|
Artists Wall
Ponchik | Shir Cohen hosts Alina Orlov Opening: Thursday, March 8, 2018, 18:00 PM Closing: April 20, 2018 |
جدارية فنان
شير كوهن تستضيف الينا اورلوف | Ponchik الافتتاح: يوم الخميس, 8 مارس 2018, الساعة 18:00 ختام المعرض: 20 ابريل, 2018 |
קיר אמן
פונצ'יק | שיר כהן מארחת את אלינה אורלוב פתיחה: יום חמישי, 8 במרץ, 2018 בשעה 18:00 נעילה: 20 באפריל, 2018 |
|
The exhibition’s title, Ponchik, means “doughnut” in Russian. Round, homey, comforting. Full of jam. In part Jewish in part diasporic. A symbol of military triumph and a divine miracle for the purification of the Temple, the breaking of idols, rebellion against the conquerors, religious emancipation, and establishment of a new monarchy. Except that the blood is ink, the bones are made of glass, and the sword is made of foam.
A foam sword, even a very large one, cannot cause damage. In the same way, a drawing that expresses a murderous desire cannot kill an idea. These are joined by various objects that express a desire to go into battle, to fight for your life and your freedom; and at the same time, an aversion to blood and bones, and a craving for sweet comfort in the form of a hot doughnut. Alina Orlov and Shir Cohen met at Bezalel's undergraduate program. Both work in very different mediums that have never overlapped, and this is their first collaboration after a long friendship. Both want to fight – history, the patriarchy, the roles they have been given. But when they reach the moment of truth, they seem almost ridiculous. Do they find it difficult to let go of the role that life has destined for them, or is the struggle just too exhausting? The exhibition includes several works that shift between the violent and the ridiculous. They also function as a nostalgic-romantic symbol: a red heart, a tower in which a princess is locked, a warrior knight, but they quickly dissolve into a pathetic parody of masculinity and femininity. Alina Orlov uses hyper-intimate viewpoints to unsettle the viewers. She creates various characters who simultaneously seduce and repulse them in a grotesque parody of femininity, and glass sculptures of everyday objects that form an environment that challenges the viewers. Drawing on experiences from her Russian cultural background, as well as experiences of foreignness and femininity. Shir Cohen commits patricide, killing the fathers of Modernism as an anti-male act, but at the same time looks at Ottoman fortresses with sentimental eyes, imagining the European lady locked in them, and perhaps aspires to be in her place. Who has it better – the prince who must fight evil, or the maiden in distress? Alina Orlov (1990) graduated from Bezalel Academy of Arts and Design (2015, with honors). Last July she presented the exhibition J'accuse in Baku, Azerbaijan, as part of a three-month residency program. Shir Cohen (1990), graduated from Bezalel Academy of Arts and Design and works in Art Cube – Artists’ Studios. She is a painter, playwright, and has exhibited in group exhibitions in Israel and abroad. |
بونتشيك) هو اسم المعرض، معناها حلوى الدونات) Ponchik
بالروسية. هذه الحلوى تتميز بشكلها الدائري، بيتية الصنع، تشعرك بالسعادة، مليئة بالمربى، اصلها يهودي او غربي. ترمز لنصر حربي ولمعجزة الهية طهرت الهيكل. تحطيم الاله، انقلاب على المحتلين، تحرير الدين وانشاء نظام ملكي جديد. ولكن الدماء كانت وقتها حبرا والعظام كانت من زجاج والسيف كان من اسفنج.1 سيف لإسفنج مهما كبر حجمه لا يستطيع ان يسبب الضرر. مثله، الرسم الذي يعبر ان ارادة القتل لا يتمكن من قتل فكرة. معا هما يتمازجان مع مركبات مختلفة تعبر عن الرغبة الشديدة لشن الحرب. ان تحارب من اجل حياتك، حريتك. وفي نفس الوقت يوجد النفور من الدماء والعظام، وتوجد الرغبة للسلوان بحلوى الدونات السخنة. الينا اورلوف وشير كوهن التقتا اثناء دراستهما للقب الاول في بتسلئيل. الاثنتان يعملان في مجالات مختلفة جدا لا تلتقي في العادة، وهذا عملهما المشترك الاول بينهما، بعد صداقة طويلة. هما يردان محاربة التاريخ، النظام الذكوري الظالم، المسارات التي خُططت وحُددت لهما مسبقا. ولكن عندما تحين اللحظة الفاصلة يبدوان احيانا مثيرات للسخرية. هل يجدان صعوبة في ترك مسارات الحياة التي حُددت لهما، او ان النضال بحد ذاته يتعبهما؟