Artist wall | Return Backsliding ChildrenNeta Arbely
Curator: Lee He Shulov Opening Event: Wednesday, January 3rd, 2024 at 7:00 p.m |
الكويريون لا يعرفون كيفية الجلوس على الكراسينيتاع اربيلي
القيمة: لي هي شولوف حدث الافتتاح:الأربعاء 3 يناير،2024 , 19:00 |
קיר אמן | שובו בנים שובביםנטע ארבלי
אוצרת: לי היא שולוב פתיחה: יום רביעי, 3 בינואר, 2024 בשעה 19:00 |
|
Return Backsliding Children| Artist Wall
Neta Arbely Curator: Lee He Shulov The exhibition presents four pieces that discuss the artists' work processes throughout the past few months. Neta Arbely's work process is parallel to a constant effort to connect to the inner world she has chosen for herself and is constantly looking to recure. The name of the exhibition is a quote from the book of Yirmiyahu (Verse 3, Chapter 22) where the call is to return to the path of the beneficiary. Neta Arbely (1987) holds a Bachelor's degree from the Department of Ceramics and Glass Design (2011) as well as a Master's degree in Fine Arts (2014) with honors - both from Bezalel Academy of Art and Design, Jerusalem. She works in Art Cube Artists' Studios, Jerusalem. Arbely works across diverse mediums, focused on site-specific installations and recyclable-materials sculpture, simulating models of interventions in external spaces. |
عودوا أيها الأبناء المشاغبون مجموعة ميشال
نيتاع اربيلي. القيمة: لي هي شولوف يتكون المعرض من أربعة أعمال ويقدم سيرورات عمل الفنانة خلال الأشهر القليلة الماضية. تتوازى سيرورة نيتاع أربيلي الإبداعية مع محاولتها المستمرة للاتصال بالعالم الداخلي الذي اختارته لنفسها والبحث عن طريقة للحفاظ عليه. الفعل الإبداعي لأربيلي هو طريقتها في التعامل مع صعوبة الحفاظ على خياراتها القيمية وعدم الانجراف في روتين الحياة إلى أماكن تنحرف عن اختياراتها. تسعى أربيلي إلى الهروب من عالم النفعية والاستهلاكية والمتعة والإشباع غير المؤجل في العالم الحديث، لأنها تخشى أن يؤدي مثل هذا العالم بالإنسان إلى الخلط بين الخير والشر إلى المواقف المتطرفة حيث تبدو القيم والنظام وقد انقلب النظام بأكمله رأسًا على عقب. العمل الصالح يبدو سيئا والعكس صحيح.1 اسم المعرض مأخوذ من سفر إرميا (3: 22) الذي يدعو فيه إرميا الشعب للعودة إلى طريق المستفيد، والأعمال كلها عبارة عن طقوس متكررة من أحداث في حياة الفنانة اليومية تقوم بها من أجل النجاح في تحريك الجسد المادي للعودة إلى المسار الملكي.1 العمل الأول، حوض، وهو عبارة عن قطعة منحوتة مصنوعة من شبكة حديد، جص وكراميل. الحوض الذي وظيفته إشباع حيوانات المزرعة بالمياه يبدو وكأنه انهار تحت وطأة هذا العبء. ويبدو لمن يراقب حوض أربيلي المنحوت أن المياه ظلت واقفة فيه لفترة طويلة، ويبدو مليئا بالصدأ وملوثا وغير صالح للشرب. الماء مصنوع من السكر المذاب - الكراميل. واختارت أربيلي السكر كمادة للنحت لأنه في رأيها مادة تحمل ازدواجية قيمية تلك الفترة. فهو يشير من ناحية إلى الوفرة والبركة والثروة الاقتصادية، ومن ناحية أخرى إلى علل المجتمع الحديث ومتعه وأدى إلى الفساد الأخلاقي والقيمي. السكر هو أحد المنتجات