Artist Wall
Woodways | Tomer Azulay
​Opening: Sunday, April 29, 2018, 19:00 PM
​Closing: Friday, June 1, 2018

جدارية فنان
سبل الشجر | تومر أزولاي
​الافتتاح: الأحد, 29 أبريل، 2018، الساعة 19:00
​​ختام المعرض: الجمعة 1 يونيو 2018

קיר אמן
דרכי עצים | תומר אזולאי
פתיחה: יום ראשון, 29 באפריל, 2018 בשעה 19:00
נעילה: יום שישי, 1 ביוני 2018

Holzwege is a German expression for an erroneous idea, for wandering off track. It originates in the roads used by woodcutters to transport the trees they cut the forest. Such roads were known only to woodcutters and forest keepers. They were the only ones found on the paths of the trees. To the rest, the paths look identical and seem to never lead to an exit from the forest, that is to say, a solution or a way out.

In Azoulay’s view, engraving on hard substrates produces a resistance to time, similar to that in ancient Egypt, where the hieroglyphs engraved on stone for the commemoration and preservation of science at its initial stages. Along with the imagery borrowed from ancient Egypt, an additional world of visuals, differing from the Egyptian one, yet strongly linked, impacted Azoulay’s works. This is the world of contemporary science, particularly images created with the intention of depicting movement. Movement of energy, of particles, of force fields. In contrast to the virtual images of contemporary science, the works in the exhibition have a present physical platform, black painted wood. The monotonous, physical, at times Sisyphean action, together with the tactileism of the images, form the final work.
 
The engraving process reveals the line beyond the black background and produces an impression influenced by the aesthetics of the machine. The carried out action takes on meaning in language as a force acting on memory. Expressions such as “engraved in my memory” or “engraved on my heart” propose an imagined base upon which the engraving will last forever, an action like no other. The image freezes, stops, stands before the decay of time, awaiting the right moment to become rediscovered.

طريق الأشجار*، أسم المعرض، هو تعبير بالألمانية عن فكرة مغلوطة، للتوهان في الطريق. مصدره في الطرق التي يستخدمها حطابو الأشجار لنقل الخشب الذي قطعوه في الغابة. تم التعرف على هذه المسارات فقط من قبل حطابي الخشب وحراس الغابات. هم الوحيدون الذين يمكن العثور عليهم على مسارات الأشجار. بالنسبة لبقية الناس ، تبدو المسارات متطابقة ويبدو أنها لا تؤدي أبداً إلى الخروج من الغابة ، بمعنى أي نوع من  المخرج أو الحل.1
​
وفق رأي أزولاي ، فإن النقش على الأرضيات الصلبة يخلق مقاومة للوقت ، على غرار مصر القديمة ، حيث استخدمت الحروف الهيروغليفية للنقش على ركائز حجرية للاحتفال والحفاظ على العلم في بدايته. إلى جانب عالم الصور التي تعود إلى مصر القديمة ، كان هناك عالم آخر من الصور ،  مختلفًا ولكن متصلاً بحبل غير منقطع أثر على أعمال أزولاي. هو عالم العلم المعاصر ، وخاصة الصور التي تم إنشاؤها لوصف الحركة. حركة الطاقة ، الجسيمات ، مجالات القوة. وعلى النقيض من الصور الافتراضية للعلوم المعاصرة ، فإن الأعمال في المعرض لها ركيزة فيزيائية حاضرة ، الخشب المطلي باللون الأسود. إن العمل الرتيب ، الجسدي ، السيزيفي أحيانا ، جنبا إلى جنب مع اللمسية في الصور ، يشكلان معا العمل النهائي.1

تكشف عملية النقش عن الخط عبر الخلفية السوداء وتنتج انطباعًا متأثرًا بجماليات الماكينة. يأخذ الفعل معنى في اللغة كقوة تعمل على الذاكرة ، التعبيرات المحفورة في ذاكرتي أو محفورة على القلب ، يحاكي منصة ستنقش إلى الأبد ، فعل لا أقوى منه. تتجمد الصورة ،تتوقف ، تكبح وتقف أمام انحسار الوقت وتنتظر اللحظة المناسبة لإعادة اكتشافها.1

Holzwege-بالألمانية*

דרכי עצים*, שם התערוכה, הוא ביטוי בגרמנית לרעיון מוטעה, לתעייה בדרך. מקורו בדרכים המשמשות חוטבי עצים להעברת עצים שחטבו ביער. את הנתיבים הללו הכירו אך ורק חוטבי העצים ושומרי היערות. הם היחידים שמסוגלים להימצא על דרכי עצים. לשאר האנשים השבילים נראים זהים ונדמה שלעולם לא יובילו לפתח יציאה מהיער, כלומר למוצא או לפתרון כלשהו.1

לתפישתו של אזולאי החריטה על מצעים קשים מייצרת התנגדות לזמן, בדומה למצרים העתיקה בה השתמשו כותבי החרטומים בחריטה על מצעי אבן להנצחה ושימור של המדע בתחילתו. לצד עולם הדימויים השייך למצרים העתיקה, עולם דימויים נוסף, שונה אך קשור בחבל בל יינתק השפיע על יצירותיו של אזולאי. זהו עולם המדע העכשווי, ובמיוחד דימויים בו שנוצרו כדי לתאר תנועה. תנועה של אנרגיה, של חלקיקים, של שדות כוח. לעומת הדימויים הווירטואליים של המדע העכשווי, לעבודות בתערוכה ישנו מצע פיזי נוכח, עץ צבוע שחור. הפעולה המונוטונית, הפיזית, הסיזיפית לעתים, יחד עם הטקטיליות של הדימויים חוברות יחד לכדי היצירה הסופית.1

פעולת החריטה חושפת את הקו מבעד לרקע השחור ומייצרת הופעה המושפעת מהאסתטיקה של המכונה. הפעולה מקבלת משמעות בשפה ככוח הפועל על הזיכרון, הביטויים נחרט בזיכרוני או ייחרט על לוח ליבו, מדמים מצע שחריטה עליו תישמר לעד, פעולה שאין חזקה ממנה. הדימוי קופא, עוצר, נבלם, עומד מול ההתכלות של הזמן וממתין לרגע הנכון לגילוי מחדש.1​

Holzwege-בגרמנית*