Artist Wall
Faithful Conjunction | Ayala Landow and Alfa Haimov​
Opening: Thursday, November 29, 2018, 19:00

جدارية فنان
لقاء مخلص |  أيالا لانداو و ألفا حاييموف
​​افتتاح: الخميس, 29 نوفمبر,2018, الساعة 19:00​​

קיר אמן
מפגש נאמן | איילה לנדאו ואלפא חיימוב
פתיחה: יום חמישי, 29 בנובמבר, 2018 בשעה 19:00

The symbols and flat forms constructing the world of consumerism flooding centers of trade (and small industry in particular) bring about a penetration of the socio-political reality into the public’s buying and eating habits. The slow-paced wandering by the dreamy boulevardier of olden times has been replaced by a faster pace accompanied by constant bombardment by advertisements and heavy pressures to consume.
The pathway Landow proposes on which to wander through the space of the installation she built from colorful fabrics and textiles she printed is reminiscent of signage and a soft replacement for urban street signs of cement and tin. It is the artist’s attempt to extract a dream and a softness from contemporary wandering through the cityscape, which seem to have somewhat disappeared from the contemporary urban landscape.

Landow makes present the feeling of surplus by printing logos of large corporations and shopping malls surrounding the Art Cube Artists’ Studios in Talpiot, logos of a bakery chain, fast food restaurants, the local shopping mall, flags of sales campaigns in nearby garages, an outdoor sculpture in the square which is also a familiar symbol and road sign. The artist compresses the images, literally and figuratively, onto the textiles found in attics and second-hand stores, which she silkscreened by hand with manual labor. She added the decorativeness of lace ribbons, chains of pompoms, and sequins hand-sewn or glued on.

Along with Landow’s choice of soft materials and handicrafts emphasizing the traditional-feminine-childlike tradition as offering a different viewpoint as an alternative to the fundamentally commercial and masculine industrial zone of Talpiot, she takes the critical step of severing images to create hybrids made out of the corporate logos of various food companies, local architecture and locale, and prints them as patterns on bedroom textiles alongside of the original decorative motifs of these fabrics.
Landow observes street design, viewing the facades and the streets as a lexicon of commonly acceptable forms among which we conduct ourselves without noticing the mechanism.  She provides the outdoor sculpture on the square with a new interpretation made of soft, colorful fabrics gaily printed, using the folkloristic in the symbol of the mall which, after the artist’s handling, seemingly having been transferred from father to son for generations.

​The new submission of these logos brings up issues on mall culture, the ugliness disguised as glittering and glamor, and on life in “cultural malnutrition of fast food and telenovelas.”*
The artist’s first encounter with the medium of silkscreen, a technique which she had never attempted before, was directed towards her engagement with the many symbols and street signs in the Talpiot area. The subject was most suitable to the medium, which itself became the symbol of referring to the issue of advertising and the consumer culture in art, a theme taken up since the Pop Art era by artists such as Warhol and Lichtenstein, continuing to contemporary times. The certain clumsiness that that characterized Landow’s earlier works is reflected in the current exhibition in its little happy “accidents,” in the charming sloppiness visible here and there in the prints, bringing a smile of ridicule at the human ambition to be in complete control.

With thanks to the Ba’alei Melacha Print Workshop, who invited Ayala Landow to silkscreen the fabrics on their premises.

*Quotation from Avshalom Suleiman-Altschuler’s opinion piece, “Response to my mom on hypocrisy and culture,” Haaretz, October 31, 2018.