الأساسية لوجودنا البشري ومن ناحية أخرى فهو يعمل أيضًا مثل عقار مسبب للإدمان يضاف إلى المنتجات الغذائية المصنعة وعندما يتم استهلاكه بكميات زائدة فإنه يسبب أمراضًا جماعية مثل مرض السكري والسمنة وغيرها. يشير العمل إلى إشارتين، الأولى من سفر إرميا (2: 13) "لأن شعبي عمل شرين، تركوني من ينبوع الماء الحي لأحفر لهم آباراً، آباراً قابلة للكسر لا تسعها المياه". "والثاني يشير إلى كتاب "الصالحين" للرامشال الذي أصبح الكتاب هو الأساس المركزي والأساسي في نشاط الحركة الأخلاقية التي نشأت في منتصف القرن التاسع عشر، وأثرت على عالم المدارس الدينية بأكمله إلى هذا اليوم. وكتب الرمشال في هذا الكتاب أن التدفق والاندفاع إلى شهوات الجسد وغرائزه وكذلك إلى الرذائل من الغضب والحزن والكبرياء يعمي الإنسان ويخدعه فيرى الخير شرا والشر خيرا، وبالتالي يفقد الإنسان الطريق إلى الجوهر. "لأن هنا ظلمة الليل فيجوز له خطأان في إحداث عين الإنسان: إما أن يغطى عينه حتى لا يرى ما أمامه أصلاً، أو يضله حتى يرى عمود كأنه إنسان، والإنسان كأنه عمود من مادية وجسدية هذا العالم، فهنا ظلمة الليل للعين والعقل، ويسبب له خطأين: أحدهما أنه هو لا يسمح له برؤية العوائق في طرق العالم، ومن هم ضعفاء يذهبون إلى بر الأمان فيسقطون ويضيعون دون أن يصلوا، سينشأ الخوف." (المسار المستقيم ج). يعد عمل الحوض رمزيًا للفنانة وهو بمثابة دعوة داخلية لإخراج حقيقتها الداخلية إلى العالم وعدم الانجراف وراء التأثيرات الغريبة. العمل الثاني، شموع تذكارية، عبارة عن منشأة من كيسين مصنوعين من شبكة حديدية وشمع وفتيل ورسم بالقلم الرصاص على الورق. منشأة تذكارية مستوحاة من احتفالات الصدق التي أقامها مؤمنوهم يوم وفاة الصدق، حيث يحتفلون بوفاته بإشعال شمعة لرفع روحه ودراسة كتاباته. تم تنفيذ الرسم بجماليات نعي أضيفت إليه زخارف تتناقض مع الخط البارد والمربع وتعيد دائرية الحياة إلى الكتابة نفسها. الكتابة الموجودة في النقش "أبوك سأل فقال لك" مأخوذ من سفر التثنية (لاويين 7)، "اذكر أيام العالم بين الأجيال جيلاً بعد جيل، سأل أبوك فقال لك شيوخك فيخبرونك. " تجد أربيلي في الاقتباس دليلاً للطريق الذي سيمنعها من الضياع في فوضى عالم اليوم المعاصر. وفي العوالم الغربية الحديثة يمكن للمرء أيضًا أن يجد توترًا بين تقاليد المعرفة والارتباط بالطبيعة والعالم الحديث الذي يحاول اختراع شيء من لا شيء وينسى المعرفة الواسعة التي تناقلتها البشر على مدى آلاف السنين. إلى جانب التقدم واختراعاته، ينتج الإنسان أيضًا منتجات تستهلكه وتستهلك العالم الذي يعيش فيه. كثيرًا ما نشهد الاستقطاب الموجود أثناء الحياة بين القدرة على خلق الخير والقدرة على خلق الشر بنفس السهولة. كثيرًا ما نشهد الاستقطاب الموجود أثناء الحياة بين القدرة على خلق الخير والقدرة على خلق الشر بنفس السهولة. ويمكن رؤية التعبير عن ذلك أيضًا في الأزمة البيئية التي نمر بها في هذا الوقت وفي كمية القمامة التي تنتجها البشرية وتهدد حياتنا. يتناول العمل، بطبيعة الحال، الحداد، الذي يتم ترحيله ومستمر ومنفي، ولكنه في الوقت نفسه يشير إلى عادة إضاءة الشموع في يوم وفاة الصدّيق - وهو اليوم المعروف باسم يوم هيلولا، والذي يكون فيه من المعتاد أن يتعلم من مشناه الصدّيق، إقامة وليمة وإضاءة الشموع لصعود روحه اعتقادًا بأن هذه العادة