Invisible Ocean |
محيط غير مرئي |
אוקיינוס בלתי נראה |
Dafna Tal
Curator: Yair Barak Opening: Thursday, June 15th, 2023 at 8pm Closing: Saturday, September 23rd, 2023 |
دفنا طال
المنسقة: يائير براك الافتتاح: الخميس، 15 يونيو، 2023، 20:00 ختام: السبت، 23 سبتمبر |
דפנה טל
אוצר: יאיר ברק פתיחה: יום חמישי, 15 ביוני, 2023, 20:00 נעילה: יום שבת, 23 בספטמבר, 2023 |
A Voice Echoing Itself
Yair Barak on Dafna Tal’s exhibition Invisible Ocean In recent years, Dafna Tal has been working with photography and video, placing universal human issues at the heart of her artistic practice. Oscillating between personal identity and collective identity, her work explores the relationship between time, body, and place. Tal’s current exhibition space consists of several active focal points. At first glance, they seem to have little in common: a dark booth with a mirror and a lighting system, stills photos of an object placed in the middle of a landscape view, three sculptural projections on basic geometric shapes, and an audiovisual work that features human figures in a dark space. I would like to start with the latter, which I consider as the generating nucleus of the entire constellation of works. The flow that runs through each of the other pieces originates in these pulses. The video work You're Gorgeous, You're Mad, created during her stay at an artist residency in Virginia, USA, is in fact a documentation of an action that has therapeutic characteristics. In the first part of the project, the participants were invited to take part in a series of audio confessions that expose how they perceive themselves and how they are perceived by those around them. This profound process was carried out in two stages: in the first, the participants focused on their strengths, and in the second – on their weaknesses and the character traits they tend to conceal. The artist recorded the interviews and then edited the recordings into two short audio clips. A couple of days later, Tal invited the participants to her studio, which I wish to liken to a confessional booth. The participates stayed in a dark room and listened to their recorded interviews: first, to the series of statements describing their strengths, and then to the statements about their shortcomings. Essentially, they faced their own voice and statements, but this time these were directed at them from the outside, as if they became an external voice, detached from their body. While listening to the audio of their statements, they also examined their image reflected in a two-way mirror. For them, this was their familiar likeness, and for Tal, who stood on the other side of the mirror and filmed their reactions – this was a window through which she could witness their physical reactions: their body language and facial expressions. In the classical myth of Narcissus, he comes across his reflection in the water, and his gaze into himself soon becomes an infatuation. The myth of Narcissus is a formative image in Western culture that fed psychological theories and was even defined as a personality disorder. Tal’s subjects do not fall in love with their own reflection. They examine it, study it, unite it with their voice and their complex