Artist Wall | Maya Israel hosts Jacques FhimaMaya Israel: Your works deal with verbal and visual codes
The abandoned books, the old camera, the quotes, humor, food, writing, stamps, postcards, the protagonist, the movie, the locations, landscapes, people, memory, music, archive. Where does it all start Jacques? I am interested to hear about home, about Jacques the curious boy, about the evolution of your visual language. Jacques Fhima: Ever since I can remember, I have been working with space and material. My work is very close or identical to the work of the archeologist. I look at my place and try to understand the components, and then the composition. I look for the material and through it understand the history of the space. Early on, I edited a fanzine of sorts, a single-copy magazine made of collage and text. My room was turned into a library of what could be found on the street, for a creative kid, the trash of Paris was rich in treasures. I did not shy away from carrying tons of magazines from the Opera to La Bastille, my bag was always full. MI: Memory, Residue. Used materials, ancient cinematic techniques, make me think of time travel, your travel through time. As someone who sees beyond the mountain. You communicate from your own place, mostly emerge from your works as a multidisciplinary maker, as a self-taught artist, who spread around himself any finding from the environment that went out of conceptual and emotional use, studied the materials, set them ablaze with words and images and transmits them, who is the addressee? JF: The significant influence, in terms of conceptual art and philosophy, is drawn from Dada and the philosophy of the French revolution of 1968, and most of all Guy Debord. I started by writing texts and manifests, poetry, performance and experimental cinema in the early 1970s. Already then I was on a search for the possibility to capture space and time with a pocket camera, a pencil and a typewriter. I was too young to take part in the events, but I managed to get into places like the Modern Art Museum of Trocadero, Grand Palais, the Muséum national d'histoire naturelle du Jardin des Plantes, The Musée national des Arts d'Afrique et d'Océanie de la Porte Dorée, the curiosity in the anthropology and topography of the city, the library and the bookshop were at the center of my attitude towards forms of new art. I was completely self-taught and my culture as a mosaic. I was a novice, there was no one to ask about the way, I have created my path and my public is universal. MI: Transformation, from a mouse, to an enlightened prophet. You inhabit your works, you do not only address things. You are the actor in the movies, you are the cinematographer, you are the director. What about the limits of the piece. What are the limits of cinema or any other artwork you create? JF: The point of departure is quantifiable. I have found that so far at the "midlife" point the entirety of my writing add up to 300,00km of words and creation. 