Carolin Müller |
نداف عسور |
קרוליין מולר
|
|
Carolin Müller
Carolin Müller (born 1989, Germany) is an artist and scholar, who studied at the Technische University Dresden for Art Education, holds an MA for Film Studies and a PhD in German Studies from the Ohio State University. She studied printmaking under the direction of Michael Loderstedt at Kent State University, Ohio, and Sergio Soave at the Ohio State University. Her training led to solo exhibitions in Germany, the U.S. and Israel. She collaborated with musicians and artists from Germany, Burkina Faso, the U.S. for group works. Twice she was invited to the Rhelovice Artist Residency in the Czech Republic. She works with the concept of storytelling to ask about the role of the senses and memory. Her prints and installations seek to unveil the self through a dialogic practice that forces the mundane to look at itself. * How can you start a conversation about sexuality when the heteronormativity of words fails you to express your body? This project investigates this question with the tools of acoustic research and performance ethnography. I am developing a sound lithography-performance practice where the body becomes the drawing tool. Lithography is a traditional printmaking technique that builds on the receptive quality of limestone or metal plates to hold greasy substances. Usually, oil, fat, or wax are the hydrophobic media used to draw because they have high lipid contents. However, in lithography, the artist must be aware of never touching the plate with his body because the body produces the same substances, leaving a residue of itself in the image. This project turns what tend to be accidents in lithography into the main mode of recording. The body’s oil, sweat, wax, and fat become the primary drawing materials. Different from traditional lithography, I seek to not only use bodily materials as tools, but I also want to capture their bodily quality by recording the sounds of the materials meeting the plate. Capturing how fat and oil meet the metal surface imitates the breath of the body moving into drawing. I choose this bodily process to start a conversation about bodies and their sexuality with myself and participants. The project begins as a workshop in which I initiate a dialogue about bodies and their sexuality with individuals by collaboratively drawing our own bodily materials on a plate. The graphic dialogue is juxtaposed with a recorded sound collage of the encounter that our bodily engagement creates. I repeat these workshops with different people, inviting them to this sounded drawing of their own bodies. The plates are then printed and exhibited as records of these conversations, displaying resonance and dissonance in both line and sound. |
كارولين مولر
كارولين مولر (مواليد عام 1989، ألمانيا) فنانة وعالمة، درست في جامعة التكنولوجيا دريزدن لتعليم الفنون، وهي حاصلة على ماجستير في دراسات الأفلام ودكتوراه في الدراسات الألمانية من جامعة ولاية أوهايو. درست الطباعة تحت إشراف مايكل لودرستيد في جامعة كينت الحكومية، أوهايو، وسيرجيو سوفي في جامعة ولاية أوهايو. أدى تدريبها إلى المشاركة في المعارض المنفردة في ألمانيا والولايات المتحدة وإسرائيل. تعاونت مع موسيقيين وفنانين من ألمانيا، بوركينا فاسو، الولايات المتحدة للعمل الجماعي. ودُعيت مرتين إلى إقامة فنية الرهيلوفيتشي في الجمهورية التشيكية. تعمل مع مفهوم سرد القصص لتسأل عن دور الحواس والذاكرة. تسعى مطبوعاتها ومنشآتها إلى الكشف عن نفسها من خلال ممارسة حوارية تجبر الإنسان على النظر إلى نفسه كيف يمكنك ان تبدأ محادثة عن الجنس عندما تعجز الكلمات عن التعبير عن جسدك ؟ يحقق هذا المشروع في هذه المسألة باستخدام أدوات البحث الصوتي والأداء الإثنويغرافي. أنا أقوم بتطوير ممارسة قراءه مبتذله حيث يصبح الجسم أداة الرسم والليسوغرافيا هي تقنية تقليدية للطباعة تعتمد على النوعية التقبلية للحجر الجيري أو الصفائح المعدنية لحيازة المواد الدهنية. عادة ما يكون النفط، الدهون، او الشمع هي الوسائط الهيدروفوبية التي تُستخدم للرسم لأنها تحتوي على نسبة عالية من الدهون. ومع ذلك، يجب أن يكون الفنان مدركاً، في علم التاريخ، لعدم لمس الصفيحة أبداً بجسمه لأن الجسم ينتج نفس المواد، تاركاً بقايا منه في الصورة. ويحوّل هذا المشروع ما يميل إلى أن يكون حوادث في الثيوغرافيا إلى الطريقة الرئيسية للتسجيل. يصبح زيت الجسم، عرقه، شمعه، ودهونه مواد الرسم الاساسية وبعيدا عن التاريخ التقليدي، لا اسعى الى استخدام المواد الجسدية كأدوات فحسب، بل اريد ايضا ان اسجل جودتها الجسدية بتسجيل اصوات المواد التي تقابل الصفيحة. يحاكي التقاط مدى تشابه الدهون والزيت مع السطح المعدني انفاس الجسم الذي ينتقل الى الرسم . أنا أختار هذه العملية الجسدية لأبدأ محادثة حول الأجساد وجنسانيتها مع نفسي ومع المشاركين ويبدأ المشروع كحلقة عمل أبدأ فيها حوارا حول الهيئات وجنسها الجنسي مع الأفراد عن طريق التعاون في رسم موادنا الجسدية على لوحة الحوار البياني مُقابل مع صوت مسجل للمواجهة التي تخلقها مشاركتنا الجسدية. وأكرر حلقات العمل هذه مع أشخاص مختلفين، أدعوهم إلى هذا الرسم المصوّر لأجسادهم. ثم تُطبع اللوحات وتُعرض كسجلات لهذه المحادثات، وعرض للرنين والتنافر في كل من الخط والصوت |
קרולין מולר
קרולין מולר (נולדה ב-1989, גרמניה) היא אמנית וחוקרת, בוגרת התוכנית לחינוך ואמנות של האוניברסיטה בדרזדן, גרמניה (Technische Universität Dresden), בעלת תואר שני ללימודי קולנוע, ודוקטורט בלימודי גרמנית מאוניברסיטת אוהיו, ארצות הברית.1 היא למדה הדפס בהנחייתו של האמן מייקל לודרשטדט (Michael Loderstedt) ב-Kent State University, (אוהיו, ארצות הברית) וכן אצל האמן סרג'יו סואב (Sergio Soave) התמחותה בתחומים אלו הובילה לתערוכות יחיד בגרמניה, ארה"ב וישראל. היא עבדה בשיתוף פעולה עם מוזיקאים ואמנים מגרמניה, דרום אפריקה וארה"ב לעבודות קבוצתיות. היא הוזמנה פעמיים ל Rhelovice Artist Residency בצ'כיה.1 מולר עובדת עם מושג הסטוריטלינג כדי לשאול שאלות על תפקיד החושים והזיכרון. ההדפסים והמיצבים שלה מבקשים לחשוף את ה"עצמי" באמצעות פרקטיקה דיאלוגית שמאלצת את היומיומי להתבונן בעצמו.1 איך נוכל להתחיל שיחה על מיניות כשההטרונורמטיביות של המילים לא מצליחה להביע את הגוף שלנו? פרויקט זה חוקר את השאלה הזו בכלים של מחקר אקוסטי ואתנוגרפיה פרפורמטיבית. אני מפתחת פרקטיקה הכוללת ליטוגרפיה-פרפורמטיבית הכוללת סאונד, בה הגוף הופך לכלי הציור. ליטוגרפיה היא טכניקת הדפסה מסורתית המתבססת על איכות הקליטה של לוחות גיר או מתכת ויכולתם להחזיק חומרים שומניים. בדרך כלל, שמן, שומן או שעווה הם החומרים ההידרופוביים (דוחי מים) המשמשים לציור, כיוון שתכולת השומנים בהם גבוהה. עם זאת, בליטוגרפיה, האמן.ית חייב.ת להיות מודע.ת לכך שהפלטה לא תגע בגוף, מכיוון שהגוף מייצר את אותם החומרים, ובכך הוא משאיר שאריות של "עצמי" על הדימוי.1 פרויקט זה הופך את מה שנוטה להיות "תאונה" בליטוגרפיה למצב הראשי של הקלטה. השמן, הזיעה, השעווה והשומן של הגוף הופכים לחומרי הציור העיקריים. בשונה מהליטוגרפיה המסורתית, אני מבקשת לא רק להשתמש בחומרים גופניים ככלי עבודה, אלא גם ללכוד את איכותם הגופנית על ידי הקלטת צלילי החומרים הפוגשים את הפלטה, לכידת האופן שבו שומן ושמן נפגשים עם פני המתכת ומחקה את נשימת הגוף העוברת לציור. אני בוחרת בתהליך הגופני הזה כדי להתחיל שיחה על גופים ומיניותם- עם עצמי ועם המשתתפים.ות.1 הפרויקט מתחיל כסדנה בה אני יוזמת דיאלוג על גופים ומיניותם עם א.נשים על ידי ציור שיתופי של חומרי הגוף שלנו על הפלטה. הדיאלוג הגרפי מונח לצד קולאז' סאונד מוקלט של המפגש, שיוצרת המעורבות הגופנית שלנו. אני חוזרת על הסדנאות האלה עם א.נשים שונים, מזמינה אותם לציור צליל הגוף שלהם.ן. לאחר מכן, הלוחות מודפסים ומוצגים כתיעוד של השיחות הללו, ומציגים תהודה ודיסוננס בקו ובצליל כאחד.1 |