Artist Wall - Studio 7
Diamond Dust Girl | Raya Bruckenthal
Curator: Dveer Shaked
Opening: Wednesday, December 5, 2018, 20:00
Closing: Thursday, January 3, 2019

جدارية فنان - ستوديو7
رعيا بروكنتال​ | Diamond Dust Girl
​قيّمة​​​: دفير شاكيد​
​افتتاح: ​​الأربعاء, 5 ديسمبر, 2018, 20:00
ختام المعرض​: الخميس, 3 يناير, 2019​​

קיר אמן - סטודיו 7
רעיה ברוקנטל | Diamond Dust Girl
אוצר: דביר שקד
​פתיחה: יום רביעי, 5 בדצמבר, 2018, בשעה 20:00
​נעילה: יום חמישי, 3 בינואר, 2019

פרט מתוך "הוא חזר", יציקות אלומיניום של אבני נברשת על רישום, 2015, צילום: יובל חי

Diamond dealers the world over conclude their transactions with the words “mazal uvracha” – Hebrew words for luck and blessings. The Hebrew testifies above all to the dominant Jewish presence in the diamond trade, whose historical origins are said to have begun as early as the 16th century.

One of the reasons that diamonds constituted (and still constitute) a “Jewish profession” is the constant threat hovering above Jews everywhere in the world, the feeling that at any moment they could be forced to flee their homes and begin wanderings, whether due to pogroms, injustices perpetrated by the government, or other manifestations of antisemitism. Diamonds can be quickly gathered up for flight, fulfilling a need which arose frequently among Jewish communities. Constant peril created a need to acquire easily movable valuables. Throughout history, wandering was considered to be part of Jewish identity. The “Wandering Jew” is a cultural figure in literature and the arts, at times accompanied by covert or overt antisemitism, and at other times perceived with empathy. The need for precious assets for personal security does not necessarily refer to physical assets; it can also refer to practical elements of life. One way to address the menace of constant threat is to store up emotional assets which will serve the individual in times of distress: education, a couple relationship, social ties, and more. The non-material “diamonds” we acquire and store provide a safety net ensuring that we will succeed in overcoming difficult times.

Raya Bruckenthal is exhibiting different types of artworks associated with diamonds, a theme appearing many times throughout art history. Over the past few decades (since the 1960s) diamonds have appeared almost exclusively in Pop Art, from pioneers of the genre (Andy Warhol and Roy Lichtenstein), to contemporary artists such as Damien Hirst. In contrast, Raya Bruckenthal’s diamonds do not sparkle: they are crude, raw, and rough. The artist’s use of the diamonds is not typical: they do not symbolize a glittering life of luxury, but bring in-depth structure to the artistic style and to a theme that most use to refer only to the surface.

The roughness in the works and the engagement in “low” materials such as aluminium, wood, and plaster refer to what has been called the “Want of Matter” trend perceived as encapsulating Israeli art of the ‘70s. Artists who used cheap, “poor” materials in a style impacted by Italian Arte Povera was perceived as representing the essential Israeli identity and environment. “Want of Matter” negated the style of Diaspora Judaism which was associated with precious objects and materials.

The Diaspora style negated by Israeli artists associated with “Want of Matter” was transformed into the Hassidic style, whose most outstanding representations in the current exhibition are the symbols of the festivities and the Kashruth stamp of the Belz Hassidic circles, which the artist has also cast in aluminium. The “diamonds” and chandelier “jewels” on view are of characteristic Hassidic design, decorative by its very nature and associated with the symbols of European nobility. The works are the outcome of Bruckenthal’s years of engagement with Hassidism as a pop culture and with its unique visual characteristics.
​
Bruckenthal’s aluminium casts integrate three artistic traditions, or visual cultures: the materials and aesthetics of “Want of Matter,” a subject associated almost exclusively with Pop Art, and elements from the Hassidic visual culture. The resulting combination is serious and grave, with a touch of a smile and a bit of irony.

Events held in conjunction with the exhibition:
Wednesday, January 2, 2019, 20:00
Closing event and gallery talk with the artist and curator

مزال وبراخاه" هي الكلمات التي تشير إلى توقيع صفقات الماس في"
​ جميع أنحاء العالم. يشير استخدام الكلمات العبرية لتوقيع صفقات الماس إلى الوجود المهيمن لليهود في تجارة الألماس، والتي تدعي المصادر التاريخية أنه  بدأ في القرن السادس عشر.1