consciousness. Filmed in Tal’s trademark meticulous and highly aesthetic style, the video quickly becomes a stage – and the participants – the figures who stand on it and emerge from the darkness. As mentioned, the physical and mental situation that Tal conjures in this work is evocative of the confessional act, and leads us to another work in the exhibition. The Invisible Whole is a sculptural object, between a changing booth and an isolation room, inviting a single viewer to spend time in the company of his own reflection, his body and face illuminated dramatically. The lighting is dynamic, altering the appearance of the subject’s reflections in the mirror. Tal offers visitors an opportunity for an intimate encounter with their body, but even more so with their gaze. In the narrow and confined space, there is nowhere to escape. Space and Sphere are direct photographs, taken on two occasions that are far removed from one another in time and place. The first was taken on the US East Coast in 2018, and the second in the Eilat Mountains in 2023. In both cases, the photo captures a transient sculptural intervention in the landscape, like the type of actions that characterized the 1970s and 1980s American Land Art pioneers. The white cube is a quintessential Modernist shape, like a platform or an unrealized pedestal: It is the possibility to uphold a person or an exhibit, a potential object of gaze. The white structure punctures the horizon line and interrupts the simple sea-sky relationship. The blue ball (almost Yves Klein Blue) meets rough, desert, brown terrain. This is an encounter of resistance, but miraculously, also one of completeness. Like the encounter between a desert shore with a blue sea. Perspective is a video installation comprised of three geometric objects: circle, triangle, and square. The three basic shapes become three receptacles that attempt to define and demarcate what cannot be demarcated. The flickering images of water projected on them summon a metaphysical experience of a transcendental dive into the depths of the sea. The subtle video work Overflow almost functions as a footnote in the body the exhibition. Tal directed a camera at an expansive desertscape and swayed it in a pendulum-like motion. Her video work produces intensive movement in the desert landscape, destabilizing the horizon and bringing to mind the movement of a ship riding the waves. This conceptual reversal expresses a duality that has become typical of Tal’s work in recent years – and in this exhibition as well. The ambivalent and vacillating self image of the participants in the central video work, the paradoxical inversion of the water sculptures (there is nothing more amorphous than water, there is nothing more defined than a polygonal shape) and the color and material clash in the still photographs – all these activate the same dual and complex perspective synonymous with Tal’s artistic thinking. |
صوت يردد صدى نفسه
