Sequencing the Parts of the WholeArtist Wall | Mihal Shema
Curator: Lee He Shulov Opening: Friday, November 15th, 2024, at 12:00 p.m Closing: Friday, December 13th, 2024 Exhibition Events - Here |
سلسلة أجزاء الكلحائط فنان | ميخال شماع
القيمة: لي هي شولوف الافتتاح: الجمعة 15 نوفمبر 2024، 12:00 نهاية المعرض : الجمعة , 13 ديسمبر,2024 فعاليات المعرض - هنا |
רצף חלקיו של השלםקיר אמן I מיכל שמאע
אוצרות: לי היא שולוב פתיחה: יום שישי, 15 בנובמבר 2024, 12:00 נעילה: יום שישי, 13 בדצמבר,2024 אירועי התערוכה- כאן |
|
Sequencing the Parts of the WholeArticle: Daniela Shalev
A photograph of a pastoral landscape was divided by the computer into a grid of squares and translated by the artist into a sequence of multi-layered paintings. Square after square, a personal artistic journey between reality and illusion and between life and death. Choosing a landscape theme and having a personal contact with nature are anchored in the biography of Michal Shema, from her childhood in Liberia (Africa) to the view from the window of the hospital in Switzerland where her father was on his death bed. The emphasis on the personal expression of the individual facing the universe and the universal perception raises a reflection of the 19th-century Romantic school, which examined our relationship with nature and our place in front of the landscape. 100 squares, equal in size and identical in shape, make up the grid of 100 intersecting lines of longitude and latitude. The array of squares created on the computer looks like an enlargement of pixels, a sort of sequence of basic graphic information units of a digital image. Although technology allows us to enlarge, reduce and even print the image, the compressed brushstrokes, created by manual and direct contact on the surface, give the work its colorful depth and unmediated look. The spaces between the squares are present and force the eye to dwell on each segment separately. A time of observation that seems to compete with the time that has passed since the father’s death, the digital time of computer processing and the time required for the creative process. And perhaps an attempt to stop the passage of time, delay it a little or at least spread it over a longer period of time, if only visually. Decomposing the complete picture into a sequence of squares alludes to Michal’s years of work with autistic people with repetitive behavior patterns, who first learn and understand all the details and only then capture the general image. The viewers are invited to move from the particular to the general and from the general to the particular, choose their personal square and delve into it intimately, to let the eye travel through the details like a human microscope. There is here an invitation for quiet contemplation that maintains a kind of dialogue between the whole and the sum of its parts. A kind of meditative process created by the very possibility of detaching one image, from the complete sequence that is shown, and delving into its details. You may then move to the next square or alternatively return to the complete picture. |
سلسلة أجزاء الكلكتابة: دانييلا شاليف