أحد أسباب كون الماس، وإلى حد كبير لا يزال يشكل ممارسة شائعة بين اليهود، هو التهديد المستمر الذي اجتاح اليهود في كل مكان في العالم بأنهم سيضطرون في وقت قريب إلى الفرار من ديارهم والتجوال ، سواء من خلال المذابح، المضايقات من قبل السلطات أو غيرها من مظاهر معاداة السامية. شكل الماس ممتلكات يمكن تجميعها بسرعة والهروب ، وهي ضرورة كان اليهود يرعونها في كثير من الأحيان. أدى الشعور المستمر بالتهديد إلى الحاجة إلى تجميع ملكية قيمة يمكن نقلها بسهولة. تاريخياً ، وصفت رحلات التشرد بأنها مغروسة داخل اليهود ، كجزء من هويتهم. اليهودي المتشرد هو شخصية تظهر بشكل متكرر في الأدب والثقافة ، يصاحبها أحيانًا معاداة السامية ، مموهة أو علنية ، وأحيانًا ما يُنظر إليها بتعاطف. إن الحاجة إلى جمع الممتلكات لأغراض الأمن الشخصي لا تلامس بالضرورة الملكية المادية ؛ ويمكن أيضا أن تكون ممارسة حياتية. عند الشعور بتهديد دائم ، فإن إحدى طرق التعامل معه هي تخزين الأصول العاطفية التي تبقى معنا حتى في أوقات الشدة. يمكنك تخزين التعليم ، العلاقات الزوجية ، الصداقات ، وما إلى ذلك. إن "الماس" غير المادي الذي نخزنه يعطينا شبكة أمان، ويعدنا بأننا سنتمكن من تجاوز الأوقات الصعبة.1
​
يضم المعرض أعمالا للفنانة رايه بروكنثال ، المرتبطة بالماس. الماس هو موضوع متكرر في تاريخ الفن. ومع ذلك ، فإن الماس في الفن في العقود الأخيرة (منذ الستينيات) يظهر بشكل شبه حصري لدى  فناني البوب آرت. وقد تعامل العديد من فناني البوب آرت مع الماس منذ أول فناني البوب مثل آندي وارهول وروي ليختنشتاين ، حتى فناني البوب آرت المعاصر مثل داميان هيرست. في المقابل ، الماس لدى رايه بروكنثال لا يلمع ، هو خشن ، خام ، مخشرم. إن استخدام الفنانة للماس ليس استخدامًا نموذجيًا للماس كرمز لحياة من التألق والمكانة ، بل يعيد بنية من العمق إلى أسلوب فني وموضوع يُشار إليه عادة سطحيًا..1


إن خشونة الأعمال والانشغال بالمواد "الرخيصة" مثل الألمنيوم ،الخشب والجبص تشير إلى تيار "الفقر المادي" ، وهو تيار اكتسب مكانة شرفية في تاريخ الفن الإسرائيلي ويُنظر إليه على أنه يمثل الفن الإسرائيلي في السبعينيات. ينتسب إليه فنانون وفنانات ممن أنتجوا بمواد رخيصة ومتواضعة بأسلوب تأثر بالتيار الإيطالي "أرتا بوبرا" وكان يُنظر إليه على أنه يمثل جوهر الهوية والبيئة الإسرائيلية. إن بخس المادة ينكر أسلوب يهود-الشتات ، المرتبط بالأشياء والمواد القيمة.1

إن أسلوب المنفى الذي نفاه بدورهم فنانو المواد البخسة تم إدخاله في أسلوب الحسيديم ، الذي يمثل أبرز ممثليه في المعرض رموز الاحتفالات والحلال لحسيدوت بعلاز ، والتي سكبتها الفنانة أيضا في الألومنيوم. تعتبر الماسات والثريات المعروضة في المعرض من السمات المميزة للطراز الحاسيدي ، الذي يتميز بطابع الزخرف ويرتبط برموز الطبقة الأرستقراطية في أوروبا. الأعمال المعروضة في المعرض هي ثمرة سنوات عديدة من نشاط بروكينثال في الحسيدية كثقافة  بوب وخصائصها البصرية الفريدة.1

إن المسبوكات المصنوعة من الألومنيوم لدى بروكينثال هي مزيج من هذه التقاليد أو الثقافات البصرية، الثلاث. كما أن جماليات الفقر المادي من جهة والموضوع المرتبط بشكل شبه حصري بالبوب من جهة أخرى ، يتم دمجها مع الثقافة البصرية الحسيدية. يجلب هذا المزيج نتيجة جدية وسخية ولكن في نفس الوقت يحمل نفسا باسما وساخرا.1

מזל וברכה" הן צמד המילים שחותם עסקאות יהלומים"
בכל העולם. השימוש במילים עבריות לחתימת עסקאות יהלומים, מצביע יותר מכל על הנוכחות הדומיננטית של היהודים בעסקי היהלומים, שמקורות היסטוריים טוענים שהחלה כבר במאה ה-16.א