1 المعرض يضم عدد من الاعمال التي تتمايل بين العنف والسخرية. في بعض الاعمال تظهر رموز تاريخية تثير فينا الحنين، مثل القلب الاحمر، برج فيه اميرة محتجزة، فارس مقاتل، ولكن سرعان ما نستطيع تميز الهزلية التي في تلك الاعمال التي ترمز الى الذكورية والنسائية. الينا اورلوف تستعمل وجهة النظر الحميمة من اجل ان تجعل المشاهد يتأثر ويهتز داخليا. هي تخلق شخصيات تجذب المشاهد وتثير اشمئزازه في آن واحد، تستعمل اسلوب السخرية في التعبير عن الامور النسائية، تماثيل للأدوات التي يتم استعمالها يوميا مصنوعة من زجاج، اعمالها الفنية تخلق جو يتحدى فهم المشاهد، هي تستخدم ذكريات مستوحاة من الثقافة الروسية التي ترعرعت فيها، بالإضافة تتطرق اعمالها الى الشعور بالغربة والجوانب النسائي. شير كوهن تقتل اباء الفنون المعاصرة كأداة للتغلب على الذكورية، مع ذلك هي تنظر بتعاطف الى الاحصنة العثمانية، هي تتخيل المرأة الاوروبية المعتقلة في هذه الاحصنة، لربما هي تتمنى ان تكون مكان تلك المرأة. هي تتسأل اي وضع هو الافضل: امير يحارب الظلم او امرأة في ضائقة؟1 الينا اورلوف (1990) حائزه على اللقب الاول من بتسلئيل (صيف 2015، بامتياز)، في يوليو الاخير قدمت معرض فني في بكاو، كجزء من برنامج مدته ثلاثة أشهر J'accuse أذربيجان اشتركت فيه. من يومه عملت وصنعت في نفس المجال.1 شير كوهن (1990) حائزة على اللقب الاول من بيتسلئيل وفنانة في ورشة الفنانين في تلبيوت. هي رسامة وكاتبة مسرحية، قامت بعرض اعمالها في معارض جماعية في البلاد والعالم.1 |
פונצ'יק", שם התערוכה, משמעותו סופגנייה ברוסית.1"
עגולה, ביתית, מנחמת. מלאה בריבה. ספק-יהודית ספק-גלותית. סמל לניצחון צבאי ולנס אלוהי לטהרת בית המקדש. ניתוץ אלילים, מרד בכובשים, אמנציפציה דתית וכינון מלוכה חדשה. אך הדם הוא דיו, העצמות עשויות מזכוכית, והחרב עשויה ספוג.1 חרב ספוג, גם אם גדולה מאד, אינה יכולה לגרום לנזק. כמוה, גם רישום המבטא תאוות-רצח אינו יכול לרצוח רעיון. יחדיו, הם משתלבים עם אובייקטים שונים אשר מביעים תשוקה לצאת לקרב, להילחם על חייך וחירותך; ובו-בזמן גם את הרתיעה מהדם ומהעצמות, והרצון לנחמה מתוקה כמו סופגנייה חמה. אלינה אורלוב ושיר כהן נפגשו בתכנית התואר הראשון של בצלאל. שתיהן עובדות במדיומים שונים מאד אשר מעולם לא השיקו, וזהו שיתוף הפעולה הראשון ביניהן לאחר חברות ארוכה. שתיהן רוצות להיאבק - בהיסטוריה, בפטריארכיה, בתפקידים שהובנו להן. אך כאשר הן מגיעות לרגע האמת, הן נראות מגוחכות כמעט. האם הן מתקשות להיפרד מהתפקיד אשר החיים ייעדו להן, או שמא המאבק פשוט מעייף מידי?1 התערוכה כוללת מספר עבודות אשר נמצאות על הגבול, בין אלימות וגיחוך. הן מתפקדות גם כסמל נוסטלגי-רומנטי: לב אדום, מגדל שבו כלואה נסיכה, אביר לוחם, אך הן מתפרקות במהרה לפרודיה פתטית על גבריות ונשיות. אלינה אורלוב משתמשת בנקודות מבט היפר-אינטימית בכדי לערער את הצופה. היא יוצרת דמויות שונות אשר מפתות ודוחות את הצופה בו-זמנית בפארודיה גרוטסקית על נשיות, ופסלי זכוכית של חפצים יומיומיים, המשתלבים יחד לכדי יצירת סביבה אשר מאתגרת את הצופה. היא משתמשת בחוויות מתוך התרבות הרוסית ממנה באה, כמו-גם חוויות של זרות ונשיות.1 שיר כהן רוצחת את אבות האמנות המודרנית בתור אקט אנטי-גברי, אך במקביל מסתכלת על מבצרים עות'מאניים בעיניים סנטימנטליות, אשר מדמיינות את הגבירה האירופאית שכלואה בהם, ואולי שואפת להיות במקומה. מהו המצב העדיף - נסיך אשר חייב להילחם ברשע, או עלמה במצוקה?1 אלינה אורלוב (1990), היא בוגרת התואר הראשון של בצלאל (קיץ 2015, בהצטיינות), ביולי האחרון הציגה כחלק מתכנית ,J'accuse ,תערוכה בבאקו, אזרבייג׳ן שהות בת שלושה חודשים. מאז המשיכה לעבוד וליצור.1 שיר כהן (1990), היא בוגרת התואר הראשון של בצלאל ואמנית בסדנאות האמנים בתלפיות. היא ציירת, מחזאית, והציגה בתערוכות קבוצתיות בארץ ובעולם.1 |