​​Gabriel Klasmer​

غابرييل كلازمر

גבריאל קלזמר

Gabriel Klezmer (1950) was born and lives in Jerusalem and works in Art Cube Artists’ Studios. Klezmer graduated Bezalel Academy, after which he migrated to London in the 1980s. There he completed a Masters at the Royal Academy of Arts and became a Doctor of Philosophy, before becoming a teacher in the school’s department of design. In 2014, upon his return to Jerusalem, the city in which he was cultivated as a young artist, Klezmer served as Dean of Hamidrasha’s Faculty of the Arts between 2015-2019, after which he returned to studio work. At the outset of his creative career, Klezmer engaged in politically affiliated artistic actions in collaboration with Sharon Keren. Later on, Klezmer delved into the study of figurative painting on paper, often combined with illustrative elements of anonymous figures performing various actions. He then began painting fantastical landscapes on canvas. Some of which were accompanied by political texts, while the artist avoided imprinting his mark on these works. Klezmer's practice returns the painting to the monochromatic starting point in an attempt to empty the painting of any representative content in order to explore and develop the mechanisms of the very act of painting. The stages in Klezmer's work led him to take his art out of any personal or mental contexts and search for 'alienated' ways of working. This is how Klezmer came to the painting machine in the 1990s, the body of work with which he is occupied to this day.Upon his return to the Jerusalem Artists’ Studios in 2019, Klezmer has generated a new body of work that ties his past work with a new sense of the contemporary local time and its aspects; the city, nature, and that which is human, political, and personal.

Ever since childhood I am drawn to the movement of the human body. Contrary to popular belief that ties the mechanical with the inanimate, mechanical motion contains the mimetic moment, the movement inherent in life itself, a living, beating, breathing mechanism. Mechanical movement is repetitive and often cyclical and circular, which holds a deep ritual significance. The wheel, a potter’s wheel, a windmill, all revolve around a center. It is a loop that essentially returns to a point in space only to reflect or represent an ideal repetition that marks a period or process that begins anew. As my experience in painting matured I found a growing significance in the process, following which my interest in technology and machinery in particular increased.

Klezmer is the recipient of numerous awards and grants including the Dushinsky - Kaplan Fund Prize for Research (2010), Pundik Foundation Prize (2002), Klor Israel Foundation Grant (1991), Sandberg Prize for Israeli Art (1990), among others. Solo exhibitions of his work have been organized by institutions such as the Israel Museum Jerusalem, Tel Aviv Museum of Art, Herzliya Museum of Contemporary Art, Mishkan Museum of Art Ein Harod, and more. Klezmer’s works have been included in group exhibitions in museums and galleries worldwide including Gabriel Klasmer: A Group Show (Display Gallery, London, 2015). In 1996, he was selected to represent Israel at the São Paulo Art Biennial.

ولد غابرييل كليزمير (1950) ويعيش في القدس. تخرج كليزمير من أكاديمية بتسلئيل ، وبعد ذلك هاجر إلى لندن في الثمانينيات. هناك أكمل درجة الماجستير في الأكاديمية الملكية للفنون وأصبح دكتورا  في الفلسفة ، قبل أن يصبح مدرسًا في قسم التصميم بالمدرسة. في عام 2014 ، عند عودته إلى القدس ، المدينة التي ترعرع فيها كفنان شاب ، شغل كليزمير منصب عميد كلية الفنون في هميدراشا بين عامي 2015-2019 ، وبعد ذلك عاد إلى العمل في الاستوديو. في بداية مسيرته الإبداعية ، انخرط كليزمير في أعمال فنية مرتبطة بالسياسة بالتعاون مع شارون كيرين. في وقت لاحق ، تعمق كليزمير في دراسة الرسم التصويري على الورق ، وغالبًا ما تم دمجه مع عناصر توضيحية لشخصيات مجهولة تؤدي أعمالًا مختلفة. ثم بدأ في رسم مناظر طبيعية خيالية على قماش. بعضها كان مصحوبا بنصوص سياسية ، فيما تجنب الفنان أن يطبع بصمته على هذه الأعمال. تعيد ممارسة كليزمير اللوحة إلى نقطة البداية أحادية اللون في محاولة لإفراغ اللوحة من أي محتوى تمثيلي من أجل استكشاف وتطوير آليات فعل الرسم ذاته. دفعته المراحل في عمله كليزمير إلى إخراج فنه من أي سياقات شخصية أو عقلية والبحث عن طرق عمل "غريبة". هكذا اتجه كليزمير إلى آلة الرسم في التسعينيات ، وهي جسم العمل التي يشغلها حتى يومنا هذا ، وعند عودته إلى استوديوهات فناني القدس في عام 2019 ، ابتكر كليزمير مجموعة جديدة من الأعمال التي تربط أعماله الماضية بإحساس جديد بالزمن المحلي المعاصر وجوانبه ؛ المدينة والطبيعة وما هو إنساني، سياسي وشخصي.1

حتى منذ الطفولة انجذبت إلى حركة جسم الإنسان. خلافًا للاعتقاد الشائع الذي يربط الميكانيكي بالجماد ، فإن الحركة الميكانيكية تحتوي على لحظة المحاكاة ، وهي الحركة المتأصلة في الحياة نفسها ، وهي آلية حية، نابضة وتتنفس . الحركة الميكانيكية متكررة وغالبًا ما تكون دورية ودائرية ، وهي تحمل أهمية طقسية عميقة. العجلة، عجلة الخزاف، طاحونة الهواء ، كلها تدور حول مركز. إنها حلقة تعود أساسًا إلى نقطة في الفضاء فقط لتعكس أو تمثل تكرارًا مثاليًا يمثل فترة أو عملية تبدأ من جديد. مع نضوج خبرتي في الرسم ، وجدت أهمية متزايدة في هذه العملية ، وبعد ذلك زاد اهتمامي بالتكنولوجيا والآلات على وجه الخصوص.1