אחת הסיבות לכך שיהלומים היוו, ובמידה רבה עדיין מהווים, עיסוק מקובל אצל היהודים, היא האיום התמידי שריחף מעל יהודים בכל מקום בעולם שתיכף הם יצטרכו לצאת לברוח ממקום מושבם ולצאת לנדודים, בין אם בגלל פוגרומים, התנכלויות מצד השלטונות או מופעים אחרים של אנטישמיות. יהלומים היוו רכוש שניתן לאסוף במהירות ולברוח, צורך שעלה אצל היהודים לעיתים תכופות. תחושת האיום המתמדת גרמה לצורך באגירת רכוש יקר ערך שניתן לנייד בקלות. לאורך ההיסטוריה תוארו הנדודים כטבועים ביהודים, כחלק מזהותם. היהודי הנודד הוא דמות שמופיעה רבות בספרות ובתרבות, כשלעיתים נלווית אליה אנטישמיות, מוסווית או גלויה, ולעיתים היא דווקא מתוארת באמפתיה. הצורך באגירת רכוש לצורך ביטחון אישי נוגעת לאו דווקא לרכוש פיסי; היא יכולה להיות גם פרקטיקת חיים. כשמרגישים איום תמידי, דרך אחת להתמודד איתו היא אגירת נכסים נפשיים שישארו איתנו גם בעת מצוקה. ניתן לאגור השכלה, מערכות יחסים זוגיות, חברויות, וכן הלאה. "היהלומים" הלא פיזיים שאנו אוגרים נותנים לנו רשת ביטחון, מבטיחים לנו שנצליח לצלוח תקופות קשות.1

בתערוכה מוצגות יצירות שונות של האמנית רעיה ברוקנטל המתקשרות ליהלומים. יהלומים מהווים נושא שחוזר פעמים רבות בתולדות האמנות. יחד עם זאת, היהלומים באמנות בעשורים האחרונים (מאז שנות השישים של המאה הקודמת) מופיעים באופן כמעט בלעדי אצל אמני פופ ארט. אמני פופ שונים התעסקו ביהלומים, מאז ראשוני אמני הפופ כמו אנדי וורהול ורוי ליכטנשטיין, ועד לאמני פופ עכשוויים כמו דמיאן הירסט. לעומת זאת, היהלומים של רעיה ברוקנטל אינם נוצצים; הם גסים, גולמיים, מחוספסים. השימוש של האמנית ביהלום הוא לא שימוש טיפוסי ביהלום כמסמל חיי זוהר ויוקרה, ומחזיר מבנה של עומק לסגנון אמנותי ולנושא שלרוב מתייחסים לפני השטח.1

החיספוס שבעבודות והעיסוק בחומרים "נמוכים" כמו אלומיניום, עץ וגבס מתייחסים לזרם "דלות החומר", זרם שזכה למקום של כבוד בתולדות האמנות הישראלית ונתפס כמייצג את האמנות הישראלית של שנות ה-70. משתייכים אליו אמנים ואמניות שיצרו בחומרים זולים, דלים, בסגנון שהושפע מה"ארטה פוברה" האיטלקית ונתפס כמייצג מהות של הזהות והסביבה הישראלית. דלות החומר שוללת את הסגנון היהודי הגלותי, שמתקשר לאובייקטים ולחומרים יקרי ערך.1
​
הסגנון הגלותי אותו שללו אמני דלות החומר התגלגל לכדי הסגנון החסידי, שהמייצגים הבולטים ביותר שלו בתערוכה הם סמלי השמחות והכשרות של חסידות בעלז, אשר גם אותם יצקה האמנית באלומיניום. היהלומים ואבני השנדליר המוצגים בתערוכה מאפיינים את הסגנון החסידי, שהוא קישוטי באופיו ומתקשר לסמלי האצולה של אירופה. העבודות המוצגות בתערוכה הן פרי העיסוק רב השנים של ברוקנטל בחסידות כתרבות פופ ומאפייניה החזותיים הייחודיים.1

יציקות האלומיניום של ברוקנטל הן שילוב בין שלוש מסורות אומנותיות, או תרבויות חזותיות, אלו. החומרים והאסתטיקה של דלות החומר מצד אחד והנושא שמקושר באופן כמעט בלעדי עם אמנות הפופ מהצד השני משולבים עם התרבות החזותית החסידית. שילוב זה מביא לתוצאה שהיא רצינית וחמורת סבר אך בה בעת גם מחוייכת ובעלת ניחוח אירוני.1​

​אירועים בתערוכה
יום רביעי, 2 בינואר, 2019, בשעה 20:00
אירוע נעילה ושיח גלריה עם האמנית והאוצר

צילום: סמדר צוק