Artist Wall | Hadassa Goldvicht hosts Shimon Pinto 

In the vicinity of the tomb of Jonathan ben Uzziel in Amuka, one finds trees on the branches of which headscarves were tied by those seeking a match /as a segula for getting married. The act of tying creates a view of fabrics and headscarves in colorful bloom.

The ties themselves have a presence of prayer and in the painting of Shimon Pinto the tied fabrics and headscarves manifest the primitivist childlike naivety, which shifts between the Tzadikim tombs and the peppers his mother used to tie on the window for making spices. The knots and colorful fabrics also have an air of ethnic roots and origins. The paintings of the ties create indirect connections to contemporary culture, to Pinto's self-taught art, and as he puts it, also serve as connection and a match between the artist/groom and the art/bride. 

Shimon Pinto's Artist Wall at the Artists' Studios is created in relation to and as an echo of the Wailing Wall, in which concentrated notes are hidden: the innermost wishes and prayers. We find the same concentration, the same passion, in the creation of the Artist Wall, as well as in its environs of the surrounding studios.

At the basis of the painting of the kite featured in the exhibition stands a memory which is a key of sorts to his paintings:

"In our childhood we used to go to the open fields in the summer afternoons. We used to make kites and tie long strings to them. We made the kite from newspapers and reeds we found.

We tied long twine, added long tails and flew the kites until we ran out of string. Meaning, until the kite reached the highest place up in the sky. Then we took out the notes, and on them wrote wishes, we folded them to four, and tore the bottom corner of the note with our teeth, when we opened the note there was a hole-an opening, which we strung at the end of the twine, and the note started to climb towards the kite until it reached up".

All these are found in Shimon Pinto's paintings: the tying, the long strings, the climb up and the wish, and his paintings themselves are the soaring note. 

جدار فنان | هداسا غولدفيخت تستضيف شمعون فينتو

إلى جانب قبر يوناثان بن عوزيئيل وافر الأشجار، رُبِطت مناديل بنفسجيّة كرمز للتزاوج. فعل الربط هذا يجعل المشهد مزدهر بألوان القماش والمناديل

لهذه الربطات حضور صلوات وفي رسومات شمعون فينتو تُخلِّد الأقمشة والمناديل المربوطة البساطة البدائيّة، والتي تتنقل ما بين قبور الأولياء وبين الفلفل الذي إعتادت والدته أن تعلّقه على الشبابيك لتُعِّد منه البهارات. للأقمشة والوصلات الملوّنة عطر جذور اثنيّة. رسومات الربطات هذه تنتج تواليف غير مباشرة لثقافة معاصرة، وعصاميّة فينتو كما أنها، بحسب قوله تزاوج ما بين الفنان/العريس وبين الفنّ/العروس.   

أُقيم جدار الفنان شمعون فينتو في ورشات الفنانين كإحالة إلى وصدى حائط البراق، والذي عادة ما يحتوي على أوراق مكنونة فيه بشكل مركّز: مشيئات ورغبات خاصة وصلوات. نجدّ ذات الشيء وذات التوق في جدار الفنان، وفي الأمكنة المحيطة به  كالاستوديوهات

في مركز رسمة الطائرة الورقيّة في المعرض تنتصب ذكرى بمثابة مفتاح لفهم رسوماته

"في طفولتنا كنا نخرج لمناطق مفتوحة فيما بعد ظهر الأيام الصيفيّة. اعتدنا ان نُعِّد طائرات ورقيّة ونربطها بخيوط طويلة. كنا نصنع الطائرات الورقيّة من الصحف وقصب السكر الذي نجده

ربطنا خيوط قويّة طويلة وأضفنا ذيل طويل وقمنا بتطيرها حتى نهاية الخيط. اي، حتى وصول الطائرة إلى اعلى نقطة في السماء. عندها اخرجنا الأوراق وكتبنا عليها مآملنا وقمنا بطويها إلى أربعة اجزاء اما الزاوية السفلى للورقة قمنا بشطرها إلى قسميّن، فتح الورقة بعدها أحدث ثقباً-فتحة، ومن ثم كنّا نمرر الورقة في الخيط لنراقب بعدها كيف تبدأ قصاصة الورق بتسلق الخيط لتعلو بإتجاه طائرة الورق

نجد في رسومات فينتو كل هذه: الربطات، الخيوط الطويلة، التسلق، والأمنيات. رسوماته هي ذاتها قصاصة الورق التي تُحلِّق عاليّاً

קיר אמן | הדסה גולדוויכט מארחת את שמעון פינטו

סמוך לקברו של יונתן בן עוזיאל בעמוקה עצים, עליהם קשורות מטפחות כסגולה לזוויג. הפעולה של הקשירה יוצרת מראה מלבלב בצבעוניות של בדים ומטפחות

לקשירות עצמן נוכחות של תפילה ובציוריו של שמעון פינטו מנכיחים הבדים והמטפחות הקשורות את התום המתיילד הפרימיטיביסטי, שנע בין קברי צדיקים לבין הפלפלים שנהגה אימו לקשור על חלונות להכנת תבלינים. לקשרים ולבדים הצבעוניים ישנם גם ניחוחות שורשים עדתיים. ציורי הקשירות יוצרים חיבורים לא ישירים לתרבות העכשווית, לאוטודידקטיות של פינטו והינם כדבריו גם קישור וזיווג בין האמן/כחתן לבין האמנות /כלה

קיר האומן של שמעון פינטו בסדנאות האומנים נעשה כהתייחסות והד לכותל המערבי, בכותל נטמנים פתקים מרוכזים: המאוויים הפנימיים, התפילות. ביצירת קיר האמן נמצאים אותו ריכוז, אותה תשוקה, כמו גם בסביבתו של הקיר, בסטודיות הסובבים אותו

בבסיסו של ציור העפיפון המוצג בתערוכה עומד זיכרון שהינו מעין מפתח לציוריו

"בילדותנו היינו יוצאים לשטחים פתוחים אחר הצהריים בימי הקיץ. נהגנו להכין עפיפונים ולקשור אליהם חוטים ארוכים. את העפיפונים הכנו מעיתונים וקני סוף שמצאנו.
קשרנו חוטי שמשון ארוכים הוספנו זנבות ארוכים והעפנו את העפיפונים עד שהחוט נגמר. כלומר עד שהעפיפון הגיע למקום הכי גבוה בשמים. אז הוצאנו את הפתקים ועליהם כתבנו משאלות קיפלנו לארבע חלקים ואת הפינה התחתונה של הפתק חתכנו בשיניים

כשפתחנו את הפתק נוצר חור- פתח, אותו השחלנו לקצה החוט והפתק התחיל לטפס אל העפיפון עד שהגיע מעלה

בציוריו של פינטו נמצאים כל אלו: הקשירה, החוטים הארוכים, הטיפוס מעלה והמשאלה ציוריו הם עצמם הפתק הממריא