Grand Kenyon
Ronit Porat and Guy Königstein
​Curator: Maayan Sheleff
​Opening: Saturday, July 20, 2019 at 20:30
Closing: Friday, October 4, 2019
جراند كانيون
جاي كنيجشتاين ورونيت بورات
قيّمة​: معيان شاليف​
​افتتاح: السبت، 20 يوليو 2019, الساعة 20:30
​​​​​ختام المعرض: الجمعة, 4 أكتوبر 2019​
גרנד קניון
רונית פורת וגיא קניגשטיין
​אוצרת: מעין שלף
פתיחה: מוצ"ש, 20 ביולי 2019, בשעה 20:30
נעילה: יום שישי, 4 באוקטובר 2019​
The joint exhibition of Ronit Porat and Guy Königstein developed out of their common interest in the biography and research of Kathleen M. Kenyon, a British archaeologist who worked in the West Bank and Jordan in the 1950s and 1960s. Kenyon, a fascinating and contradictory figure who developed a unique archaeological method that was named for her, was the author of many popular books in the field and was known for her thorough cataloging as well as her fondness for gin, ignited the imagination of the artists. 

Porat works in the medium of photography in a sort of collage that makes use of the photographic ready-made. Königstein combines mediums in ways that dissolve the boundaries between design, sculpture and performance. The dialog between the two began in Jericho, continued in an archive in Waco, Texas and was completed in Jerusalem. Through corresponding poetic and minor works, they examine the boundaries between truth and fiction, research and art, and appropriation and gesture. 
​
Kenyon, who did not get to publish her last and most important research on an archaeological dig in East Jerusalem, became a focus of interest for many who tried to continue her work. Researchers, archaeologists, political commentators, biographers, some of whom were close to her and others who had never met her, tried to influence her historical imprint—among them her lifelong partner, who burned an exchange of letters between Kenyon and another archaeologist who had been her professional rival.

Porat and Königstein examine whether and how the science of the past, archaeology, can apply to someone’s life. What happens when so-called scientific research methods are co-opted by artistic language, what is the fate of personal history when it is cut, scanned and reassembled like an unexpected puzzle of who she was and how she appears to those watching her from the future.

​
تم إنشاء المعرض المشترك لرونيت بورات وجاي كينيجشتاين انطلاقًا من اهتمامهما المشترك بسيرة وبحوث كاتلين كينيون ، عالمة آثار بريطانية عملت ، في جملة أمور أخرى ، في الضفة الغربية والأردن في سنوات الخمسين والستين من القرن السابق. كينيون ، شخصية مثيرة ومتناقضة طورت طريقة بحث فريدة من نوعها ، والتي سميت باسمها ، كتبت كتبًا شعبية في هذا المجال وكانت معروفة بفهرستها المنهجية ، إضافة إلى ولعها بالجين،  كما أشعلت خيال الفنانين.
1
تعمل بورات في وسيط التصوير باستخدام تقنيات كولاج تستخدم  تصويرالريدي ميد. بينما يجمع كنيجشتين بين الوسائط بطرق تفتح الحدود بين التصميم ، النحت وفنون الأداء. بدأ الحوار بين الاثنين في أريحا ، واستمر في أرشيف واكو في تكساس ، وانتهى في القدس. من خلال الأعمال الشعرية والثانوية التي تتوافق مع بعضها البعض ، يقومون بفحص الحدود بين الحقيقة والخيال ، بين البحث والعمل الفني ، بين الاستيلاء والتكريم.1

أصبحت كينيون ، التي لم تكمل نشر أكبر مشروع لها ، وهو حفريات أثرية في القدس الشرقية ، محور اهتمام العديد من الأشخاص الذين حاولوا مواصلة بحثها. باحثون ، علماء آثار ، معلقون سياسيون ، كتاب سير ذاتية ، بعضهم كانوا مقربين منها ، والبعض الآخر لم يعرفها على الإطلاق - حاولوا جميعًا التأثير على بصمتها التاريخي - من بينهم شريكتها في الحياة ، التي أحرقت تبادل الرسائل بين كينيون وعالم آثار كان منافسها المهني.1
 
يدرس كل من بورات وكينيغشتاين ما إذا كان علم الماضي ، وعلم الآثار ، يمكن أن ينطبق على حياة شخص ما. ماذا يحدث عندما يتم استعارة ما يسمى أساليب البحث العلمي للغة فنية ، وما هو مصير التاريخ الشخصي عندما يتم قصه ، مسحه وإعادة تكوينه باعتباره بازل غير متوقع ،يمتد بين أولئك الذين كانوا والذين شاهدوا ذلك من المستقبل.1

المعرض بدعم من مجلس البايس للثقافة  والفنون في إسرائيل.1
תערוכתם המשותפת של רונית פורת וגיא קניגשטיין נוצרה מתוך העניין המשותף שלהם בביוגרפיה ובמחקר של קתלין קניון, ארכיאולוגית בריטית שפעלה בגדה המערבית ובירדן בשנות ה-50 וה-60 של המאה הקודמת. קניון, דמות מרתקת ורבת סתירות שפיתחה שיטת ארכיאולוגיה ייחודית שאף נקראה על שמה, כתבה ספרים פופולריים בתחום ונודעה בקיטלוג היסודי שלה, לצד חיבתה לשתיית ג׳ין, הציתה את דמיונם של האמנים.1
 
פורת עובדת במדיום הצילום בטכניקות קולאז'יסטיות שבהן נעשה שימוש ברדי מייד צילומי. קניגשטיין משלב מדיומים באופנים שפורמים את הגבולות שבין עיצוב, פיסול ופרפורמנס. הדיאלוג בין השניים החל ביריחו, נמשך בארכיון בוואקו, טקסס, והושלם בירושלים. באמצעות עבודות פואטיות ומינוריות שמתכתבות זו עם זו הם בוחנים את הגבולות שבין אמת לבדיה, בין מחקר לפעולה אמנותית, ובין ניכוס למחווה.1
 
קניון, שלא זכתה להשלים את הפרסום על הפרויקט הגדול ביותר שלה, חפירה ארכיאולוגית במזרח ירושלים, הפכה למוקד העניין של אנשים רבים שניסו להמשיך את מחקרה. חוקרים, ארכיאולוגים, פרשנים פוליטיים, כותבי ביוגרפיות, שחלקם היו קרובים אליה ואחרים לא הכירו אותה כלל, ניסו כולם להשפיע על חותמה ההיסטורי - ובהם חברתה לחיים, ששרפה חלופת מכתבים בין קניון לארכיאולוג שהיה יריבה המקצועי.1
​ 
פורת וקניגשטיין בוחנים אם וכיצד מדע העבר, הארכיאולוגיה, יכול לחול על חייה של מישהי. מה קורה כאשר שיטות מחקר מדעיות כביכול מושאלות אל תוך שפה אמנותית, מה עולה בגורלה של היסטוריה אישית כאשר היא נחתכת, נסרקת ומורכבת מחדש כפאזל לא צפוי, המשתרע בין מי שהייתה לבין הצופים בה מן העתיד.1

התערוכה בסיוע מועצת הפיס לתרבות ואמנות בישראל.1