300,000 km per second is the speed of light. In order to understand the definition of the speed of light the common example is of a man who lights a candle on Earth and the light takes a second to travel to the moon. We are talking about different levels of the term "journey" whether it’s the light's whether the train that travels backwards, and of course also the possibility to create the wall, or some sort of installation of the postcards that talk about a fabricated journey. All the parts of the installation speak of time units. Fragments that together become the narrative of "The Pantheon", while during the journey there is the transformation of the character from a mouse to an enlightened prophet. MI: Artist's Wall I have invited you to exhibit at the Artists' Studios, I personally am very connected to your work, your interest in the collective subconscious, the movement and the eyes. What in the verbal and what in the visual of the Artist's Wall on which you were invited to exhibit… JF: The situation I have created for the Artist's Wall is at the same time a unit of conduct in time. It is composed of an action included in the shaping of the experience of the moment. Gestures which are the product of desire and of themselves. Other forms of design and gestures are created. Anyone who takes part in the adventure can find a field of positive action, there is an attention towards the general atmosphere. Anyone can have what he likes, what is attractive, and what is important. It is not the individual structure of the thought or an account of the structure, it is the possible proposal in a constructed situation. Installation, screening the films animation Lardux, the screening of the film "The Pantheon" and an artist talk. Jacques Fhima Blog The film "The Pantheon" |
جدار فنان | مايا يسرائيل تستضيف جاك فيما
جدار فنان | ماية يسرائيل تستضيف جاك فيما م.ي تتناولُ أعمالك رموز شفهيّة وبصريّة. الكُتب المتروكة، آلة التصوير القديمة، الإقتباسات، الفُكاهة، الطعام، الكتابة، الطوابع والبطاقات البريديّة، البطل، الفيلم، الأماكن، المناظر الطبيعيّة، الأشخاص، الذاكرة، الموسيقى، الأرشيف. جاك، أين بدأ كُل هذا؟ يُثير فضولي أن أعرف عن جاك الطفل او الشاب، عن البيت، وعن تطوّر لغتك البصريّة
ج.ف على ما اذكر، دائما ما كان لديّ اهتمام بالفضاء والمادة. أعمالي قريبة جدا او تشبه إلى حدِ ما أعمال عالِم الآثار. أقوم بمراقبة مكاني وأحاول ان أفهم المُركّبات ومن ثم البنيّة. أبحث عن المادة ومن خلالها أحاول ان اصبر غور تاريخ المساحة. في السنوات الأولى، حرّرتُ مجلة كانت عبارة عن نسخة واحدة لكولاج ونصوص. تحوّلت غرفتي إلى مكتبة معرفة لكل ما يمكن ايجاده في الشارع، فبالنسبة لطفل مبدّع نفاية باريس كانت غنيّة بالكنوز. لم اتوانى عن حمل اطنان من المجلات من الاوبرا إلى البستيل، محفظتي كانت ممتلئة على الدوام. م.ي ذاكرة. بقايا مواد حافظة، تقنيات سينمائيّة قديمة، تدعوني للتفكير في الترحال بالزمن، ترحالك بالزمن. كمن يرى من خلال الجبل. انت تتواصل من مكانك مع ما يتدفق من اعمالك كمشتغل في مجالات متعددة، كعصامي يعمل على تعليم ذاته، يفرش من حوله موجودات من البيئة والتي خرجت عن الاستعمال العقليّ والحسيّ، يتعلم هذه المواد، يُنيرها بكلمات وصور ويُرسلها، من المُرسَل اليه؟ ج.ف التأثير البارز، في مصطلحات الفنون المفاهيميّة والفلسفة مستوحى عن الدادا وفلسفة الثورة الفرنسيّة وعلى رأسها جي دا بور من عام ١٩٦٨. بدأتُ بكتابة النصوص والبيانات، الأشعار، العروض والسينما التجريبيّة في بدايات سنوات السبعين. منذ حينها وانا ابحث عن امكانية لالتقاط الفضاء والزمان من خلال آلة تصوير جيب، قلم رصاص وآلة كاتبة. لقد كنت اصغر من ان تكون لي يد بالاحداث، ولكني نجحت في الدخول الى اماكن مثل MODERN ART MUSEUM OF TROCADERO/ GRAND PALAIS/THE MUSEUM D’HISTOIRE NATURELLE DU JARDIN DES PLANTES/LE MUSEE DES ARTS AFRICAINS OCEANIENS DE LA PORTE DOREE حب الاستطلاع في مجالات علم الانسان وطوبوغرافيا المدينة كان مفيداً، كما أن المكتبة ودكان الكتب كانوا في مركز توجهي لصيغ فنون جديدة. علّمتُ نفسي بنفسي بشكل خاص، وثقافتي فسيفسائيّة. لقد كنتُ قليل الخبرة، لم يكن هناك من أسأل خلال مشواري، لقد خلقتُ طريقي وجمهوري هو عالمي. م.ي تحوّل. من فأر إلى نبيّ مُشِّع. أنت تسكن في أعمالك، انت لا تعالج الأمور فقط. انت الممثل في الافلام، المصوِّر، انت المُخرج. ماذا حول حدود الإبداع. ما هي حدود السينما او كل عمل آخر تقوم باعداده ج.ف نقطة الانطلاقة هي القياس. وجدت انه حتى الان وفي "منتصف حياتي" وصلْت مجموع كتاباتي إلى 300,000 كم من الكلمات والابداع. 300,000 كم للثانية هي عبارة عن سُرعة الضوء. من اجل فهم تعريف سرعة الضوء من المُتبع استعمال تشبيه الانسان الذي يضيء شمعة على الكرة الأرضية ويحتاج الضوء إلى ثانية كي يصل إلى القمر. الحديث يدور عن مستويات مختلفة للمصطلح "رحلة" بغض النظر اذا ما كان القصد هو الضوء، او القطار الذي يسير باتجاه معاكس وبطبيعة الحال إمكانية انتاج الجدار هذا، او عمل انشائي للبطاقات البريديّة التي تقصّ حكاية رحلة مفبركة. كل اجزاء العمل الانشائيّ تتناول وحدات زمنيّة. شظايا تتحوّل سويا إلى روايّة "البانتيون (مدفن عظماء الأمّة)"، وفي المسيرة يحدث تحوّل الشخصية من فأر إلى نبيّ مُشِّع. م.ي جدار فنان لقد دعوتك لتعرض أعمالك في ورشات الفنانين، لأنني وبشكل شخصيّ متعلقة كثيراُ بخياراتك الفنيّة، بالإشتغال باللاوعيّ الجمعيّ، الحركة والعيون. ما هو الشفهي وما هو البصريّ في جدار الفنان الذي دُعيت لتعرض أعمالك عليه. ج.ف العمل الإنشائي الذي انتجته لجدار الفنان هو ذاته عبارة عن وحدة تصرّف في الزمن. انه مركب من فعل يتواجد في تصميم تجربة اللحظة. تجارب نتاج التصميم ونتاج انفسها. تنتج تشكيلات مختلفة للتصميم والتجارب. كل من يشارك في المغامرة بإمكانه ايجاد مجال عمل ايجابي، والاستماع إلى الاجواء العامة. كل باستطاعته ان يحصل على ما يُحب، على ما يجذبه والمُهم بالنسبة له. هذا ليس المبنى الفرداني للتفكير، او تفسير لهذا المبنى، إنه العرض الممكن في وضع مُخطط له. عمل انشائي، عرض فيلم "لاردوكس"، أمسية لعرض الفيلم "البانتيون" ومحادثة مع الفنان |
קיר אמן | מאיה ישראל מארחת את ז'אק פימה
