Didi Khalifa

​ديدي خليفة

דידי כליפא

 Didi Khalifa (B.Ed.F.A, Pardes - The College of Art at Givat Washington in collaboration with Hamidrasha – Faculty of Arts at Beit Berl) is a multidisciplinary artist specializing in painting, photography, sculpture, video, and performance. Khalifa’s work focuses on exploring the intersection of religion and aesthetics, the spiritual and the luxurious.

​His artistic language is cohesive and elegant, drawing inspiration from contemporary royal houses and classical perceptions of majesty and grandeur. He has participated in numerous exhibitions, including a dual exhibition at Tapuz Gallery in Beit Alliance and a group exhibition with the Yehi Artists’ Group (Cohort B) at Geula Gallery. Khalifa’s works were featured in the Independent Artists’ Incubator at the Fresh Paint Art Fair, and the Tel Aviv Museum’s “Boharim Omanut” purchasing group acquired a series of his drawings. Khalifa also writes for the Erev Rav journal, edits the art section of Bar – Bein Yotzer LeMakom, teaches art at “Pelech” Girls’ High School in Tel Aviv, and works as a fashion photographer.

In my work, I explore the intersection of the religious and the aesthetic, the spiritual and the luxurious. I view Judaism as deeply connected to materiality—so inherently tied to it that it is almost inseparable. Yet, I see a lack of rich religious imagery and an insufficient connection between spirituality and elegance.
Painting and photography form the core of my practice, but I work with a variety of mediums. I focus on examining the materials that create “luxury”—whether by mimicking the appearance of precious materials such as gold, silver, or diamonds, or by addressing fashion and incorporating it into religious discourse. My artistic language is cohesive, meticulous, and elegant, drawing inspiration from contemporary royal houses and classical concepts of majesty and grandeur.

Recently, I have been drawn to archival materials and their dual ceremonial nature. First, the reverence for carefully preserved historical artifacts, and second, the ritualistic atmosphere of Israel’s early statehood, with its European undertones. These archival materials provide fertile ground for creating imagery that bridges a specific past with a utopian, futuristic vision that seamlessly integrates the aesthetic and the religious.

ديدي خليفة' تخرج للقب الأول
B.Ed.F.A
​ في التربية والفن من برديس - المدرسة العليا للفنون في جفعات واشنطن بالتعاون مع المدراشاة للفن في بيت بيرل، بما في ذلك التدريب في تدريس الفنون. يعمل في عدة وسائط: الرسم، التصوير الفوتوغرافي، النحت، الفيديو والأداء. لقد كنت شريكًا نشطًا في جاليري تابوز في بيت ألاينس وقدمت معرضًا ثنائيًا هناك، وكنت أيضًا جزءًا من فناني يحي في الدورة الثانية وشاركت في معرض جماعي في جاليري جئولا. شاركت في شهر يوليو الماضي في حاضنة الفنانين المستقلين في معرض دهان طري. بالإضافة إلى ذلك، قامت مجموعة الشراء "اختيار الفن" التابعة لمتحف تل أبيب بشراء سلسلة من الرسومات من أعمالي. أكتب عن الفن في مجلة "عيرف راف"، محرر الغلاف الفني في مجلة المدارس الدينية "بار - بين الخالق والمكان"، معلم فنون في مدرسة "بليش" الثانوية للبنات في تل أبيب ومصور أزياء

أحاول في أعمالي فحص اللقاء بين الديني والجمالي،الروحاني والفاخر. مع العلم أن مثل هذه اللقاءات في بعض الأحيان لا تكون واضحة بذاتها. من وجهة نظري، تحافظ اليهودية على علاقة وثيقة مع المادة. إنها مرتبطة بها بطبيعتها إلى حد أنها بدونها لا وجود لها تقريبًا. ومع ذلك، يوجد ضمن كل هذا عالم من الصور الدينية الرديئة وعلاقة غير كافية بين الروحانية والأناقة. أعمل ضمن مجموعة متنوعة من الوسائط، وأهمها الرسم والتصوير الفوتوغرافي. إن اهتمامي يتمحور بشكل أساسي حول الفحص المادي للعناصر التي تشكل "الفخامة". سواء محاولة تقليد مظهر المواد باهظة الثمن مثل الفضة والذهب والألماس أو الحديث عن الموضة، مع إدخالها في حدود الخطاب الديني. يتلقى الرسم والتصوير الفوتوغرافي، بالإضافة إلى الوسائط الأخرى، لغة موحدة ودقيقة وأنيقة تقريبًا تستمد الكثير من الإلهام من البيوت الملكية المعاصرة والمفاهيم الكلاسيكية عن "العظمة" و"الروعة"