يائير براك حول معرض دفنا تال المحيط غير المرئي في السنوات الأخيرة، انخرطت دافنا تال في التصوير الفوتوغرافي والفيديو حيث تضع القضايا الإنسانية العالمية في قلب فكرها الفني. إنها تعمل في النطاق بين الهوية الشخصية والهوية الجماعية وفي العلاقة بين الزمان، الجسد والمكان. تتكون مساحة المعرض الحالية لتال من عدة نقاط محورية نشطة. للوهلة الأولى، هناك القليل من القواسم المشتركة: غرفة مظلمة بها مرآة ونظام إضاءة ، صور ثابتة يتم فيها وضع كائن في وسط صورة أفقية ، وثلاثة إسقاطات منحوتة على أشكال هندسية أساسية ، وعمل فيديو وصوت يتضمن شخصيات بشرية في مكان مظلم. أود أن أبدأ بالعمل الأخير ، والذي في رأيي هو المركز التوليدي لمجموعة الأعمال. إن التدفق المحسوس في كل عمل من الأعمال الأخرى مدفوع بهذه النبضات.1 ،You're Gorgeous) عمل الفيديو أنت رائع، أنت مجنون الذي تم إنشاؤه كجزء من برنامج إقامة فنانين في ،(You're Mad فرجينيا ، الولايات المتحدة الأمريكية ، هو في الواقع توثيق لعمل بخصائص علاجية. في الجزء الأول من المشروع ، تمت دعوة المشاركين للمشاركة في سلسلة من الاعترافات الصوتية التي تكشف كيف يرون أنفسهم ، وكيف تتصور بيئتهم/ن المباشرة ذلك. تم تنفيذ هذه العملية المتعمقة على مرحلتين: في المرحلة الأولى ركز المشاركون على نقاط قوتهم ، وفي المرحلة الثانية - على نقاط الضعف والصفات التي يميلون إلى إخفاءها. قامت الفنانة بتسجيل المقابلات ثم قامت بتحرير التسجيلات في مقطعين صوتيين قصيرين.1 بعد أيام قليلة، دعت تال المشاركين إلى الاستوديو، والذي سأشبهه الآن بحجرة الاعتراف. مكث المشاركون في غرفة مظلمة واستمعوا إلى مقابلاتهم المسجلة: أولاً إلى سلسلة العبارات التي تصف نقاط القوة في شخصيتهم، ثم إلى العبارات المتعلقة بنقاط ضعفهم. في الواقع، وقفوا في وجه أصواتهم وتصريحاتهم، لكن هذه المرة تم توجيهها إليهم من الخارج، وكأنهم أصبحوا صوتًا خارجيًا منفصلاً عن أجسادهم. أثناء الاستماع إلى الأقوال الصوتية، شاهدوا أيضًا صورتهم التي انعكست في مرآة ذات اتجاهين. بالنسبة لهم كانت هي حضورهم المألوف، وبالنسبة لتال التي كانت على الجانب الآخر من المرآة وصورت رد فعلهم - كانت نافذة تسمح بإلقاء نظرة على ردود أفعالهم الجسدية: لغة جسدهم وتعبيرات وجههم.1 في الأسطورة الكلاسيكية عن نركيس، صادف انعكاسه من الماء، وسرعان ما تحول استبطانه إلى الوقوع في الحب. أصبحت أسطورة النرجسي صورة مميزة في الثقافة الغربية، وغذت النظريات النفسية وحتى تم تعريفها على أنها اضطراب في الشخصية. لا يقع مصورو تال في حب انعكاس صورتهم. إنهم يفحصونه ويدرسونه ويجمعونه مع أصواتهم ووعيهم المركب. سرعان ما يتحول العمل، الذي تم تصويره على طريقة تل بطريقة دقيقة وجمالية للغاية، إلى منصة ، والمشاركون في العمل - إلى شخصيات تقف عليها وتخرج من الظلام.1 الحالة الجسدية والعقلية التي تخلقها تال في هذا العمل كما ذكرنا تشبه إلى حد بعيد فعل الاعتراف، وتعيدنا إلى عمل آخر يتم وضعه في (The Invisible Whole) مساحة الجاليري. الكل غير المرئي عبارة عن قطعة نحتية، بين حجرة قياس وغرفة عزل، تدعو مشاهدًا واحدًا للبقاء في فاصل انعكاسه، وتضيء جسمه ووجهه بشكل كبير. الإضاءة ديناميكية وتنتج انعكاسات متغيرة للكائن الذي ينظر إلى المرآة. تدعو تال الجمهور إلى لقاء حميم مع أجسادهم، ولكن أكثر من ذلك - بنظراتهم. في الفضاء الضيق والمقلص لا توجد إمكانية للهروب.1 عبارة عن صور (Sphere) وسفيرا (Space) إن الأعمال فضاء فوتوغرافية مباشرة تم التقاطها في فترتين زمنيتين وفي موقعين بعيدين جدًا عن بعضهما البعض. تم تصوير الأول على الساحل الشرقي للولايات المتحدة الأمريكية في عام 2018، والثاني في جبال إيلات في عام 2023. وفي كلتا الحالتين يدور الحديث حول تدخل نحتي مؤقت في المناظر الطبيعية، وهو نوع من الأعمال التي ميزت جيل فناني الأرض الأمريكيين في السبعينيات والثمانينيات من القرن الماضي. المكعب الأبيض هو شكل حداثي واضح، نوع من المسرح أو الركيزة غير المحققة: إنه إمكانية لحمل شخص أو معرض، وهو كائن محتمل للعرض. يقطع المبنى الأبيض خط الأفق ويقطع العلاقة البسيطة بين البحر والسماء. تلتقي