حصل كليزمير على العديد من الجوائز والمنح بما في ذلك جائزة صندوق دوشنسكي- كابلان للأبحاث (2010) ، وجائزة مؤسسة بونديك (2002) ، و منحة مؤسسة كلور اسرائيل  (1991) ، وجائزة ساندبيرج للفن الإسرائيلي (1990) ، وغيرها. تم تنظيم معارض فردية لأعماله من قبل مؤسسات مثل متحف إسرائيل في القدس ، ومتحف تل أبيب للفنون ، ومتحف هرتسليا للفن المعاصر ، ومتحف مشكان للفنون في عين حارود ، وغيرها. تم تضمين أعمال كليزمير في المعارض الجماعية في المتاحف وصالات العرض في جميع أنحاء العالم بما في ذلك  معرض جماعي: جابرييل كليزمير
 لندن ، 2015). في عام 1996 ، تم Display Gallery)
​اختياره لتمثيل إسرائيل في بينالي ساو باولو للفنون.1

גבי קלזמר (1950) נולד וחי בירושלים ויוצר בסטודיו בסדנאות האמנים, ירושלים. בוגר בצלאל שעזב ללונדון בסוף שנות ה-80, השלים תואר שני באקדמיה המלכותית לאמנויות בלונדון, שם הוסמך כדוקטור לפילוסופיה והפך למרצה במחלקה לעיצוב. ב2014 חזר לגור בירושלים שממנה צמח כאמן, בין השנים 2015-2019 כיהן כדיקן הפקולטה לאמנויות 'המדרשה' במכללת בית ברל ועם סיום כהונתו חזר לעבודת בסטודיו. בתחילת דרכו האמנותית עסק קלזמר בפעולות אומנותיות בעלות זיקה פוליטית במשותף עם שרון קרן. מאוחר יותר, פנה קלזמר לעסוק בציור פיגורטיבי על נייר, ששילב אלמנטים איורים ובהם דמויות אנונימיות המבצעות פעולות שונות. בהמשך, החל ליצור דימויי נוף פנטסטיים על בדים עבודות אלו נמנעו מהדגשת מגע היד של האמן, חלקם לוו בכיתובי טקסט בעלי אופי פוליטי. הפרקטיקה של קלזמר מחזירה את הציור לנקודת הפתיחה של המונוכרום, תוך ניסיון לריקון הציור מתכנים ייצוגיים. זאת, בשאיפה לחקירה ופיתוח אופניו של מעשה הציור עצמו. שלבי התפתחות יצירתו של קלזמר הובילו אותו להוציא את האמנות מהקשרים אישיים או נפשיים והביאו אותו לחיפוש אחר דרכי עבודה 'מנוכרות'. כך הגיע קלזמר בשנות ה-90 אל מכונת הציור, גוף העבודות בו הוא מתעסק עד היום. עם שובו לעבודה בירושלים בסדנאות האמנים (2019), יוצר קלזמר גוף עבודה חדש הקושר את עיסוקיו מן העבר לתחושה חדשה של  הזמן העכשווי והמקומי: העיר, הטבע, הפוליטי, האנושי והאישי.1
 
יש לי משיכה עוד מילדותי אל התנועה של גוף האדם. בניגוד לדעה הרווחת, המזהה את המכני עם הדומם, תנועה מכנית מכילה את הרגע המימטי, התנועה הטבועה בחיים עצמם, מנגנון חי, פועם, נושם. תנועה מכנית היא חזרתית, מחזורית ובדרך כלל - גם מעגלית, טומנת בחובה משמעות פולחנית עמוקה. הגלגל, האבניים, טחנת הרוח, נעולים כולם במחזור שבמעגל. זה הוא סיבוב סביב מרכז, או בלולאה, שעיקרו חזרה על נקודה בחלל, המייצגת, או משקפת, אידיאה של חזרה על נקודה בזמן שפירושה תחילת תהליך מחדש, או תקופה מחודשת. ככל שההתנסות שלי בציור התעצבה והתבגרה מצאתי חשיבות גדֵלה והולכת בתהליך הציור, ועקב זאת, טכנולוגיה בכלל ומכונות בפרט החלו לעניין אותי.1

קלזמר זכה בפרסים רבים, ביניהם פרס דושינצקי-קפלן למחקר (2010); פרס פונדיק (2002); מענק קרן קלור לישראל (1991); פרס סנדברג לאמנות ישראלית (1990) ועוד. קלזמר הציג תערוכות יחיד רבות ביניהן  במוזיאון ישראל, ירושלים; מוזיאון תל אביב לאמנות; מוזיאון הרצליה לאמנות עכשווית; ומשכן לאמנות עין חרוד. הוא השתתף בתערוכות קבוצתיות במוזיאונים ובגלריות בארץ ובעולם בניהן בתערוכה 'גבריאל קלזמר: תערוכה
לונדון (2015). כמו כן,1 ,Display Galleryקבוצתית' ב
קלזמר ייצג את ישראל ב1996 בביאנלה בסאו־פאולו.1