إن الرموز والأشكال المسطحة التي تبني عالم  الاستهلاك بشكل عام وتغمر مراكز التجارة والصناعات الصغيرة بشكل خاص ، تضخ واقعًا سياسيًا واجتماعيًا داخل أنماط التسوق وعادات الأكل. تم استبدال التجوال البطيء للسائر الحالم في الماضي بالتجوال السريع ، الذي يعج بالنشاط الإعلاني والضغوط الاستهلاكية الكبيرة.1
إن التجوال الذي تقدمه لنا لانداو في مساحات المنشأة ، التي  تم بناؤها من الأقمشة الملونة والمطبوعة ، والتي تذكرنا باللافتات وتتيح لنا تحولًا ناعمًا إلى ألواح الخرسانة والقصدير ، هي محاولة لاستخراج حلم ونعومة من التجوال المديني ،اختفت قليلا من المشهد المعاصر للمدينة.1

تستحضر لاندو  بسخاء مطبوعات صور للمراكز التجارية ومراكز التسوق المحيطة بورش الفنانين ، والتي  تم أخذها من رموز شبكة مخابز ، مطعم للوجبات السريعة ، شعار المركز التجاري المحلي ، أعلام حملات المبيعات في الكراجات وتمثال طريق في الساحة ، وهو يشكل أيضًا رمزا ومعلما معروف. تقوم الفنانة بضغط الصور ، حرفياً ، إلى أقمشة نسجية موجودة في السندرات و محلات الملابس المستعملة ، في أعمال طباعة شبكية يدوية ، عمل شاق أضيف إليها أشرطة الدانتيل ، وسلاسل البونبون والترتر المصنوعة بالخياطة والتلصيق.1

إلى جانب اختيار المواد اللينة والحرف اليدوية التي تشدد على البعد التقليدي -الأنثوي - الطفولي كاقتراح لإلقاء نظرة مختلفة على البيئة التجارية والصناعية - الذكورية في جوهرها التي تحيط بورش الفنانين ، تقوم لانداو بخطوة نقدية في تجزئة الأعضاء وإنشاء هجين بين رموز شركات الأغذية المختلفة والهندسة المعمارية المحلية ، طباعتها كقصائص على أقمشة الملاحف أوراق أو الفساتين إلى جانب النماذج الزخرفية الأصلية لهذه الأقمشة. تتأمل لانداو في تصميم الشارع والواجهات والطرق كقاموس للأشكال الشائعة ، والتي نقوم بالتعايش بينها دون أن نلاحظها. وهي تمنح المنحوتة في دوار السير تفسيراً جديداً لمادة ملوّنة ناعمة ،طبعت بشكل مبهج ، وتستخدم رمزاً فولكلوريًا لمركز تجاري يبدو أنه بعد علاج الفنانة تم نقله من الأب إلى الابن منذ أجيال. إعادة طرح هذه الشارات التجارية تثير تساؤلات حول ثقافة المراكز التجارية (المولات) ، والقبح تحت ستار من التألق والبريق ، وحول الحياة في "سوء التغذية الثقافي للوجبات السريعة و التيلينوفيلا".*1

هذه المواجهة الأولى للفنانة مع الطباعة الشبكية ، وهي تقنية لم تكن قد اختبرت من قبل ، وجهت أيضا عملها مع   الرموز واللافتات في محيط تالبيوت ، وهو أسلوب العمل الأكثر ملاءمة لهذه التقنية - الوسيط الذي أصبح رمزا فيما يتعلق بموضوع الإعلان والثقافة الاستهلاكية في الفن ، من أيام البوب والفنانين مثل وارهول وليختنشتاين حتى وقتنا هذا . يتم التعبير عن الكآبة الخاصة التي وصفت أعمال لانداو السابقة بحوادث صغيرة وسعيدة ، مع إهمال ساحر يُرى هنا وهناك في الطباعة ، ويمنح ابتسامة ساخرة حول الطموح البشري ليكون بكامل السيطرة.1

استضافة أيالا لانداو لأعمال الطباعة الشبكية بلطف  من ورشة الحرفيين.1

مقتبس من أفشالوم سليمان - التشولير في مقالته "إجابة لأمي حول*
النفاق والثقافة" ، هآرتس ، 31 أكتوبر / تشرين الأول 2018.א​