​ لقد وجدت مؤخرًا اهتمامًا بالمواد الأرشيفية والطقوس المزدوجة التي تجلبها معها. أحدهما من الاحترام المصاحب لمواد الماضي المحفوظة بعناية، والآخر من أجل الطقوس التي ميزت فترة دولة إسرائيل الفتية والرائحة الأوروبية التي انبعثت منها. وهي أرض خصبة لخلق صور تربط ماضيا معينًا برؤية مستقبلية طوباوية تجمع بين الجمالية والدينية

דידי כליפה, בוגר תואר ראשון
B.Ed.F.A
​בחינוך ואמנות מפרדס - בית הספר הגבוה לאמנות בגבעת וושינגטון בשיתוף עם המדרשה לאמנות בבית ברל, כולל סטאז׳ בהוראת אמנות. מתעסק במספר מדיומים: ציור, צילום, פיסול, ווידיאו ופרפורמנס. הייתי שותף פעיל בגלריה תפוז בבית אליאנס ואף הצגתי בה תערוכה זוגית, כמו כן הייתי חלק מאמני יהי מחזור ב׳ והשתתפתי בתערוכה קבוצתית בגלריה גאולה. בחודש יולי האחרון לקחתי חלק בחממת האמנים העצמאים ביריד צבע טרי. בנוסף, קבוצת הריכשה ״בוחרים אמנות״ של מוזיאון תל אביב רכשו סדרת רישומים מעבודותיי. כותב על אמנות בכתב העת ״ערב רב״, עורך שער אמנות בכתב העת לבני ישיבות ״בר – בין יוצר למקום״, מורה במגמת אמנות בתיכון ״פלך״ בנות בבתל אביב וצלם אופנה.1

בעבודותיי אני מנסה לבחון את המפגש בין הדתי לאסתטי, הרוחני ליוקרתי. מתוך הבנה שלעיתים מפגשים כאלו לא ברורים מאליהם. מנקודת מבטי, היהדות מנהלת קשר הדוק עם החומר. היא מחוברת אליו באופן אינהרנטי עד כדי כך שבלעדיו כמעט ואין לה קיום. אולם בתוך כל זה יש עולם דימויים דתיים דל וחיבור בלתי מספק בין רוחניות לאלגנטיות. אני מתעסק במספר מגוון של  מדיומים כשהבסיסיים ביותר הם הציור והצילום.1

ההתעסקות שלי נסובה בעיקר סביב בחינה חומרית של היסודות מהן מורכבת ״היוקרתיות״. בין אם בניסיון לחקות נראות של חומרים יקרים כגון כסף זהב ויהלומים ובין אם בדיבור על אופנה, תוך הכנסתם לגבולות השיח הדתי. הציור והצילום, כמו גם שאר המדיומים, מקבלים שפה כמעט אחידה, מוקפדת ואלגנטית השואבת הרבה השראה מבתי מלוכה עכשוויים ומתפיסות קלאסיות של ״מלכות״ ו״הדר״. לאחרונה אני מוצא עניין בחומרי ארכיון ובטקסיות הכפולה שהם מביאים איתם. האחת מתוך הכבוד הנלווה לחומרי עבר השמורים בקפידה, והשנייה לטקסיות שאפיינה את תקופת מדינת ישראל הצעירה ולריח האירופאי שנדף ממנה. אלו מהווים כר פורה ליצירת דימויים המחברים בין עבר מסוים לחזון עתידני אוטופי שהוא שילוב בין האסתטי לדתי.1