لها فضائل للبركات. يوم وفاة الصدّيق هو يوم سعيد يتصل فيه المؤمنون بكتاباته ويحيونه من خلال دراسة تعاليمه. لهذا السبب فإن الأكياس هي أكياس كنز، إلى جانب كونها أكياس حداد وذكرى للدمار والنفي، فإنها توفر أيضًا مشنا منظمة وطريقًا ممهدًا لمواصلة ذلك. وبطريقة مماثلة، يؤذي إعلان الحداد المرسوم في الرسم عدم وضوح مسار الأب، فقدان القيادة المعاصرة، ولكنها في الوقت نفسه تشير أيضًا إلى وجودها. في العمل الأخير، خاطفو الأولاد المشاغبين، والذي سمي المعرض باسمه، تم نحت يد فتاة تسرق رأس سمكة من طبق تقديم الوجبة على الطاولة. في عالم انهار فيه النظام، يمكن لخداع فتاة غير واعية وإيذاءها وجرأتها أن تعيد النظام إلى مكان التصحيح والخلاص. يشير العمل إلى عادة أكل رأس السمكة في روش هاشاناه والرغبة المصاحبة لهذه العادة - أن يكون الرأس وليس الذيل ويطلب العودة إلى هذه المملكة الموجودة في الخلفية طوال الوقت. ---- * إرميا 3: 22: ارجعوا أيها البنون الأشقياء من غربتكم نرجع إليكم لأنك أنت الرب إلهنا. |
*קיר אמן | שובו בנים שובבים
נטע ארבלי אוצרת: לי היא שולוב התערוכה מורכבת מארבע עבודות חדשות מציגה תהליכי עבודה של האמנית מהחודשים האחרונים. תהליך היצירה של נטע ארבלי מקביל לניסיון המתמשך שלה להתחבר לעולם הפנימי שבחרה לעצמה ולחיפוש אחר הדרך לשמור אותו. פעולת היצירה של ארבלי היא אופן ההתמודדות שלה עם הקושי לשמור על הבחירות הערכיות שלה ולא להסחף בשגרת החיים למקומות שסותים מבחירותיה. ארבלי מחפשת לחמוק מתכתיבי העולם המודרני התועלתני, צרכני, נהנתני וחסר דחיית הסיפוקים, כיוון שהיא חוששת שעולם כזה עלול לגרום לאדם להתבלבל בין טוב ורע עד מצבי קיצון שבהם נדמה שהערכים והסדר כולו התהפכו. מעשה טוב נדמה כרע ולהפך. 1 שם התערוכה לקוח מספר ירמיהו (ג', כ"ב) בו קורא ירמיהו לעם לחזור אל דרך המוטב. העבודות כולן יחד הן ריטואלים חוזרים ונישנים מתוך אירועים ביומיום של האמנית אותם היא עושה במטרה להצליח להניע את הגוף הגשמי לעלות על הדרך המלכות בחזרה.1 העבודה הראשונה, שוקת היא אובייקט פיסולי הבנוי מרשתות ברזל, גבס וקרמל. השוקת שתפקידה להרוות את חיות המשק במים נראת כאילו קרסה תחת הנטל. למתבוננים בשוקת המפוסלת של ארבלי נדמה שהמים עמדו בה זמן רב, הם נראים מלאי חלודה, מזוהמים ולא ראויים לשתיה. המים עשויים מסוכר מומס - קרמל. ארבלי בחרה בסוכר כחומר הפיסולי כיוון שלדעתה הוא חומר המחזיק בדואליות ערכית של התקופה. מצד אחד מצביע על שפע, ברכה ועושר כלכלי ומצד שני על תחלואי החברה המודרנית תענוגותיה והובלתם לשחיתות מוסרית וערכית. הסוכר הוא אחד ממוצרי היסוד לקיומנו האנושי ומנגד הוא גם מתפקד כמו סם ממכר אשר מוסף למוצרי מזון מעובדים וכשהוא נצרך במידה מופרזת הוא גורם לתחלואה המונית כמו סכרת, השמנת יתר ועוד. 1 העבודה מתייחסת לתי הפניות, הראשונה מתוך ספר ירמיהו (ב, יג') ״כִּי שְׁתַּיִם רָעוֹת עָשָׂה עַמִּי אֹתִי עָזְבוּ מְקוֹר מַיִם חַיִּים לַחְצֹב לָהֶם בֹּארוֹת בֹּארֹת נִשְׁבָּרִים אֲשֶׁר לֹא יָכִלוּ הַמָּיִם".