Clouds of Architecture:
|
سُحُبْ مِعماريّة:1
|
ענני אדריכלות:1
|
|
A lecture by Ben Gitai at the “Jerusalem of Gold” vs. “The Yellow Fleet” exhibiton.
Monday, May 15th 2017, 19:30 |
.محاضرة من قبل بن جيتاي
الإثنين, 15.5, 19:30 |
הרצאתו של בן גיתאי בתערוכה "ירושלים של זהב" נגד הצי הצהוב".1
יום שני, 15 במאי 2017, בשעה 19:30 |
סריקת מרחב, גבול ישראל -ירדן, בד, 1.2 *3.8, ציריך, ETH בן גיתאי
|
Ben Gitai will present a project he created collaboratively: a meeting point between architecture and digital mapping, the project is a conceptual and technical exploration of borders and possibilities. It examines the border between Israel and Jordan at the confluence of the Jordan and Yarmouk rivers, a place called Naharayim from ancient times. The name means “two rivers” in Hebrew, and it is the place of the first and most important modernist Hydraulic power plant built and completed in Palestine in 1932 under British Mandate. The power plant produced electricity and distributed water that contributed considerably to the improvement of livelihood on both banks of the River Jordan.
Thanks to cooperation from both Israeli and Jordanian authorities and using advanced point cloud modelling techniques, the landscape, buildings and a full geographic configuration were scanned and transformed into media- a sort of multi dimensional cloud.Thus architecture becomes a mediator that underlines in astounding precision and great aesthetic beauty, the ruins of modernity. The architectural spirit of this heroic project built by both native inhabitants of the Jordan valley and new settlers, expresses a moment of profound hope and expectation for the entire region, where a utopian vision of modernity finally materialized. The aim of the project is to reunite disparate spatial entities that are in conflict at present, into a single whole, hinting to a possibility of renewing a dialogue in this region. Through a better and more thorough knowledge of environmental and architectural processes combined, it will provide a framework for possible discussions that could help bring people on both sides of the Jordan river together in a common act of memory, and restore faith in an early promise of modernization that has gone astray. __ Ben Gitai was born in Paris in 1985. An architect, artist, researcher, photographer and lecturer, he is essentially working in the scope of urban development and architectural typologies of Morphogenesis in areas of conflicted territories along the Syrian – African rift. In his practice, Ben is working as an Architect in his firm Gitai Architects situated in Haifa and Paris while teaching and writing his PhD at the Institute of Landscape Architecture at the ETH, Zürich. Since 2017 he coordinates the Landscape Architecture theme of the master thesis Projects. His PhD deals with developing the field of Topo-politics in the landscape department of architecture in conjunction with GTA, the institute for History and Theory of Architecture. As a researcher he is an associate at the Design Lab, where he has been exploring how architecture transforms media and message. He has been participating in various conferences, workshops and numerous publications. Recently, his landscape sculpture Mamad, was presented at The Exhibition no place like home at the Israel Museum, Jerusalem, featuring works by artists including Marcel Duchamp, Man Ray, Claes Oldenburg, Andy Warhol, Martha Rosler and Louise Bourgeois. |
سيُقدِّم بن جيتاي مشروعا أنتجه بشكل تعاوني: نقطة إلتقاء بين الهندسة المعمارية ورسم الخرائط الرقمي، مشروع يدمج ما بين الإكتشاف المفاهيمي والتقني للحدود والإمكانيات. يستقصي المشروع الحدود بين إسرائيل والأردن عند نقطة التقاء نهري الأردن واليرموك، منطقة تدعى الباقورة (نهاريم بالعبرية)، موقع احتضن أول وأهم محطة هيدرولية حديثة لتوليد الطاقة، تم بناؤها وإنجازها بالكامل في فلسطين عام ١٩٣٢، تحت سلطة الإنتداب البريطاني. لقد ولّدت المحطة الكهرباء ووزعت المياه على ضفتي نهر الأردن، وساهمت بشكل كبير في تحسين حياة السكان في تلك المنطقة.1
