The Quest for the Man on the White Donkey |
البحث عن الرجل على الحمار الأبيض
|
המסע בעקבות האיש על החמור הלבן
|
|
April - July 2016
Solo exhibition by Yaakov Israel Curator: Maayan Sheleff |
نيسان - تموز 2016
معرض فردي ليعقوب يسرائيل أمينة المعرض: معيان شلاف |
אפריל - יולי 2016
תערוכת יחיד ליעקב ישראל אוצרת: מעין שלף |
|
The Quest for the Man on the White Donkey is a photography project by the artist Yaakov Israel, who will be completing his fifth year of residency at the Art Cube Artists’ Studios, Talpiot, Jerusalem. The artist set out on a decade-long photographic journey through the physical and mental outskirts of Israel. While making photographs near the Dead Sea, a Palestinian man riding a white donkey happened to pass by him. The encounter with this chance “messiah” charged the photographs with a new meaning, transforming Yaakov’s journey into a
search for catharsis or an unfulfilled promise. The project drew inspiration from the American photographic tradition, with its epic journeys and the cumulative impact of suburban figures and landscapes depicting the sociopolitical state of the place and the era. However, Israel being so tiny, instead of making journeys lasting months or years on endless highways, the artist returned home each night. Thus he found himself in the same locations time after time, in a circuitous journey that engraved the route by itself, like a troublesome memory from which it is impossible to liberate oneself. Instead of the physical and geographical dimensions of the American road trip, Yaakov Israel’s quest reflects the intimacy from returning to the same landscapes and from the encounters with characters living on the margins of Israeli society. The human figures - Palestinians and Jews, missionaries and secularists, those whose roots lie deep in the earth and those who pass by, like the artist – seem timeless, like pioneers in an ancient world, or perhaps keeping to themselves whatever has survived post-destruction. |
”البحث عن الرجل على الحمار الأبيض“ هو مشروع تصويريّ للفنان يعقوب يسرائيل، والذي سيتتم هذا العام سنته الخامسة كفنان ضيف على ورشات الفنانين في القدس.1
خرج الفنان ضمن هذا المشروع، في رحلة تصويريّة واسعة امتدت على عشر سنوات، في مختلف انحاء البلاد على جغرافيتها الماديّة والروحانيّة. اخذه تجواله هذا الى منطقة قريبة من البحر الميت وهناك التقى برجل فلسطيني يركب حمارا ابيضا. شحن هذا اللقاء سلسلة أعماله هذه، وأمدها بمعان جديدة محولا رحلته التصويرية الى بحث عن خلاص او وعد لم يتحقق.1 يستقي هذا المشروع وحيه من تقاليد التصوير الأمريكيّة والتي ترتكز على رحلات ملحميّة يجتمع من خلالها الفنان بشخصيات ومناظر طبيعيّة قروية، تجسّد المكان والحقبة التاريخية سياسيا وإجتماعيا. ولكن، بينما تستغرق الرحلات في أمريكا شهورا وحتى سنوات، على شوارع لا نهائية، ففي بلادنا الصغيرة يعود الفنان مع نهاية كل يوم الى بيته. وهكذا، وجد يعقوب يسرائيل نفسه يعود مرارا وتكرارا لذات الأماكن، في مسعى دائري يعود على ذاته كذكرى مؤرقة من الصعب التخلص منها.1 استعاضت الأعمال التصويرية عن الأبعاد المادية والجغرافية في الرحلات الأمريكية بحميمية نتجت عن العودة إلى ذات المشاهد الطبيعية مرة تلو الاخرى، ومن اللقاء مع شخصيات تعيش على هامش المجتمع الاسرائيلي. تبدو الشخصيات على اختلافها: الفلسطيني واليهودي، المتديّن والعلمانيّ، اولئك الذين تضرب شرورشهم عميقا بالأرض او عابري السبيل مثل الفنان - تبدو كلها منفصلة عن الزمن، من غير الواضح اذا ما كانت حبيسة زمن ولى ام انها تصون ما تبقى بعد الدمار. 1 |
״המסע בעקבות האיש על החמור הלבן״ הוא פרויקט צילום של האמן יעקב ישראל, שהשנה ישלים חמש שנות שהות ויצירה בסדנאות האמנים. במסגרת הפרויקט יצא האמן למסע צילומים בן עשור בשוליים הפיזיים והמנטליים של ישראל. כשצילם ליד ים המלח, נקרה בדרכו פלסטיני רוכב על חמור לבן. המפגש עם ה״משיח״ המקרי טען את גוף הצילומים במשמעות חדשה והפך את המסע לחיפוש אחר קתרזיס או אחר הבטחה שלא מומשה.1
הפרויקט החל בהשראת מסורת הצילום של האמריקנה: צילומי מסעות אפיים של דמויות ונופים פרווריים שבהצטברותם יחד מתארים חברתית ופוליטית את המקום והתקופה. אלא שישראל קטנה כל-כך, עד שבמקום מסעות של חודשים או שנים בכבישים שאינם נגמרים, חזר האמן הביתה בסופו של כל יום. כך גם קרה שהוא מצא את עצמו באותם מקומות פעם אחר פעם, במסע מעגלי שחרת את מסלולו בעצמו, כזיכרון טורד שאי אפשר להשתחרר ממנו.1 את הממדים הפיזיים והגאוגרפיים של המסע האמריקני החליפה אינטימיות שנבעה מן החזרה אל אותם נופים ומן המפגש עם דמויות שחיות בשולי החברה הישראלית. הדמויות - פלסטינים ויהודים, מיסיונרים וחילוניים, אלה שנטעו באדמה את שורשיהם ואלה שרק חולפים עליה כמו האמן - נראות מנותקות מהזמן, ספק חלוצות בעולם קדום, ספק שומרות מטעם עצמן על מה שנותר לאחר החורבן.1 |
