Wiping Cloths and a Drawing
Dina Kahana Gueler
Curators: Dana Tannhauser & Yoav Fisch
Opening: Saturday, April 23, 2022 at 12:00
Closing: Friday, May 27, 2022

أقمشة غسل ورسمة واحدة
دينا كهانا جيللر
القيم: ​دانا تانهاوزر ويواف فيش
 الافتتاح: السبت، 23 ابريل، 2022 ، الساعة 12:00
الإغلاق: الجمعة، 27 مايو، 2022

בדי שטיפה ורישום אחד
דינה כהנא גלר
אוצרות: דאנה טנהאוזר ויואב פיש
פתיחה: יום שבת, 23 באפריל, 2022, בשעה 12:00
נעילה: יום שישי, 27 במאי, 2022

Dina Kahana Gueler’s installation consists of a single drawing and stained/colored pieces of fabric that hang in space. The cloths, the largest and most prominent element, are a by-product of the printmaking industry used to wipe the ink from the printing press during printmaking to maintain the print’s quality.

Kahana Gueler seeks out the encounter between the methodical and the random, both in her own work process and in the surrounding environment. Her practice consists in part of technical, systematic tasks that she takes on and performs for a period, as if staging the scene where the action of artmaking can take place. Within the methodical lies an opportunity for chance—for error, gesture, or idea.
​
Kahana Gueler’s search for the methodical brings her into contact with the ordered and organized industrial world. It is there that she locates her logical and systematic way of working while looking also for aesthetic, random and poetic glimmers. In this practice, Kahana Gueler questions the entire creative process and the difference between work done with artistic intention and thought in the studio, and the accidental results of professional and technical work. Her use of ready-made focuses on the production process itself and its incidental, unintentional, and unplanned outcomes, and not its end-result.

The drawing on display in the exhibition is made on top of a photograph. It is the work of a practiced hand and a technique acquired over many years. The drawing depicts the random and expressive fall of fabric. In it, Kahana Gueler refers to a long tradition of the depiction of fabrics in the history of art, which uses fabric as a means of expressing emotion and drama through the accidental and random fall of its folds. At the same time, she chooses to sign the drawing with a paint stain that creates a kind of inflorescence in the center of the drawing but also creates a contrast with the meticulous and tight nature of the rest of the work.
In the exhibition, Kahana Gueler conducts a dialogue with the various traditions that have nurtured her art—with the many technical abilities and skills she has acquired over the years, with the effort, thought, intention, and work in the studio, in the face of the incidental, intuition, and effortlessness.

تتكون منشأة دينا كاهانا جيلر من رسم واحد وأقمشة مطلية معلقة في الفضاء. الأقمشة التي تعتبر أكبر وأبرز عنصر في الفضاء، هي منتج ثانوي لصناعة الطباعة وهي مصممة لتنظيف آلات الطباعة من الحبر خلال الطباعة للحفاظ على جودة الطباعة.1

تسعى كاهانا جيلر إلى المواجهة بين المنهجية والعشوائية، سواء في سيرورة عملها أو في البيئة الخارجية. يتألف سير عمل دينا في الاستوديو من جزء من مهام منهجية وتقنية وصيغية تقوم بها وتؤديها لفترة من الوقت، كما لو كانت تمثل المشهد الذي يمكن أن يحدث فيه العمل الفني. يتم إعطاء الفرصة داخل النظام المنهجي لظهور الصدفة والعشوائية - لارتكاب خطأ أو لفتة أو فكرة.1

​يجمع البحث عن الطريقة كاهانا-جيلر مع عوالم صناعية ومنظمة، تتمتع بالترتيب والنظامية والمنطق الداخلي، وتبحث بداخلها عن الومضات الجمالية، العشوائية والشاعرية. في هذه العملية، تشكك كاهانا-جيلر في عملية الإبداع الفني بأكملها، وتلقي بظلال من الشك على الفرق بين العمل المنجز في الاستوديو، بهدف فني وفكر، والمنتجات العرضية للعالمين المهني والتقني. يركز الاستخدام الفوري لدينا بالريدي ميد على عملية الإنتاج نفسها وليس على نتيجتها النهائية، وعلى المنتجات العرضية، غير المقصودة وغير المخطط لها فيها.1​