بفضل تعاون السلطات الإسرائيلية والأردنية، وبإستخدام تقنيات نمذجة سحابة متقدمة ,(cloud modelling) فقد تم مسح المناظر الطبيعية والمباني والتشكيلة الجغرافية بأكملها، وتحويلها الى سحابة متعددة الأبعاد. وهكذا فقد أصبحت الهندسة المعماريّة وسيطا يشير إلى أنقاض الحداثة، بدقة مذهلة وجماليّة خلابة. تُعبِّر الروح المعمارية لهذا المشروع البطولي، الذي شيّده السكان الأصليون في وادي الأردن، والمستوطنون الجدد، عن لحظة أمل وترقب حقيقية للمنطقة بأسرها، حيث تتجسد، وأخيرا، رؤية للحداثة.1 يهدف هذا المشروع الى إعادة توحيد كيانات حيزيّة متباينة ومتصارعة، في كيان واحد متكامل، إيعاز لإمكانية تجديد الحوار في هذه المنطقة. من خلال معرفة أفضل وأعمق بالبيئة والصيرورات المعمارية، سيُوفر المشروع إطارا لنقاش بمقدرته أن يُعيد للناس، على جانبي نهر الأردن، إيمانهم بوعد مُبكِّر بالحداثة كان قد ذهب ضلالا.1 __ وُلِد بن جيتاي في باريس ١٩٨٥، مهندس معماري وفنان ومصوِّر ومحاضر. يعمل بالأساس في مجال التنمية الحضرية والأنماط المعمارية في مناطق النزاع على طول الشق السوري-الأفريقي. يعمل بن كمهندس معماري في شركته ”جيتاي للهندسة المعماريّة“، في فرعيها في حيفا وباريس. يُدرِّس ويكتب أطروحة الدكتوراة في Institute of Landscape Architecture Chair of Christophe Girot في زوريخ، حيثُ يُنسق هناك، منذ عام ٢٠١٧، مواضيع المشاريع المتعلقة بأطروحات الماجستير. تتناول أطروحة الدكتوراة التي يُعدها مجال الجغرافيا-السياسية في قسم الهندسة المعمارية والبيئة وقسم التاريخ ونظرية العمارة. يعمل كباحث في مختبر التصميم ,(Design Lab) مستقصيا تحوّل العمارة الى رسالة ووسيلة إعلام، ومطوِّرا أساليب هندسية للتعامل مع البيئة. شارك بمجموعة من المؤتمرات، وورش العمل، وله العديد من المنشورات. وقد شارك مؤخرا عمله ”مماد“، في معرض ”لا مثيل للبيت“، والذي تمحور حول البيت كمكان لتشكّل العائلة والذاكرة، والوطن والثقافة، وذلك الى جانب فنانين مثل: مارسيل دوشامب، مان راي، كلاس اولدينبروغ، اندي وارهول، مارثا روسلر ولويز بورجوا.1 |
בן גיתאי יציג פרויקט שיצר במסגרת שיתוף פעולה: הפרויקט, המהווה נקודת מפגש בין אדריכלות למיפוי דיגיטלי, מבוסס על חקר רעיוני וטכני של גבולות ואפשרויות. הפרויקט בוחן את הגבול בין ישראל לירדן בנקודה שבה מתמזגים הירדן והירמוך, ששמה הקדום הוא נהריים. במקום זה הוקמה תחנת הכוח ההידראולית המודרנית הראשונה והחשובה ביותר, שנבנתה והושלמה ב-1932 בא"י-פלשתינה, תחת המנדט הבריטי. תחנת הכוח ייצרה חשמל וסיפקה מים, דבר שתרם רבות לשיפור תנאי המחייה על שתי גדותיו של נהר הירדן.1
הודות לשיתוף פעולה מצד הרשויות הישראליות והירדניות ותוך שימוש בטכניקות מתקדמות לעיצוב ענן נקודות, נסרקו הנוף, המבנים והתצורה הגיאוגרפית המלאה והפכו למדיה - מעין ענן רב ממדי. כך הופכת האדריכלות לגורם מתווך, המדגיש בדייקנות מדהימה ועם יופי אסתטי רב, את חורבות המודרניות. הרוח האדריכלית של פרויקט הירואי זה, שהוקם הן על-ידי תושביה הילידים של בקעת הירדן והן על-ידי מתיישבים חדשים, מבטאת רגע של תקווה עמוקה וציפיות לעתיד האזור כולו, שבו התגשם בסופו של דבר חזון אוטופי של מודרניות.1 מטרתו של הפרויקט היא לאחד מחדש ישויות מרחביות שונות השרויות כיום בסכסוך, לכלל שלם, באופן המרמז על האפשרות לחדש את הדיאלוג באזור. באמצעות שילוב של ידע טוב יותר ומעמיק יותר על תהליכים סביבתיים ואדריכליים, יוכל הפרויקט לספק מסגרת לדיונים אפשריים שיסייעו לקרב בין אנשים משני צדי נהר הירדן באמצעות מעשה זיכרון משותף, ולהשיב את האמונה בהבטחה מוקדמת של המודרניזציה, שהשתבשה.1 __ גיתאי בן נולד בפריז בשנת 1985 והוא אדריכל, אמן, חוקר, צלם ומרצה. פעילות מתמקדת בתחום הפיתוח העירוני והטיפולוגיות האדריכליות של מורפוגנזיס באזורים שבהם קיימים שטחים הנתונים במחלוקת לאורך השבר הסורי-אפריקאי.1 גיתאי עובד במשרד האדריכלות שלו, גיתאי אדריכלים, הממוקם בחיפה ובפריז, וכן מלמד וכותב עבודת דוקטורט במכון לארכיטקטורת נוף של המכון הטכנולוגי של ציריך .(ETH) מאז שנת 2017 הוא מתאם את נושא אדריכלות הנוף בפרויקטים של עבודת גמר לתואר .MA הדוקטורט שלו בנושא פיתוח תחום הפוליטיקה של הטופוגרפיה במחלקה לאדריכלות בשיתוף עם המכון להיסטוריה ולתיאוריה של האדריכלות .(GTA) כחוקר הוא חבר ב-1 Design Lab ועוסק בבחינת הדרך שבה ארכיטקטורה משנה את המסר ואת המדיה. הוא השתתף בכנסים שונים וכן בסדנאות ופרסומים רבים. לאחרונה הוצג פסל הנוף שלו "ממ"ד" בתערוכה "אין כמו בבית" במוזיאון ישראל, ירושלים, לצד עבודות של מרסל דושאן, מאן ריי, קלאס אולדנבורג, אנדי וורהול, מרתה רוסלר, לואיז בורזואה ועוד.1 |