|
Artist Wall
Blind Spot | Nino Biniashvili hosts Renana Aldor Opening: Saturday, July 28, 2018 Closing: Friday, August 31, 2018 |
جدارية فنان
قلب الليل | نينو بينياشفيلي تستضيف رنانا إلدور افتتاح: السبت, 28 يوليو, 2018 ختام المعرض: يوم الجمعة, 31 أغسطس, 2018 |
קיר אמן
אישון לילה | נינו ביניאשוילי מארחת את רננה אלדור פתיחה: מוצ"ש, 28 ביולי 2018 נעילה: יום שישי, 31 באוגוסט, 2018 |
|
Renana Aldor’s installation presents a journey of self-discovery in three metaphorical episodes establishing the creative “I.” Similar to the mirror stage in psychoanalytic theory in which the infant or toddler recognizes the separateness of self through identification of one’s reflection, the artist establishes herself on the foundation of a reflexive cinematic Gestalt and an encounter with the three genres of classical art -- portrait, still life, and landscape.
The frame emerges suddenly out of the darkness to encounter the subjects of the film in a wondering, explorative movement: the artist sits motionless on a simple wooden chair; a carefully arranged still life set-up painted entirely in white; and a three-dimensional animated model in which the topography of a landscape is revealed as the camera wanders through it. The camera movement to the internal area and depth of the frame is repeated in each of the episodes: at first it scans the object with interest, drawing closer and remaining to observe, then continuing onward to disappear into the suffocating darkness – only to appear suddenly soon to scan the next subject, in an infinite loop. This chain of events provides the work with its dreamlike aspect, intensifying the darkness in which the array of images in front of us is nothing but a reflection in the artist’s pupil rather than independent external reality. The artist’s gaze is seemingly directed to the mechanism of vision itself, into an inner space from which the image is visible in its raw, most essential form, like the glimmer of an idea arising and floating up from the unconscious. The work moves in a cycle between sensation and an artificial, calculated reality in a deceptive atmosphere of illusion. Through her dialogue with Nino Biniashvili, Aldor formulated the decision on a new installation of the work to stretch and challenge the limits of screening, scale and viewer’s viewpoint on the work. Aldor deconstructed and reconstructed the 11:30 minute work to present it on the Artist’s Wall in two separate formats, each with its own size and platform. One screening takes place on a suspended constructive screen, forming a kind of autonomous wall placed at the center of the space, while the second screening is viewed on a framed screen attached to the wall. The exhibition invites viewers to a dynamic observation of the work, one in a “long shot” and the other in an intimate close-up. The side-by-side screenings, resonating and echoing each other, create a double beat of a cinematic process. This is the second showing of Aldor’s work which was first exhibited as part of “Bikurim” (2018) curated by Sally Haftel Naveh at the New Gallery Artists’ Studios, Teddy Stadium, Jerusalem, earlier this year. Renana Aldor (b. 1988, Jerusalem), received her BFA with Honors (2015) from the of Screen-Based Arts Department, Bezalel Academy of Art and Design, Jerusalem. In her works she creates and re-locates sets and sculpted objects in new configurations within an illusory cinematic space. Through them she delineates an enigmatic, abstract personal narrative, inviting the viewer to conduct an emotional and self-reflective exploration. |
يجلب عمل رنانا إلدور رحلة لاكتشاف الذات في ثلاث حلقات مجازية تشكل "الأنا" الخلاقة. ومثل "مرحلة المرآة" في نظرية التحليل النفسي ، التي يدرك فيها الطفل انفصاله عن طريق تحديد تفكيره الخاص ، تثبت الفنانة نفسها من جشطالت سينمائية انعكاسية وتصادف ثلاث فئات في الفن الكلاسيكي - الصورة ، الطبيعة الساكنة والمناظر الطبيعية.1
