מבקש להצביע על הקושי לנשום בעיר כמו ירושלים. בה בעת, ההנגדה מעניקה הזדמנות לעשות בדיוק כך. העבודה חושפת את עצם היווצרותה באופן שבו הופך הדיו לכלי, המאלף את קולניותו של נייר העיתון כדי שהצופה יוכל לנסות למקם מחדש את נקודת מבטו. התערוכה מזמינה את הצופה להרהר במשמעויות הרבות של רשמים חולפים אלה. זוהי גם הזמנה להרהר בחזיונות והמראות המתאפשרים בעיר בעת ששפה, תרבות וסכסוך קשורים זה בזה קשר בל יינתק ומפורשים מחדש מדי יום ביומו. באמצעות הנגדה זו, התערוכה שואלת מה נשאר מקו השואף ללכוד את מה שהוא עוקב אחריו. הקהל מוזמן לעקוב אחר תנועות השורות, לחוש את נשימתן ולנסות ולדמיין היכן עשוי להיות מקומו שלו במיקרוקוסמוס שעל הדף.1 קרולין מולר היא חוקרת פרפורמנס, שקשרי הגומלין בין אמנות לפוליטיקה מעוררים את סקרנותה. כאמנית, היא משתמשת בתחום ההדפס כדי להתבונן בסוגי המקומות שבהם היא עוברת, לתעדם ולהרהר בהם. האקדמיה היא תחום עיסוק ייחודי שהוביל אותה מתואר בחינוך לאמנות בגרמניה ללימודי הדפס בניהולם של מייקל לודרסטדט באוניברסיטת קנט סטייט, אוהיו, וסרג'יו סואב באוניברסיטת אוהיו סטייט. הכשרתה הובילה לתערוכות יחיד בקולומבוס, אוהיו, פרויקטים קבוצתיים עם האמנים הגרמנים כריסטיאן מאנס, ג'ין קירסטן ועם אמנים אמריקאים כמו מרי ג'ו בויל בקולומבוס ובדרזדן, גרמניה. היא הוזמנה פעמיים להשתתף בתוכנית שהות האמן Rhelovice בצ'כיה, שלוותה בתערוכות קבוצתיות. כשהתמקדה בדוקטורט שלה במדעי הרוח בארה"ב, הפך ההדפס למדיום שבאמצעותו היא חוקרת את העולם התרבותי שסביבה, על ההבדלים, ההתנגשויות והעמימות שבו. כך למשל, היא השתמשה בעבודתה "מיפוי שיחות" בתחריטים קטנים (1 ס"מ-4 ס"מ) שבהם דימויים הלוכדים פיסות ושבבי תוכן המפורשים מחדש, מתוך חוויות שחוותה במהלך מגוריה בחו"ל. כאשר לוחות בודדים אלה מסודרים מחדש באופן מתמשך בתהליך ההדפסה, משמעותם הבסיסית משתנה בכל פעם שהם מודפסים. כך, שרידי זיכרונותיה חוזרים וצפים שוב ושוב והשיחה על אוניברסליותה של השפה ועל ריבוי המשמעויות שניתן להפיק ממגוון רב של סימנים, בצירופים שונים, נפתחת מחדש.1 |
Past Events |
الأحداث الماضية |
אירועי עבר |
|
THE DOORS ARE OPEN, AND THEY LEAD TO A GARDEN OF QUESTIONS
Performance and gallery talk at the artist wall by Carolin Müller and Christian A. Wollin Friday, May 5th, 2023 at 12:00 |
الأبواب مفتوحة وتؤدي إلى حديقة من الأسئلة
عرض وحديث جاليري على جدار الفنان لكارولين مولر وكريستيان أ. فيلين الجمعة، 5 مايو، 2023، الساعة 12:00 |
הדלתות פתוחות, והן מובילות לגן של שאלות
מופע ושיח גלריה בקיר האמן מאת קרולין מולר וכריסטיאן א. וולין יום שישי, 5 במאי, 2023, 12:00 |