Tal Simon

طال سيمون

טל סימון

Tal Simon, born in 1994, is a painter. He currently lives and works in Jerusalem. In 2021 he graduated with honors from the Fine Arts Department at Bezalel Academy of Arts and Design Jerusalem.

Simon’s paintings and drawings are charged with the tension between reality and imagination, looking outward and inward. His works are formed in a long, gradual process, exploring themes of time, conflict, memory, nature, digital spaces, and fantasy as dynamic elements that reflect an ever-changing human identity. Thinking about "painterly time", Simon examines painting as an event in a constant state of becoming.
“Painting, as a medium, offers me a sense of complete freedom, and yet, the painting itself examines me as much as I examine it. It is as though a surprising double-dance starts every time I approach a blank canvas. Who is faster? Who takes the lead? My paintings are hybrids, moving on different points on the spectrum between landscapes and mindscapes and always begin with a personal memory; That is, the outside meets the inside, the guts are spilled, and it gets very dirty. Then, comes the moment when I have to let go of the memory, and the dance changes direction. A new harmony, perhaps chaos - a surprise. Questions run about - What is it? Why am I doing this? Why is it interesting? What is the next move? This is the complexity at the core of my work - the freedom of not knowing, the potential of memory, plot holes, the loss of control and the luxury to make mistakes.”
Simon exhibited in dual and group exhibitions such as “Harugey Ha’Tamuzim”, Poriya 1, Jaffa (2022), “A Blue Marble", Gallery Beeri (2021),  “Metamorphosis”, Beit Navon, Jerusalem (2019), “The International Competition for Young Artists”, the Tokyo National Museum, Japan (2012) and more. In 2021 he received the Excellence Grant from the America-Israel Cultural Foundation and the Bezalel Academy Award for Excellence in the Fine Arts Department.

طال سيمون، من مواليد 1994، رسام وخطاط يعيش ويبدع في بيت أليانس في القدس. في عام 2021 أنهى دراسته بتفوق في قسم الفنون في بتسلئيل.1
يتعامل سايمون مع الرسم والتخطيط اللذين يشحنهما التوتر بين الواقع والخيال وبين النظر إلى الخارج والنظر إلى الداخل. تتم أعماله في سيرورة طويلة وتدريجية تدرس عناصر الوقت والصراع والذاكرة والطبيعة والمساحات الرقمية والخيال كعناصر ديناميكية تعكس الهوية البشرية المتغيرة. عند التفكير في "وقت الرسم"، يفحص سايمون الرسم باعتباره حدثًا في تشكل مستمر.1

يتيح لي الرسم أن أتطرق إلى مجموعة متنوعة من الموضوعات بشعور من الحرية الكاملة، ومع ذلك، فإن الرسم في حد ذاته يفحصني تمامًا كما أفحصه. إنه مثل رقصة زوجين مفاجئة تبدأ في كل مرة أقترب فيها من لوحة بيضاء. من أسرع؟ من يقود؟ توجد لوحاتي في نقاط مختلفة على التسلسل بين landscape وmindscape وتبدأ دائمًا من الذاكرة الشخصية. أعني، الخارج يلتقي بالداخل، الدواخل تتسرب، تصبح متسخة جدًا، ولكن بعد ذلك تأتي اللحظة التي يجب أن أترك فيها الذاكرة والرقص يغير اتجاهه . انسجام جديد، ربما فوضى جديدة - مفاجأة. الأسئلة تتراكض - ما هذا؟ لماذا افعل هذا؟ لماذا هذا مثير للاهتمام؟ ما هي الخطوة التالية؟ إنه تعقيد يقوم على أساس العمل الفني - حرية عدم المعرفة. تلامس رسوماتي دائمًا هذه النقطة - فهي لا تتعلق أبدًا بالذاكرة فقط، بل تتعلق بإمكانية الذاكرة، ثقوب الحبكة ،  الخيال ، فقدان السيطرة ، القدرة على أن تكون مخطئًا.1
شارك سيمون في معارض ثنائية وجماعية منها "قتلى تموز"، بوريا 1 ، يافا (2022) ، "رخام أزرق" ، غاليري باري (2021) ، "Metamorphosis" ، بيت نافون ، القدس (2019) ، "المسابقة الدولية. للفنانين الشباب "، المتحف الوطني في طوكيو، اليابان (2012) والمزيد. في عام 2021 ، حصل على منحة مؤسسة أمريكا -إسرائيل للفنان المتفوق وجائزة قسم الفنون بتسلئيل للتميز في الدراسات.1

טל סימון יליד 1994 הוא ורשם צייר חי ויוצר בבית אליאנס ברושלים. בשנת 2021 השלים בהצטיינות את לימודיו במחלקה לאמנות בבצלאל.1

סימון עוסק בציור וברישום הטעונים במתח שבמפגש בין מציאות לדמיון ובין המבט אל החוץ לבין המבט פנימה. עבודותיו נעשות בתהליך ארוך והדרגתי הבוחן אלמנטים של זמן, קונפליקט, זיכרון, טבע, מרחבים דיגיטליים ופנטזיה כמרכיבים דינמיים המשקפים זהות אנושית משתנה. במחשבה על "זמן ציורי", סימון בוחן את הציור כאירוע בהתהוות מתמדת.1

ציור מאפשר לי לגעת במגוון נושאים מתוך תחושה של חופש מוחלט, ועם זאת, הציור כשלעצמו בוחן אותי ממש כשם שאני בוחן אותו. זה כמו ריקוד זוגי מפתיע שמתחיל בכל פעם שאני ניגש לקנבס ריק. מי מהיר יותר? מי מוביל? ציוריי נמצאים בנקודות שונות על הרצף שבין landscape ל-mindscape ותמיד מתחילים מזכרון אישי. כלומר, החוץ פוגש את הפנים, הקרביים נשפכים, זה נעשה מלוכלך מאד, אבל אז מגיע הרגע שבו אני מוכרח לשחרר מהזיכרון והריקוד משנה כיוון. הרמוניה חדשה, אולי כאוס חדש - הפתעה. השאלות מתרוצצות - מה זה? למה אני עושה את זה? למה זה מעניין? מה הצעד הבא? זו מורכבות שניצבת בבסיס הפעולה האמנותית - החופש שבאי-הידיעה. הציור שלי תמיד נוגע בנקודה הזו - זה אף פעם לא רק סביב הזיכרון, כי אם על הפוטנציאל של זיכרון, על החורים בעלילה, על הפנטזיה, על אובדן השליטה, על היכולת לטעות.1

סימון הציג בתערוכות זוגיות וקבוצתיות ביניהן "הרוגי התמוזים", פוריה 1, יפו (2022), "A Blue Marble", גלריה בארי (2021), "Metamorphosis", בית נבון, ירושלים (2019), "התחרות הבינלאומית לאמנים צעירים", המוזיאון הלאומי בטוקיו, יפן (2012) ועוד. בשנת 2021 זכה במלגת קרן אמריקה-ישראל לאמן מצטיין ובפרס המחלקה לאמנות בבצלאל על הצטיינות בלימודים.1