מ.י: עבודותייך עוסקות בקודים מילוליים וחזותיים הספרים העזובים, המצלמה הישנה, הציטוטים, ההומור, האוכל, הכתב, הבולים, הגלויות, הגיבור, הסרט, המקומות, הנופים, האנשים, הזיכרון, המוזיקה, הארכיון. איפה כל זה מתחיל ג'ק? מעניין אותי לשמוע על הבית, על ג'ק הילד/נער הסקרן, על התפתחות השפה הויזואלית שלך ז'.פ.: מאז שאני זוכר את עצמי, אני עוסק במרחב ובחומר. עבודתי מאוד קרובה או זהה לעבודתו של הארכאולוג. אני מתבונן במקום שלי ומנסה להבין את המרכיבים, ואז את הקומפוזיציה. אני מחפש את החומר ודרכו להבין את ההיסטורי של המרחב. בשנים המוקדמות, ערכתי מעיין 'פנזין' מגזין בעותק אחד העשוי מקולאג' וטקסט. חדרי הפך להיות ספריית מידע של מה שאפשר למצוא ברחוב, הפסולת של פריז הייתה עשירה באוצרות, לילד יצירתי. לא חששתי לשאת טונות של מגזינים מהאופרה ל לה-בסטיל, התיק שלי תמיד היה מלא מ.י: זיכרון. שארית. חומרים משומשים, טכניקות קולנועיות עתיקות, מביאים אותי לחשוב על מסע בזמן, המסע שלך בזמן. כמי שרואה מעבר להר. ממקומך אתה מתקשר, בעיקר מגיח מעבודותייך כיוצר מולטי-דיציפלינרי, כאוטודידקט, הפורש סביבו כל ממצא מהסביבה שיצא משימוש מחשבתי ורגשי, למד את החומרים מצית אותם במילים ובדימויים ושולח אותם, מי הנמען ? ז'.פ: ההשפעה המשמעותית, במושגים של אמנות קונספטואלית ופילוסופיה שאובה מהדאדא ומהפילוסופיה של המהפכה הצרפתית שבראשה גי דה-בור מ 1968. התחלתי בכתיבת טקסטים ומניפסטים, שירה, מיצג וקולנוע ניסיוני בתחילת שנות ה-70. כבר אז הייתי בחיפוש אחר אפשרות לתפוש חלל וזמן עם מצלמת כיס, עפרון כלשהו ומכונת כתיבה. הייתי צעיר מידי כדי לקחת חלק מאירועים, אבל הצלחתי להיכנס למקומות כמו MODERN ART MUSEUM OF TROCADERO/ GRAND PALAIS/THE MUSEUM D’HISTOIRE NATURELLE DU JARDIN DES PLANTES/LE MUSEE DES ARTS AFRICAINS OCEANIENS DE LA PORTE DOREE הסקרנות לאנתרופולוגיה וטופוגרפיה של העיר, הספרייה וחנות הספרים היו במרכז הגישה שלי לצורות של אמנות חדשה. הייתי אוטודידקט לחלוטין, והתרבות שלי כפסיפס. הייתי טירון, לא היה את מי לשאול על הדרך, יצרתי את השביל שלי והציבור שלי הוא אוניברסלי מ.י: טרנספורמציה. מעכבר לנביא מואר. אתה שוכן בעבודותייך, אתה לא רק מטפל בדברים. אתה השחקן בסרטים, אתה הצלם, אתה הבמאי. מה בעניין גבולות היצירה. מהם הגבולות של הקולנוע או של כל יצירה אחרת שאתה יוצר ? ז'.פ: נקודת המוצא היא מדידה. מצאתי שעד כה בנקודת "אמצע החיים" סך כל כתביי מגיע לכ 300,000 ק"מ של מילים ויצירה. 300,000 ק"מ לשנייה זוהי מהירות האור. על מנת להבין את הגדרת מהירות האור נוהגים לתת דוגמא של אדם שמדליק נר על כדור הארץ ולאור לוקח שנייה להגיע לירח מדובר על רמות שונות של המונח "מסע" אם הוא של האור, אם של הרכבת שנוסעת הפוך וכמובן גם באפשרות ליצור את הקיר, או איזושהי אינסטלציה של הגלויות שמדברות על מסע מפוברק. בכל החלקים של המיצב מדובר על יחידות זמן. פרגמנטים שביחד הופכים להיות הנרטיב של 'הפנתיאון', כאשר במסע מתרחשת הטרנספורמציה של הדמות מעכבר לנביא מואר מ.י: קיר אמן הזמנתי אותך להציג בסדנאות האמנים, אני באופן אישי מחוברת מאוד לעשייה שלך, לעיסוק בתת-מודע הקולקטיבי, לתנועה ולעיניים. מה במילולי ומה בחזותי של קיר האמן אליו הוזמנת להציג ? ז'.פ: המצב שאני יצרתי לקיר אמן הוא באותו זמן, יחידת התנהגות בזמן. זה מורכב מפעולה הכלולה בעיצוב של חווית הרגע. מחוות שהן תוצר של עיצוב ושל עצמן. נוצרות צורות אחרות של עיצוב ושל מחוות. כל מי שמשתתף בהרפתקה יכול למצוא תחום פעולה חיובית, יש את הקשב כלפי האווירה הכללית. כל אחד יכול לקבל את שהוא אוהב, מה שמושך ומה שחשוב. זהו לא המבנה האינדיבידואלי של המחשבה, או הסבר של המבנה, זו ההצעה האפשרית במצב בנוי מיצב, הקרנת סרטי 'לרדוקס', אירוע הקרנה של הסרט 'הפנתאון' ושיח אמן כתבה בעיתון הארץ לסרט פנתאון לבלוג של זאק פימה |