تم الرسم المعروض في المعرض على صورة فوتوغرافية. يتم الرسم نفسه بواسطة يد ماهرة اكتسبت تقنية عبر سنوات عديدة، وهي تُظهر السقوط العشوائي والمعبّر للوحة القماشية. تشير كاهانا جيلر في هذا العمل إلى تقليد طويل لتصوير الأقمشة في تاريخ الفن، والذي يستخدم النسيج طوال الوقت كوسيلة للتعبير عن المشاعر والدراما من خلال الحركة العرضية والعشوائية للطيات. في الوقت نفسه، اختارت دينا التوقيع على الرسم بصبغة طلاء، مما يخلق نوعًا من الإزهار في وسط الرسم، ولكنه يقف أيضًا على النقيض من الطبيعة الدقيقة والضيقة لبقية العمل.1

في المعرض، تجري دينا جدلا مع التقاليد المختلفة التي أتت منها - مع العديد من القدرات والمهارات التقنية التي اكتسبتها على مر السنين، مع الجهد والفكر والنية والعمل في الاستوديو، في مواجهة العرضية ، البديهية ،والسهولة.1

המיצב של דינה כהנא-גלר מורכב מרישום יחיד ומבדים צבועים התלויים בחלל. הבדים, שהם האלמנט הגדול והבולט לעין בחלל, הם תוצר לוואי של תעשיית הדפוס ונועדו לנקות את מכונות הדפוס מדיו במהלך ההדפסה כדי לשמור על הדפסה איכותית.1

כהנא-גלר מחפשת אחר המפגש בין שיטתיות לאקראיות, גם בתהליך העבודה שלה עצמה וגם בסביבה החיצונית. מהלך העבודה של דינה בסטודיו מורכב בחלקו ממשימות שיטתיות, טכניות, ונוסחתיות שהיא לוקחת על עצמה ומבצעת במשך זמן מה, כמביימת את הסצנה שבה יכול להתרחש מעשה האמנות. בתוך השיטתיות ניתנת ההזדמנות למקריות ולאקראיות להופיע- לטעות, למחווה או לרעיון.1

החיפוש אחר השיטה מפגיש את כהנא-גלר עם עולמות תעשייתיים ומאורגנים, שיש בהם סדר, סיסטמטיות והגיון פנימי, ובתוכם היא מחפשת אחר ההבלחות האסתטיות, האקראיות והפואטיות. במהלך זה מעמידה כהנא-גלר בשאלה את תהליך היצירה האמנותי כולו, ומטילה ספק בהבדל בין עבודה שנעשתה בסטודיו, עם כוונה ומחשבה אמנותית, לבין התוצרים המקריים של עולמות מקצועיים וטכניים. השימוש של דינה ברדי-מייד מתמקד בתהליך הייצור עצמו ובתוצרים האגביים, הלא מכוונים  והלא מתוכננים שבו ולא בתוצאה הסופית שלו.1

הרישום המוצג בתערוכה נעשה על גבי צילום. הרישום עצמו נעשה ביד מיומנת, שרכשה טכניקה במשך שנים רבות, והוא מציג את נפילתו האקראית וההבעתית של הבד. בעבודה זו כהנא גלר מתייחסת למסורת ארוכה של תיאורי בדים בתולדות האמנות, אשר לכל אורכה משתמשת בבד כאמצעי להביע רגש ודרמה דרך תנועתם המקרית והאקראית של הקפלים. יחד עם זאת, דינה בוחרת לחתום את  הרישום בכתם צבע, אשר יוצר מעין תפרחת במרכז הרישום, אך גם עומד בניגוד לאופי המוקפד והמהודק של יתר העבודה.1

בתערוכה דינה מנהלת דיון עם המסורות השונות שמהן היא מגיעה- עם היכולות והמיומנויות הטכניות הרבות שהיא רכשה במשך השנים, עם המאמץ, המחשבה, הכוונה והעבודה שבסטודיו, אל מול האגביות, האינטואיטיביות, והקלות.1​