قام الحاسوب بتقسيم صورة المناظر الطبيعية الحالمة إلى شبكة من المربعات وترجمتها الفنانة إلى سلسلة من اللوحات متعددة الطبقات. مربع تلو الآخر، رحلة فنية شخصية بين الواقع والوهم، وبين الحياة والموت إن اختيار موضوع المناظر الطبيعية والاتصال الشخصي بالطبيعة يرتكز على سيرة ميخال شماع، منذ سنوات طفولتها في ليبيريا في أفريقيا إلى المنظر من نافذة المستشفى في سويسرا حيث كان والدها على فراش الموت إن التركيز على التعبير الشخصي للفرد أمام الكون والإدراك العالمي يثير التفكير في المدرسة الرومانسية في القرن الـ 19 - حيث يدرس علاقتنا بالطبيعة ومكانتنا أمام المناظر الطبيعية 100 مربع، متساوية في الحجم ومتطابقة في الشكل، تشكل شبكة من خطوط الطول وخطوط العرض المتداخلة فيما بينها. تبدو مجموعة المربعات التي تم إنشاؤها على الحاسوب وكأنها مكبرة للبكسلات، وهي نوع من تسلسل وحدات المعلومات الرسومية الأساسية للصورة الرقمية. على الرغم من أن التكنولوجيا تسمح بالتكبير والتصغير وحتى القدرة على طباعة الصورة، إلا أن ضربات الفرشاة المضغوطة، التي تم إنشاؤها عن طريق الاتصال اليدوي والمباشر على السطح، تمنح العمل عمقه الملون ومظهره غير الوسيط الفراغات بين المربعات موجودة وتجبر العين على التركيز على كل قطعة على حدة. وقت المراقبة الذي يبدو أنه ينافس الوقت الذي مضى منذ وفاة الأب، والوقت الرقمي للمعالجة الحاسوبية، والوقت اللازم للعملية الإبداعية. وربما هناك بالفعل محاولة هنا لوقف مرور الوقت، أو تأخيره قليلا، أو على الأقل تمديده على فترة زمنية أطول، ولو ظاهريا فقط إن تفكيك الصورة الكاملة إلى سلسلة من المربعات يلمح أيضًا إلى سنوات عمل ميخال مع الأشخاص المصابين بالتوحد، وهم الأشخاص الذين يتميزون بأنماط سلوكية متكررة يتعلمون ويفهمون كل التفاصيل أولاً وبعد ذلك فقط يعززون الصورة العامة المشاهدون مدعوون للانتقال من الخاص إلى العام، ومن العام إلى الخاص، ليختاروا مربعهم الشخصي ويتعمقوا فيه بحميمية، لتدع العين تتنقل عبر التفاصيل مثل المجهر البشري. وهنا دعوة للتأمل الهادئ الذي يحافظ على نوع من الحوار بين الكل ومجموع أجزائه. نوع من العملية التأملية تنشأ من إمكانية فصل صورة واحدة عن التسلسل الكامل المعروض والتعمق في تفاصيلها مع الشعور بالإرهاق تولد إمكانية الانتقال إلى المربع التالي أو بدلاً من ذلك العودة إلى الصورة الكاملة |
רצף חלקיו של השלם
כתבה: דניאלה שלו צילום של נוף פסטורלי חולק באמצעות המחשב לרשת של ריבועים ותורגםבידי האמנית לרצף של ציורים רב שכבתיים. ריבוע אחרי ריבוע, מסע אמנותי אישי בין מציאות לאשליה ובין חיים למוות.י בחירת נושא הנוף והמגע האישי עם הטבע מעוגנים בביוגרפיה של מיכל שמאע, משנות ילדותה שחלפו עליה בליבריה שבאפריקה ועד המבט הנשקף מחלון בית החולים בשוויץ בו שהה על ערש דווי אביה. הדגש על ביטויו האישי של האינדיבידואל אל מול היקום והתפישה האוניברסלית מעלה הרהור על האסכולה הרומנטית של המאה ה-19 – בחינת יחסינו עם הטבע ומקומנו מול הנוף.י 100 ריבועים, שווים בגודלם וזהים בצורתם, מרכיבים את הגריד של קווי האורך וקווי הרוחב המצטלבים זה בזה. מערך הריבועים שנוצר במחשב נראה כמו הגדלה של פיקסלים, מעין רצף של יחידות מידע גרפיות בסיסיות של תמונה דיגיטלית. הטכנולוגיה מאפשרת אמנם הגדלה והקטנה ואפילו יכולת הדפסה של התמונה אבל, משיכות המכחול הדחוסות, שנוצרו במגע ידני וישיר על המשטח, מעניקות ליצירה את העומק הצבעוני שלה ואת המבט הבלתי אמצעי.י המרווחים בין הריבועים נוכחים ומאלצים את העין להתעכב על כל מקטע בנפרד. זמן התבוננות שכמו מתחרה בזמן שחלף ממותו של האב, הזמן הדיגיטלי של עיבוד המחשב והזמן שנדרש לתהליך היצירה. ואולי יש כאן דווקא ניסיון לעצור את הזמן החולף, לעכב אותו מעט או לפחות לפרוס אותו על פני משך ארוך יותר, אפילו אם רק למראית עין.י פירוק התמונה השלמה לרצף של ריבועים מרמז גם לעבודתה של מיכל משך שנים עם אוטיסטים, אנשים שלרב מתאפיינים בדפוסי התנהגות חזרתיים שקודם לומדים ומבינים את כל הפרטים ורק לאחר מכן מגבשים את התמונה הכללית.י הצופים מוזמנים לעבור מהפרט אל הכלל ומהכלל אל הפרט, לבחור להם את הריבוע האישי שלהם ולהתעמק בו באינטימיות, לתת לעין לטייל בין הפרטים כמו מיקרוסקופ אנושי. יש כאן הזמנה להתבוננות שקטה שמקיימת סוג של דיאלוג בין השלם לסך חלקיו. מעין תהליך מדיטטיבי שנוצר מעצם האפשרות לנתק דימוי אחד, מתוך הרצף השלם שמוצג, ולהתעמק בפרטי פרטיו.י עם תחושת המיצוי נולדת האפשרות לעבור לריבוע הבא או לחילופין לחזור לתמונה השלמה.י |