ينبثق الكادر من الظلام ليقابل ، في حركة مستمرة وفضوليّة ، جسم التصوير: فنانة تجلس بلا حراك على كرسي خشبي بسيط. منظومة دقيقة من الحياة الساكنة التي تم رسمها باللون الأبيض بالكامل وتتألف من نموذج متحرك ثلاثي الأبعاد يتجول داخلها يكشف عن تضاريس طبيعية.1 إن حركة الكاميرا داخل وفي عمق الكادر تعيد نفسها في كل حلقة: أولاً ، تستكشف الكائن ، تقترب وتتلكأ بغرض التأمل ثم تتجه قدما ، وتختفي في الظلام الخانق - للظهور مرة أخرى ، وتستعرض بذات الشكل الموضوع التالي في حلقة لا نهاية لها. يعطي هذا التسلسل من الأحداث العمل بعدًا للحلم ، مما يعزز الإحساس بأن مجموعة الصور المعروضة أمامنا ليست سوى انعكاس ينبثق من عين الفنانة، وليس واقعًا خارجيًا قائمًا بذاته.1 يتم توجيه نظرة الفنانة ، كما لو كان لداخل آلية الرؤية نفسها ، للفضاء الداخلي. مساحة تظهر فيها الصورة في أكثر صورها الخام والأكثر تقطيرا، مثل ارتجاف الفكرة ، أو الذاكرة التي تبرز من اللاوعي. ينتقل العمل في دورية بين البعد الملموس والواقع الاصطناعي المحسوب في جو خادع من الوهم.1 في الحوار بين بينياشفيلي وإلدور، تم تشكيل الفكرة لموضعة جديدة للعمل ، كمحاولة لتمديد وتحدي حدود العرض ، الحجم ، وجهة نظر المشاهد حول العمل. أثناء التفكيك وإعادة التجميع - يتم عرض العمل (11:30 دقيقة) على جدار الفنان في عرضين منفصلين بأحجام وأشكال مختلفة. عرض واحد ، على شاشة مبنية معلقة - جدار مستقل في وسط الفضاء ؛ والثاني من شاشة مؤطرة مجاورة للجدار.1 يقدم المعرض تأملا ديناميكيًا للعمل ، بمجرد النظر إليه بعيدًا ، وفي بعض الأحيان بنظرة حميمية قريبة. ترتقي العروض جنبا إلى جنب وتنتج نبضة مزدوجة من العملية السينمائية. هذا هو المعرض الثاني لهذا العمل ، الذي تم عرضه لأول مرة في معرض "باكورات" الذي نظمته سالي هابتل نافيه في الجاليري الجديد- تيدي ، القدس ، 2018.א رنانا إلدور ، من مواليد عام 1988 في القدس ، تخرجت بتفوق (2015) في اللقب الأول من قسم فنون العرض ، أكاديمية بتسلئيل للفنون والتصميم ، القدس. في أعمالها ، تقوم بإعداد وإعادة موضعة مجموعات وأجسام منحوتة ضمن مساحة سينمائية وهمية. من خلالهم ، ترسم قصة شخصية وغامضة ومجردة تدعو المشاهد إلى تحقيق عاطفي وانعكاسي.1 |
עבודתה של רננה אלדור מביאה מסע לגילוי עצמי בשלוש אפיזודות מטאפוריות המכוננות את ה״אני״ היצירתי. בדומה ל"שלב המראה“ בתיאוריה הפסיכואנליטית, שבו הילד מכיר בניפרדותו דרך זיהוי הבבואה שלו, האמנית מכוננת את עצמה מתוך גשטלט קולנועי רפלקסיבי ובמפגש עם שלוש סוגות באמנות הקלאסית – דיוקן, טבע דומם ונוף.1
הפריים מגיח מתוך האפלה על מנת לפגוש, בתנועה משתהה וחקרנית, את מושא הצילום: האמנית היושבת ללא ניע על כסא עץ פשוט; מערך מוקפד של טבע דומם צבוע כולו לבן ורכב ממודל באנימציה תלת-ממדית, שהשוטטות בתוכו מגלה טופוגרפיה של נוף.1 תנועת המצלמה פנימה ולעומק הפריים חוזרת בכל אחת מהאפיזודות: תחילה סוקרת בעניין את האובייקט, מתקרבת ומתעכבת לצורך התבוננות ואז פונה הלאה, נעלמת בחושך המחניק – כדי להגיח שוב ולסקור באותו האופן את הסובייקט הבא, בלופ אינסופי. השתלשלות העניינים הזו מקנה לעבודה מימד של חלום, המעצים את התחושה שמערך הדימויים שלפנינו אינו אלא השתקפות הניבטת מאישון עינה של האמנית, ולא במציאות חיצונית העומדת בפני עצמה.1 מבטה של האמנית מכוון כאילו לתוך מנגנון הראייה עצמו, למרחב פנימי. מרחב ממנו ניבט הדימוי בצורתו הגולמית והמזוקקת ביותר, כמו הבלחה של רעיון, או זיכרון העולה וצף מתוך הלא מודע. העבודה נעה במחזוריות בין הממד המוחשי ובין מציאות מלאכותית ומחושבת באווירה מתעתעת של אשליה.1 בדיאלוג שבין ביניאשוילי לאלדור התגבשה המחשבה להצבה חדשה של העבודה, כנסיון למתוח ולאתגר את גבולות ההקרנה, קנה המידה ונקודת המבט של הצופה על העבודה. תוך פירוק והרכבה מחדש - העבודה (11:30 דק׳) מוצגת בקיר האמן בשתי הקרנות נפרדות בגדלים ובפורמטים שונים. הקרנה אחת, על גבי מסך קונסטרוקטיבי תלוי - מעין קיר אוטונומי הניצב במרכז החלל; והשניה מתוך מסך ממוסגר הצמוד לקיר. התערוכה מזמנת התבוננות דינאמית בעבודה, פעם במבט רחוק ופעם במבט קרוב, אינטימי. ההקרנות זו לצד זו, מהדהדות זו את זו ומייצרות פעימה כפולה של המהלך הקולנועי. זו היא תצוגה שנייה של העבודה, שהוצגה לראשונה בתערוכה "ביכורים" שאצרה סאלי הפטל- נווה בגלריה החדשה טדי, ירושלים 2018.א רננה אלדור, ילידת 1988 ירושלים, בוגרת בהצטיינות (2015) של התואר הראשון במחלקה לאמנויות המסך, האקדמיה בצלאל לאמנות ועיצוב, ירושלים. בעבודותיה היא יוצרת וממקמת מחדש סטים ואובייקטים מפוסלים בתוך מרחב קולנועי אשלייתי. באמצעותם היא מתווה סיפור אישי, חידתי ומופשט המזמין את הצופה לחקירה רגשית ורפלקסיבית.1 |