الكرة الزرقاء (أزرق إيف كلاين تقريبًا) بالأسطح الخشنة، الصحراوية والبنية. إنه لقاء للمقاومة، ولكن بطريقة سحرية أيضًا للكمال. كاجتماع لشاطئ صحراوي مع البحر الأزرق.1 هو منشأة فيديو تتكون من ثلاثة كائنات (Perspective) منظور هندسية: دائرة ومثلث ومربع. تصبح الأشكال الثلاثة الأساسية ثلاث حاويات تحاول تعريف وتحديد ما لا يمكن تحديده. تخلق صور المياه المتوهجة المسقطة عليها تجربة ميتافيزيقية للغوص التجاوزي في أعماق البحر.1 حاشية سفلية (Overflow) يكاد يكون عمل الفيديو المصغر فيضان في جسم المعرض. وجهت تال الكاميرا إلى منظر طبيعي صحراوي شاسع وحركتها في حركة تشبه البندول. ينتج عن عملها في الفيديو حركة مكثفة في المناظر الطبيعية الصحراوية، مما يؤدي إلى زعزعة استقرار الأفق ومحاكاة اهتزاز موجات ركوب السفينة على الأمواج. يعبر هذا الانقلاب المفاهيمي عن ازدواجية مميزة للغاية لأعمال تال في السنوات الأخيرة - وهنا، في هذا المعرض. الصورة الذاتية المتناقضة والمتقلبة للموضوعات في عمل الفيديو المركزي، والانعكاس المتناقض لمنحوتات الماء (لا يوجد شيء غير متبلور أكثر من الماء، ولا شيء أكثر تحديدًا من المضلع) والاصطدام المادي والملون الذي يحدث في أعمال التصوير الفوتوغرافي - كل هذا ينشط نفس النظرة المزدوجة والمعقدة التي تميز التفكير الفني لتال.1 |
קול מהדהד את עצמו
יאיר ברק על תערוכתה של דפנה טל אוקיינוס בלתי נראה בשנים האחרונות דפנה טל עוסקת בצילום ובווידאו ומעמידה במרכז מחשבתה האמנותית סוגיות אנושיות, אוניברסליות. היא פועלת בטווח שבין זהות אישית לזהות קולקטיבית וביחסים בין זמן, גוף ומקום. חלל תערוכתה הנוכחית של טל מורכב מכמה מוקדים פעילים. במבט ראשוני יש להם מעט מן המשותף: תא אפל ובו מראה ומערכת תאורה, תצלומי סטילס ובהם אובייקט מוצב במרכז דימוי נופי, שלוש הקרנות פיסוליות על פני צורות גיאומטריות בסיסיות ועבודת וידאו וסאונד הכוללת דמויות אנושיות בתוך חלל חשוך. אני מבקש להתחיל דווקא מזו האחרונה, שהיא לתפיסתי המרכז המחולל של מכלול העבודות. הזרימה המורגשת בכל אחת מן העבודות האחרות מונעת באמצעות פעימות אלו.1 You're) עבודת הווידאו אתה נפלא, אתה משוגע שנוצרה במסגרת תכנית ,(Gorgeous, You're Mad שהות אמנים בווירג׳יניה, ארה״ב, היא למעשה תיעוד של פעולה בעלת מאפיינים טיפוליים. בחלקו הראשון של הפרויקט הוזמנו המשתתפים לקחת חלק בסדרה של וידויים קוליים החושפים כיצד הם תופסים את עצמם, וכיצד סביבתם הקרובה תופסת אותם. תהליך מעמיק זה התבצע בשני שלבים: בשלב הראשון התמקדו המשתתפים בחוזקות שלהם, ובשלב השני - בחולשות ותכונות שהם נוטים להסתיר. האמנית הקליטה את הראיונות ולאחר מכן ערכה את ההקלטות לשני קטעים קוליים קצרים.1 כמה ימים לאחר מכן הזמינה טל את המשתתפים אל הסטודיו, שאותו אבקש כעת להמשיל לתא וידוי. המשתתפים שהו בחדר חשוך והקשיבו לריאיון המוקלט שלהם: תחילה לרצף האמירות המתאר את הנקודות החזקות באופיים, ולאחר מכן - לאמירות הנוגעות לחולשותיהם. למעשה הם התייצבו בפני קולם ובפני האמירות שלהם, אך אלה הופנו אליהם הפעם מבחוץ, כאילו נהפכו לקול חיצוני שהופרד מגופם. בזמן שהאזינו לאמירות הקוליות, הם גם צפו בדמותם, אשר השתקפה במראה דו-כיוונית. עבורם היא הייתה בבואתם המוכרת, ועבור טל, ששהתה בצידה השני של המראה וצילמה את תגובתם – היה זה חלון המאפשר מבט אל עבר תגובותיהם הפיזיות: שפת גופם והבעות פניהם.1 במיתוס הקלאסי על אודות נרקיס, הוא נתקל בבבואתו הנשקפת מן המים, ומבטו אל תוך עצמו נהפך עד מהרה להתאהבות. המיתוס של נרקיס נעשה לדימוי מכונן בתרבות המערב, הזין תיאוריות פסיכולוגיות ואף הוגדר כהפרעת אישיות. המצולמים של טל אינם מתאהבים בבבואת עצמם. הם בוחנים אותה, לומדים אותה, מפגישים אותה עם קולם ותודעתם המורכבת. העבודה, המצולמת כדרכה