והשניה מתייחסת לספר 'מסילת ישרים' של הרמח״ל אשר הפך לספר יסוד המרכזי והבסיסי ביותר בפעילות של תנועת המוסר שהתעוררה באמצע המאה ה-19, והשפיע על עולם הישיבות כולו עד היום. בספר זה הרמח"ל כתב שהנהירה וההתמסרות לתאוות הגוף וליצרים כמו גם למידות הרעות - כעס, עצב, גאווה, מעוורות את האדם ומטעות אותו כך שהוא רואה את הטוב כרע ואת הרע כטוב וכך האדם מאבד את הדרך אל התכלית. "כי הנה חושך הלילה שני מיני טעויות אפשר לו שיגרום לעין האדם: או יכסה את העין עד שלא יראה מה שלפניו כלל, או שיטעה אותו עד שיראה עמוד כאילו הוא אדם, ואדם כאילו הוא עמוד כן חומריות וגשמיות העולם הזה, הנה הוא חושך הלילה לעין השכל, וגורם לו שתי טעויות: האחת אינו מניח לו שיראה המכשולות שבדרכי העולם, ונמצאים הפתאים הולכים לבטח ונופלים ואובדים מבלי שהגיעם פחד תחלה." (מסילת ישרים ג). העבודה שוקת היא סימבולית עבור האמנית ומהווה קריאה פנימית להוציא את האמת הפנימית שלה לעולם ולא להגרר אחר השפעות זרות.1 העבודה השנייה נרות זיכרון, היא מיצב של שני שקים העשויים מרשת ברזל, שעווה ופתילה ורישום בעפרון על ניר. מיצב זיכרון בהשראת הילולות לצדיקים הנערכות על ידי מאמיניהם ביום הפטירה של הצדיק ובהן הם מציינים את פטירתו בהדלקת נר לעילוי נשמתו ולימוד כתביו. הרישום עשוי באסתטיקה של מודעת אבל שנוספו לה עיטורים המנוגדים לפונט הקר והמרובע והמחזירים את מעגליות החיים לתוך הכתב עצמו. הכיתוב ברישום ״שאל אביך ויגידך״ לקוח מתוך דברים (לב, ז'), "זְכֹר יְמוֹת עוֹלָם בִּינוּ שְׁנוֹת דּוֹר וָדוֹר שְׁאַל אָבִיךָ וְיַגֵּדְךָ זְקֵנֶיךָ וְיֹאמְרוּ לָךְ." ארבלי מוצאת בציטוט הנחייה לדרך שתמנע ממנה לאבד בתוך הכאוס של העולם המודרני היום. 1 בעולמות המערביים המודרניים ניתן למצוא גם כן מתח בין מסורות של ידע וחיבור לטבע לבין העולם המודרני שמנסה להמציא יש מאין ושוכח את הידע העצום שהועבר בין בני אנוש לאורך אלפי שנים. יחד עם הקדמה והמצאותיה האדם מייצר גם תוצרים שמכלים אותו עצמו ואת העולם שבו הוא חי. אנו עדים תדיר לקוטביות שקיימת במהלך החיים בין הכוח ליצור טוב והכוח באותה הקלות ליצור רע. ביטוי לכך ניתן לראות אף במשבר האקולוגי שאנו חווים בעת הזו ובכמויות האשפה שהאנושות מייצרת ומאיימות לכלותינו. העבודה כמובן עוסקת באבלות, נישאת, מתמשכת וגלותית אבל יחד עם זאת מפנה למנהג להדליק נרות ביום הפטירה של הצדיק - יום המכונה יום ההילולא ובו נוהגים ללמוד ממשנתו של הצדיק, לערוך סעודה ולהדליק נרות לעילוי נשמתו מתוך אמונה שיש למנהג הזה סגולות לברכות. יום הפטירה של הצדיק הוא יום שמח בו מאמיניו מתחברים לכתביו ומחיים אותו דרך לימוד משנתו. לכן השקים הם שקי אוצרות, לצד היותם שקי אבל וזיכרון לחורבן ולגלות הם גם מציעים משנה סדורה ודרך סלולה להמשיך בה. באופן דומה מודעת האבל המצוירת ברישום כואבת את טשטוש דרך האב, את אבדן המנהיגות העכשווית אבל באותה נשימה גם מעידה על הימצאותה. 1 בעבודה האחרונה שובו בנים שובבים שעל שמה נקראת התערוכה מפוסלת יד של ילדה שגונבת ראש של דג מתוך צלחת ההגשה של הסעודה על השולחן. בעולם בו הסדר התפרק התחבולה, השובבות והתעוזה של ילדה שאינן שכליות יכולות אולי דווקא להחזיר את הסדר למקום של תיקון וגאולה. העבודה מתייחסת למנהג לאכול ראש דג בראש השנה ולאיחול המתלווה למנהג זה - שנהיה לראש ולא לזנב ומבקשת לחזור אל המלכות זו שנמצאת שם ברקע כל הזמן.1 -- ירמיהו ג' פסוק כב: "שׁוּבוּ בָּנִים שׁוֹבָבִים אֶרְפָּה מְשׁוּבֹתֵיכֶם הִנְנוּ אָתָנוּ לָךְ כִּי אַתָּה ה' אֱלֹהֵינוּ"1 1 |