הסמלים והצורות השטוחות הבונות את עולם הצרכנות בכלל ומציפים את מרכזי המסחר והתעשייה הזעירה בפרט, מחדירים מציאות פוליטית וחברתית אל תוך הרגלי קנייה ואכילה. השיטוט האיטי של ההולך החולמני של פעם, התחלף בשוטטות זריזה מוכת פרסומות ולחצי צריכה כבדים.1
השוטטות שמציעה לנו לנדאו במרחבי המיצב שנבנה מבדים צבעוניים ומודפסים, המזכירים שילוט ומציעים תחלופה רכה לאבני דרך אורבאניות מבטון ופח, היא ניסיון לחלץ מתוך השוטטות העירונית בת זמננו חלום ורכות שנעלמו מעט מנוף העיר העכשווית.1

לנדאו מנכיחה בעודפות של הדפסות את דימויי הסמלילים של בתי המסחר והקניונים המקיפים את סדנאות האמנים, הלקוחים מסמלילי רשת מאפיות, מסעדת מזון מהיר, סמל הקניון המסחרי המקומי, דגלי מבצעי מכירות במוסכים ופסל חוצות בכיכר שמהווה גם הוא סמל וסימן דרך ידוע ומוכר. האמנית דוחסת את הדימויים, תרתי משמע, אל בדי טקסטיל שנמצאו בעליות גג ובחנויות יד שנייה, במלאכת הדפס-רשת ידני, עבודה עמלנית אליה נוספת קישוטיות של סרטי תחרה, שרשראות פונפונים ופייטים בתפירה ובהדבקה.1

לצד הבחירה בחומרים רכים ובמלאכת יד המדגישים את הממד המסורתי- נשי- ילדי כהצעה להתבוננות אחרת על הסביבה המסחרית והתעשייתית-גברית במהותה המקיפה את סדנאות האמנים, מבצעת לנדאו מהלך ביקורתי של קיטוע איברים ויצירת היברידים בין סמלילי עסקי מזון שונים וארכיטקטורה מקומית, הדפסתם כפטרנים על בדי סדינים או שמלות לצד הדגמים הדקורטיביים המקוריים של בדים אלה. לנדאו מתבוננת על עיצוב הרחוב, החזיתות והדרכים כעל מילון צורות מקובלות ביניהן כולנו מתנהלים ללא שנבחין בהן. היא מעניקה לפסל חוצות בכיכר תנועה פירוש חדש מחומר רך צבעוני ומודפס בעליזות, ועושה שימוש פולקלוריסטי בסמל של קניון שלאחר טיפולה של האמנית נדמה כי הוא מועבר מאב לבן מזה דורות. ההגשה מחדש של סמלילים מסחריים אלה מעלה שאלות על תרבות הקניונים, על הכיעור במסווה של ניצנוץ וזהר, ועל חיים ב "תת תזונה תרבותית של מזון מהיר וטלנובלות".*1

פגישה ראשונה זו של האמנית עם הדפס רשת, טכניקה בה לא התנסתה בעבר, כיוונה אף היא את עיסוקה בסמלים ובשלטים הרבים בסביבת תלפיות, עיסוק המתאים ביותר לטכניקה זו - המדיום שהיה לסמל בהתייחסות לנושא הפרסום ותרבות הצריכה באמנות, מימי הפופ ואמנים כמו וורהול וליכטנשטיין ועד זמננו. הגולמניות המסוימת שאפיינה את עבודותיה הקודמות של לנדאו, מתבטאת בתערוכה זו בתאונות קטנות ומאושרות, ברישול מקסים הנראים פה ושם בהדפסות, ומעלים חיוך של גיחוך על השאיפה האנושית להיות בשליטה מלאה.1

אירוח איילה לנדאו לעבודה בהדפס רשת באדיבות סדנת ההדפס בעלי המלאכה.1

ציטוט של אבשלום סולימן-אלטשולר במאמרו "תשובה*
לאמא שלי על צביעות ותרבות" , הארץ, 31.1018.א​