של טל באופן מוקפד ואסתטי לעילא, הופכת עד מהרה לבמה, ומשתתפי העבודה – לדמויות הניצבות עליה וניבטות מתוך האפלה.1 המצב הגופי והמנטלי שטל יוצרת בעבודה הזו כאמור דומה מאד לאקט של וידוי, ומחזיר אותנו אל עבודה אחרת שמוצבת בחלל הגלריה. השלם הבלתי נראה הוא אובייקט פיסולי, בין (The Invisible Whole) תא מדידה לחדר בידוד, המזמין צופה יחיד לשהות במחיצת השתקפותו, וגופו ופניו מוארים באופן דרמטי. התאורה דינמית ומייצרת בבואות משתנות של הסובייקט הניבט במראה. טל מזמנת לקהל אפשרות למפגש אינטימי עם גופם, אך ביתר שאת – עם מבטם. בחלל הצר והמצומצם אין אפשרות בריחה.1 הם צילומים (Sphere) וסְפֵרָה (Space) העבודות חלל ישירים שצולמו בשני פרקי זמן ובשני מיקומים מרוחקים מאד זה מזה. הראשונה צולמה לחוף ימה המזרחי של ארה״ב ב-2018, והשנייה בהרי אילת בשנת 2023. בשני המקרים מדובר בהתערבות פיסולית ארעית בנוף, מסוג הפעולות שאפיינו את דור אמני האדמה האמריקאים של שנות ה-70 וה-80 של המאה הקודמת. הקובייה הלבנה היא צורה מודרניסטית מובהקת, מעין במה או פדסטל לא ממומש: היא אפשרות לנשיאה של אדם או מוצג, פוטנציאל של מושא למבט. המבנה הלבן מפלח את קו האופק ושובר את היחסים הפשוטים של ים-שמיים. הכדור הכחול (כמעט כחול איב קליין) פוגש פני שטח משוננים, מדבריים, חומים. זהו מפגש של התנגדות, אך בדרך פלא גם של שלמות. כמפגש חוף מדברי עם ים תכול.1 היא הצבת וידאו המורכבת (Perspective) פרספקטיבה משלושה אובייקטים גיאומטריים: עיגול, משולש וריבוע. שלוש צורות היסוד נהפכות לשלושה מכלים המנסים להגדיר ולתחום את מה שאינו ניתן לתיחום. דימויי המים המרצדים המוקרנים עליהן יוצרים חוויה מטאפיזית של צלילה טרנסצנדנטלית למצולות הים.1 היא כמעט (Overflow) עבודת הווידאו המינורית הצפה בבחינת הערת שוליים בגוף התערוכה. טל הפנתה מצלמה אל נוף מדברי רחב יריעה והניעה אותה בתנועה דמויית מטוטלת. עבודת הווידאו שלה מייצרת תנועה אינטנסיבית בנוף המדברי, המערערת את יציבותו של האופק ומדומה לתנודת אונייה רוכבת על גלים. ההיפוך הרעיוני הזה מבטא דואליות אופיינית מאד לעבודותיה של טל בשנים האחרונות - וגם כאן, בתערוכה הזו. הדימוי העצמי האמביוולנטי וההפכפך של המצולמים בעבודת הווידאו המרכזית, ההיפוך הפרדוקסלי של פסלי המים (אין אמורפי יותר ממים, אין מוגדר יותר ממצולע) וההתנגשות החומרית והצבעונית המתרחשת בעבודות הצילום - כל אלו מפעילים את אותו מבט דואלי ומורכב שמאפיין את החשיבה האמנותית של טל.1 |
Catalogue |
كتالوج |
קטלוג |
Your browser does not support viewing this document. Click here to download the document.
Past Events |
الأحداث الماضية
|
אירועי עבר |
Saturday, September 23rd, 2023
10:30 a.m. - Guided Tour for Parents and Children. Get to Know the Artist and the Work Process 11:00 a.m. - Brunch During the guided tour of the exhibition, the artist Dafna Tal will discuss the social and emotional aspects of the artworks, and provide insights into the behind-the-scenes creation of the exhibition in both desert and underwater settings. |
السبت، 23 سبتمبر، 2023
10:30 صباحًا: جولة إرشادية للأهل والأطفال التعرف على الفنانة وسيرورات العمل 11:00 وجبة فطور وغذاء خلال الجولة المصحوبة بمرشدين في المعرض، ستشارك الفنانة دافنا طال الجوانب الاجتماعية والعاطفية للأعمال، وستتحدث عن كواليس إنشاء المعرض في الصحراء وتحت الماء.י |
נעילה: יום שבת, 23 בספטמבר, 2023
בשעה 10:30 סיור מודרך להורים וילדים, היכרות עם האמנית ותהליכי העבודה בשעה 11:00 בראנץ׳ במהלך הסיור המודרך בתערוכה תשתף האמנית דפנה טל בהיבטים החברתיים והרגשיים של העבודות, ותספר על מאחורי הקלעים של יצירת התערוכה במדבר ומתחת למים.י |